บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 11 หน้า 4
พสุแอบห่วงเรนแต่ต้องสะกดอารมณ์ เล็งปืนคุ้มกันให้ศักดิศร ค่อยๆเดินถอยหลังตามศักดิศรไป เดวิดจับตามองตามขบกรามจนขึ้นสัน สีหน้าแววตาเคียดแค้น
ศักดิศร ใช้เรนเป็นตัวประกัน หนีมาที่มุมหนึ่ง โดยมีพสุคอยระวังหลังให้ เดวิด ตุลย์ และลูกน้องตามมาห่างๆ เดวิดกลัวว่าศักดิศรจะหนีไปได้ รีบสั่งลูกน้อง “ยิงมัน อย่าให้มันหนีไปได้”
“จะโดนคุณเรนได้นะครับ”
“ฉันสั่งให้ยิง”
แต่ก็ไม่มีใครกล้ายิงเพราะมีเรนอยู่ เดวิดแย่งปืนจากมือลูกน้องเล็งปืนไปที่ศักดิศร ซึ่งอาจจะทำให้เรนได้รับอันตรายได้
เดวิดเล็งปืนไปทางเรน เห็นเรนมองกลับมาน้ำตาคลอ เรนมองเห็นเดวิดเล็งกระบอกปืนมาที่ตน สีหน้าเยือกเย็น ไม่มีความห่วงใยตนแม้แต่น้อย เรนทั้งตกใจ ทั้งเสียใจ คิดไม่ถึงว่าเดวิดจะกล้ายิงตน
เรนหลับตาลง พร้อมรับชะตากรรม เดวิดเหนี่ยวไกปืน เสียงปืนดังปัง กระสุนพุ่งออกจากกระบอกปืน จังหวะเดียวกับที่ทำให้ปืนกระเด็นหลุดมือเดวิด
เรนเลยโชคดีที่เดวิดโดนยิงสกัดซะก่อน กระสุนเลยแค่ถากแขนเรนไป เรนได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ทุกคนตกใจ
พสุตกใจ “คุณ” เขารีบเข้าไปช่วยประคองเรนไว้ด้วยความเป็นห่วง
ทางเดวิดหันขวับไปมองว่าใครยิงปืนใส่ปืนตน... คนที่ยิงขัดขวางตนก็คือ อาร์มนั่นเองเดวิดจ้องอาร์มเขม็งไม่พอใจมาก
พสุตรงเข้าจับตัวเรนเป็นตัวประกัน เรนยินยอมให้จับแต่โดยดี ส่วนศักดิศรฉวยโอกาสชุลมุนวิ่งหนีไปอีกทาง อาร์มจะเข้าไปช่วยเรน แต่เดวิดมองดุ แล้วสั่ง “ตามไปจับศักดิศรมา”
อาร์มจำต้องทิ้งเรนแล้วตามศักดิศรไป เดวิดไม่สนใจเรน ห่วงแต่จะจับศักดิศร รีบตามจับศักดิศร โดยไม่สนใจทางเรนและพสุเลยแม้แต่น้อย
เรนมองตามไปด้วยสีหน้าอึ้งๆ เสียใจน้อยใจอย่างที่สุด
จังหวะนั้นเอง ภาคินขับรถเข้ามาจอดหน้าพสุและเรนพอดี “หนีก่อนเถอะพี่ดิน”
เรนมองพ่อตัวเองด้วยความเสียใจ น้อยใจ ที่เดวิดไม่เหลียวแลมองตนที่ถูกยิงเลย พสุเป็นห่วงศักดิศร แต่จำต้องหนีไป โดยมีเรนเป็นตัวประกัน
รถของเอวาจอดอยู่ที่ริมถนน ภายในรถเอวาหันหน้ามาจ้องภูริช ภูริชสีหน้าไม่ค่อยสบายใจที่จะตอบคำถามเอวา
“ฉันช่วยคุณตามสัญญาแล้ว คุณจะเล่าเรื่องศักดิศรให้ฉันฟังได้รึยัง”
“พวกเราต้องการให้ศักดิศรเป็นพยานให้กับหน่วยเฉพาะกิจ เรื่อง...” ภูริชพูดไม่ออกว่าเป็นพยานเรื่องของเดวิด
เอวาเร่ง “ศักดิศรจะเป็นพยานให้กับคดีอะไร เกี่ยวกับDaddyฉันใช่มั้ย”