บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 9 หน้า 3
“ศักดิ์ศรี...ศักดิ์ศรีจะทำเราเดือดร้อนน่ะสิ ป่านนี้พวกมันคงแค้น...หาทางมาถล่มเราแน่...”
เธียรชัยสีหน้า เหี้ยม“นั่นแหละที่ผมต้องการ...ให้พวกมันมา...เสี่ยติดต่อซื้ออาวุธให้ผมครบหรือเปล่าล่ะ...”
“เดือนหน้าของมาส่งแน่ๆ” เสี่ยซ้งทำหน้าหยิ่ง
“ดี...ถ้าพวกมันมา...ได้เจอของที่เตรียมไว้รับพวกมันแน่” เธียรชัยเอ่ย สีหน้าสะใจ ...
ที่โรงพยาบาล ห้องพักคนป่วยวันชนะ แก้วนั่งนั่งข้างๆ เตียงจับมือวันชนะไว้ด้วยสีหน้าเศร้าหมอง น้ำตาไหลเงียบๆ
นาวินเดินเข้ามา “กลับบ้านก่อนดีไหมแก้ว...สงสารปอนด์...พี่จะไปส่งแก้วกับปอนด์ที่บ้านเอง”
“แก้วกลัวจริงๆ ค่ะพี่วิน...กลัวพี่นะจะไม่ตื่นขึ้นมาอีก” แก้วสะอื้น
“แก้วต้องเข้มแข็งนะ ”
“เคยคิดว่าต้องเจอวันนี้...แต่พอเจอจริงๆ...สงสารพี่นะ”
นาวินยิ้มปลอบใจ “ถ้านะรู้ว่าแก้วอ่อนแอ ...เค้าจะเสียกำลังใจนะ...เค้าบอกกับพี่บ่อยๆ ว่าเค้าภูมิใจที่มีเมียเข้าใจงานของเขา เข้มแข็งที่จะยืนข้างๆ เขา...”
หมอกับพยาบาลเดินเข้ามา แก้วลุกขึ้นออกมาเพื่อให้หมอตรวจวันชนะ หมอดูอุปกรณ์วัดความดัน และการ เต้นของหัวใจ
“คุณหมอคะ...” แก้วเอ่ยขึ้นอย่างร้อนใจ
หมอหันมายิ้มกับแก้ว“ไม่ต้องห่วงครับ...ท่านรองอาการยังไม่น่าห่วง”
“แล้วทำไมถึงไม่ฟื้นล่ะคะหมอ”
“ต้องใช้เวลาครับ...โชคดีที่ใส่เสื้อกันกระสุนเลยโดนที่ไม่สำคัญ กระสุนนัดหนึ่งเข้าตรงนอกเสื้อกันกระสุน ทำให้เสียเลือดมาก...แต่ก็เอากระสุนออกมาได้แล้ว...”
“โธ่...พี่นะ...” แก้วน้ำตาร่วง
หมอหันไปสั่งพยาบาล“เตรียมเลือดไว้อีก เฝ้าดูอาการทุกๆ ห้านาทีนะ”
“ค่ะ...”
เสียงโทรศัพท์มือถือนาวินดังขึ้น นาวินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วรับสาย“ครับแม่...” ก่อนหันไปมองวันชนะ ...
ที่บ้านของนาวิน นาวินเดินกลับเข้ามาในบ้าน สร้อยมณี นารถ และก๋งนั่งรออยู่ด้วยท่าทางเป็นห่วง พอนาวินเดินเข้ามาสร้อยมณีก็รีบเดินเข้ามาหาด้วยสีหน้ากังวล “นาวิน...กินข้าวหรือยังลูก..”
“ยังเลยครับ ... ผมลืมไปเลย ..”
“ตายจริง...เดี๋ยวแม่ไปดูเองดีกว่า...” สร้อยมณีรีบเดินเข้าไปด้านใน นาวินเดินมานั่งข้างๆ นารถ
“นะเป็นไงบ้าง” คนเป็นพ่อเอ่ยถามลูกชาย
นาวินสีหน้ากังวล“คราวนี้โดนหนักครับ...หมอบอกว่าปลอดภัยแล้ว..แต่ยังไม่ฟื้น...”
นารถพยักหน้ารับรู้“ตอนที่ลูกโดนกว่าจะฟื้นก็สองวัน...”