บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 5 หน้า 4
ปรีชาก้มหน้าด้วยความกลัวเธียรชัยเอ่ยด้วยสีหน้าไตร่ตรอง “ผู้พันนาวิน ทหารเรือ...เก่งขนาดนี้น่าจะเป็นหน่วยซีลแน่นอน....แล้วก็ต้องเป็นระดับหัวหน้าหน่วยเลยละ.. แปลว่าทางการรู้เรื่องของเราแล้วสิ”ปรีชาวิตก “ถ้าทางการรู้เรื่องขบวนการของเรา...นายจะทำยังไงครับ”“ใครมันเข้ามาขวางทางเรา...ฆ่าให้หมด” เธียรชัยเอ่ยเสียงเหี้ยมอย่างไม่สนใจใครหน้าไหน
ที่ทำการทีมซีล ฐานทัพเรือสัตหีบ นาวินกำลังควบคุมทีมซีลฝึกอยู่ที่ชายหาดอย่างจริงจัง บางครั้งนาวินไม่ได้อย่างใจเข้าไปร่วมฝึกทำให้ลูกน้องดูเป็นตัวอย่างด้วย จ่ามิ่งรีบเดินเข้ามายืนดู ทำท่าอยากพูดกับนาวิน สักครู่นาวินหันมาเห็นจ่ามิ่ง จึงสั่งลูกน้องให้พัก นาวินเดินมาหาจ่ามิ่ง จ่ามิ่งรีบทำความเคารพ“เรื่องที่ให้จัดการเรียบร้อยไหมจ่ามิ่ง”จ่ามิ่งยิ้มหวาน“เรียบร้อยครับผม”นาวินยิ้มพอใจ“ดีมาก...แล้วราคาเท่าไหร่ล่ะ”“ห้าพันครับผม...”“ดอกไม้ช่อเดียวเนี่ยะนะ...ห้าพัน” นาวินตาโต แทบสะอึกเมื่อได้ยินราคา“แหม...ก็ผู้พันสั่งให้เลือกอย่างดีที่สุด...เค้าบอกดอกไม้นอกผมก็ไม่รู้นอกไหน...ทำไมมันถึงแพงนัก...สงสัยคงจะเป็นคนสำคัญมากใช่ไหมครับผู้พัน”นาวินมองหน้าจ่ามิ่งนิ่งๆ “ทะลึ่ง...”จ่ามิ่งหน้าทะเล้น รีบทำความเคารพ“ครับผม...”
อีกมุมหนึ่งของชายหาด ทีมซีลนั่งพักอยู่ที่ชายหาด นาวินเดินมานั่งด้วยบดินทร์มองหน้านาวินยิ้มๆ“เอาข่าวดีมาบอกแน่ๆ เลยครับ”“ทำไมถามงั้นล่ะ” นาวินย้อนถามงงๆ“ก็ตอนแรกผมเห็นสีหน้าเครียด พอคุยกับจ่ามิ่งก็ยิ้มหน้าบานเชียว”พงศ์นรินทร์ทำท่านึก“อ๋อ...ผมเห็นจ่ามิ่งเลือกแบบดอกไม้อยู่กับหัวหน้าบอย”บดินทร์มองอย่างสงสัย “ดอกไม้...ดอกไม้อะไร”“ช่อดอกไม้ช่อสวย...ส่งไปให้ใครก็ไม่รู้” พงศ์นรินทร์ยิ้มมองนาวินทีมซีลพากันมองหน้านาวินอมยิ้มกันนาวินทำเป็นไม่สนใจ“ก็...ให้หมอที่เค้าช่วยชีวิตพี่ไง...ก็แค่นั้น...”“หมอผู้หญิงหรือหมอผู้ชายครับ..” วิชิตเอ่ยถามบุญธรรมตบหัววิชิต “ไอ้ชิต...พี่เค้าจะส่งดอกไม้ให้หมอผู้ชายได้ไง..”วิชิตทำหน้าอ๋อ “เออ...จริงด้วย...สวยไหมครับผู้พัน”