บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 5 หน้า 3
“มีซองจดหมายนี้แนบมาด้วยค่ะ” พยาบาลส่งซองจดหมายเล็กๆ ให้ช่อฟ้ารับมาเปิดดู...พออ่านข้อความ ในจดหมายแล้วก็ยิ้มออกมา เจษฎา กับบุศยาเดินเข้ามาพอดีบุศยาเห็นช่อดอกไม้ก็ตื่นเต้น “ดอกไม้ใครกันคะสวยจริง”“มีคนส่งมาให้คุณหมอช่อฟ้าค่ะ”บุศยาตาโต “ใครส่งมาคะพี่ช่อ” ช่อฟ้ายื่นจดหมายซองเล็กๆ ให้บุศยา บุศยารับมาเปิดอ่านเสียงดัง “ต้องขอโทษที่ไม่ได้บอกลา...ขอบคุณหมอมากที่ช่วยชีวิตผม...นาวิน....แหม...เขียนมาเป็นทางการสมกับเป็นทหาร”เจษฎามองยิ้มๆ ทำเป็นไม่สนใจ “อุตส่าห์ส่งดอกไม้มาให้...ทหารเรือคนนี้ช่างเอาใจนะนี่...ใจป้ำน่าดู...”ระหว่างนั้นบุศยาส่งจดหมายคืนให้ช่อฟ้า แล้วหยิบช่อดอกไม้ขึ้นมาดู “หมอคะ...บุศว่าผู้ชายส่งดอกไม้ให้ผู้หญิงนี่ดูอ่อนหวานดีออกค่ะ”เจษฎาแขวะ “ความจริงเงินเดือนทหารน่ะไม่ควรใช้เกินตัวอย่างนี้หรอก...ดอกไม้ช่อนี้มันก็ใหญ่เกินไป...จริงไหมช่อ...อย่างผมน่ะแทนที่จะให้ดอกไม้สู้พาไปทานข้าวที่ดีๆ ดีกว่า...ดอกไม้กินก็ไม่ได้...”“แหม...มันเป็นคุณค่าทางใจค่ะ...” บุศยาวางดอกไม้คืนให้ช่อฟ้า“ไร้สาระนิดๆ นะ...” เจษฎาทำยิ้มอย่างดูแคลนช่อฟ้าเปลี่ยนเรื่องคุย“หมอพิธานล่ะบุศ”“ยังอยู่เชียงรายค่ะ”เจษฎาไม่พอใจ “ไปทำไมเชียงราย...งานยุ่งขนาดนี้ยังมีกะใจไปเที่ยวอีก”บูศยาอธิบาย“ไม่ได้ไปเที่ยวค่ะ...ตำรวจเค้าอยากให้หมอพิธาน กับคนที่คนร้ายเห็นหน้าในคืนนั้น หลบจากโรงพยาบาล ไปที่อื่นสักพัก...เค้ากลัวมันจะย้อนกลับมาอีก”เจษฎาทำหน้าไม่เห็นด้วย “เหลวไหล...แล้วจะต้องหลบหน้าอีกนานแค่ไหน” บุศยาไม่ตอบช่อฟ้าหันไปถามพยาบาลเปลี่ยนเรื่องคุย “พี่เกตุมาหรือยังจ้ะ”“วันนี้พี่เกตุลาค่ะ...ความจริงพี่เกตุควรจะหยุดไปพร้อมกับหมอพิธานเมื่อสี่วันที่แล้ว...แต่แกห่วงงานไม่ยอมหยุด เพิ่งจะมาหยุดเอาวันนี้”เจษฎาสวน “เห็นไหม...เกตุเค้าก็เห็นหน้าคนพวกนั้น มาทำงานทุกวันไม่เห็นจะมีอะไร...ผมว่าตำรวจน่ะเดาผิดทาง แล้วละ...แล้วอย่างนี้จะจับคนร้ายได้ยังไง...จริงไหมช่อ...”ช่อฟ้าเอ่ยจบก็ลุกขึ้นเตรียมไปตรวจคนไข้ “ตำรวจเค้าก็คงมีวิธีการทำงานของเค้าละมังคะ...”พยาบาลอีกคนถือเครื่องมือเดินตามไป บุศยาเดินเลี่ยงไปอีกทาง เจษฎายืนมองดอกไม้เหมือนจะมองหน้านาวินแล้ว เดินไปอีกทางเช่นกัน...
อีกด้านหนึ่งของบ้านเธียรชัย มงคลเดินเข้ามาคุยกับเธียรชัย “นายครับ”“ว่าไง”“ได้เรื่องแล้วครับมันชื่อผู้การนาวิน...เป็นทหารเรือ”