บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 3 หน้า 4
“ความลับทางราชการแท้ๆ แต่คุณกลับตามดมกลิ่นมาถึงนี่ได้ ถือว่าไม่ธรรมดาเลยนะ” พสุจ้องเรน สายตาจับผิด “ดูท่าทางสายของคุณจะวงในไม่ใช่เล่น”
เรนรู้ทัน “ถ้าไม่คิดจะร่วมมือกัน ก็อย่ามาหลอกล้วงความลับกันซะให้ยากเลย” หญิงสาวค้อนใส่ จะเดินไป
พสุพูดอย่างมีฟอร์ม “งั้นก็เอาเบอร์มา” เรนมองหน้าพสุอย่างงงๆ “เบอร์โทรศัพท์มือถือของคุณ ที่ไม่ใช่เบอร์ออฟฟิศ เผื่อผมเปลี่ยนใจ อยากร่วมมือกับคุณ ผมจะติดต่อไป”
เรนยิ้มๆแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด และแล้วโทรศัพท์ของพสุก็ดังขึ้น “นี่เบอร์ฉัน”
พสุมองโทรศัพท์แล้วทำหน้าสงสัย “คุณมีเบอร์ผมได้ยังไง”
“ก็ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันรู้ทุกเรื่องที่ฉันอยากรู้ แล้วก็รู้ลึกกว่าที่คุณคิดด้วย” เรสตัดบท “เอาเป็นว่าฉันขอตัวก่อนแล้วกันนะคะคุณพสุ” เรนโบกมือลาแล้วก็เดินแยกไป
พสุมองตามเรนด้วยความสนใจ
ในรถเรนคุยโทรศัพท์ผ่านบลูทูธพร้อมขับรถไป “ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ตอนนี้เหยื่อติดกับแล้ว เรนจะใช้ความเป็นนักข่าวไปตีสนิท และทำตามแผน ได้เรื่องอะไรแล้วจะรีบรายงานไป นายใหญ่จะหลอกใช้นายพสุทำอะไรกันแน่คะ”
ที่มูลนิธิเดวิด เอวาเดินมาตามทางพร้อมเอกสารเต็มมือ กดมือถือไปด้วยพอเงยหน้าขึ้นมาก็ชะงักเมื่อเห็นภูริชยืนกอดอกพิงผนังอยู่ริมทางเดิน เอวาถอนหายใจเซ็งๆ ส่วนภูริชยิ้มกวนๆ ให้
“นี่คุณ งานการไม่มีทำรึไง”
ภูริชมายืนขวางเอวาไม่ให้เดินต่อ “พูดอย่างนี้ผมเสียหายนะคุณใครบอกว่าผมไม่ทำงาน งานผมวันนี้ก็คือ” เขายิ้มขี้เล่น “มาหาข้อมูลจากคุณไงครับ”
เอวาคิ้วขมวดด้วยความสงสัย “ข้อมูลจากฉัน”
“ครับ” ภูริชเปลี่ยนสีหน้าเป็นจริงจัง “มีชื่อของคุณอยู่ในผู้ร่วมประมูลซื้อที่ที่ภูสรวงด้วย คุณอยากได้ที่ผืนนี้ไปทำอะไร”
“ฉันกับ Daddy จะสร้างมูลนิธิที่ภูสรวง สร้างมูลนิธิตรงนั้น จะได้ทำงานลงพื้นที่ได้สะดวก อีกอย่างก็ใกล้กับชาวบ้านด้วย”
ภูริชถามแย้งไป “ก็เลยจะเป็นคนบุกรุกที่ป่าซะเอง”
“ฉันจะสร้างมูลนิธิเชิงอนุรักษ์ธรรมชาติตะหากย่ะ” เอวาหน้าเครียด “นี่คุณ จริงรึเปล่าที่นายศักดิศรเป็นคนส่งคนไปเก็บเสี่ยฮง
“ก็มีความเป็นไปได้”
เอวาชักหวาดๆ “แล้วอย่างนี้ฉันจะโดนลอบทำร้ายเหมือนเสี่ยฮงมั้ย”
ภูริชยิ้มๆ “อ้าว ไหนคุณบอกว่าคุณจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ไงล่ะ”
“ใครบอกว่าฉันยอมแพ้ล่ะ แค่ถามเฉยๆ ฉันไปแล้ว คุยกับคุณนี่เสียเวลาจริงๆ เลย”