บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 7 หน้า 3
ช่อฟ้าคิดนิดหนึ่งไม่อยากบอกความจริง “ทหารเค้าก็คงฝึกหนักไปหน่อยละมังคะ...ทำไมคุณย่าถึงติดใจเค้าล่ะคะ”
อุบลยิ้มปลื้ม“แหม...ก็เค้าออกจะหล่อ...น่ารัก อ่อนหวานก็เท่านั้น น่าตกหลุมรักจะตายไป...”
นาวินเดินเข้ามายืนยิ้มแป้นอยู่ข้างหลังช่อฟ้ากับอุบล “พูดถึงผมแน่ๆ เลย...”
อุบลสะดุ้ง ส่วนช่อฟ้ารีบ หันไปมอง เห็นนาวินถือถุงใส่อาหารหลายถุงเดินเข้ามาหา
อุบลยิ้มดีใจมาก “พ่อนาวิน...แหม...อายุยืนจริงๆ ลูก” ส่วนช่อฟ้าพยายามที่จะไม่ดีใจให้เห็น
“ประตูหน้าบ้านไม่ได้ปิดครับ ผมก็เลยเดินเข้ามาเลย...”
“ตายจริง...เจ้าตุ้มมันมาช่วยดายหญ้า...กลับไปแล้ว ย่าก็ลืมไปปิดประตู...ดีนะที่เป็นพ่อนาวินเข้ามา”
“เลยได้ยินที่คุณย่ากำลังชมผม...”
ช่อฟ้าหมั่นไส้ “ไม่ได้หมายถึงคุณซักหน่อย”
“แต่ผมว่าใช่นะ...จริงไหมครับคุณย่า”
“ก็ใช่น่ะซิจ๊ะ...ย่ากำลังพูดถึงพ่อนาวินนั่นแหละ แล้วนี่ซื้ออะไรมาเยอะแยะ”
“ผมแวะซื้อกับข้าวมาครับ...สงสารคุณย่า...ไม่อยากให้เหนื่อย เจ้านี้อร่อยครับ”
อุบลเดินเข้ามาดู“เดี๋ยวย่าจัดการเอง...มาเหนื่อยๆ ไปนั่งพักเถอะลูก”
“ให้ผมช่วยนะครับ” นาวินอาสา
“ไม่ต้องเลย...ไป... ช่อแน่ะลูก...พาพ่อนาวินไปนั่งเล่นริมคลองไป” อุบลสาละวนกับจัดการอาหารที่นาวินซื้อมา
นาวินยิ้มมองหน้าช่อฟ้านิ่ง ช่อฟ้าพยายามไม่หวั่นไหว
นาวินเดินเล่นกับช่อฟ้าบริเวณริมคลองหลังบ้าน ชายหนุ่มคอยแอบมองช่อฟ้าตลอดเวลา ช่อฟ้าเดินเล่นอยู่ ก็รู้สึกว่านาวินคอยแอบมองจึงรู้สึกเขินแต่ก็พยายามที่จะไม่ให้อีกฝ่ายรู้
“คราวหน้าไปที่โรงพยาบาลบ้างสิคะ” ช่อฟ้าชวน
“ผมต้องตรวจอะไรอีกเหรอครับ”
“ไม่ใช่อย่างนั้น...มีหมอคนอื่นเค้าถามหาคุณ”
“ถามหา...ทำไมเหรอครับ”
“คือฉันเล่าให้เค้าฟังว่าคุณมาทานข้าวที่บ้าน...หมอที่ถามถึงคุณเค้าก็อยู่ในทีมที่ช่วยคุณจากหมู่บ้านที่ระยองเหมือนกันค่ะ เค้าก็เลยอยากเจอคุณด้วย...”
“ถ้างั้นคราวหน้าผมจะไปหาคุณที่โรงพยาบาลก็แล้วกันแต่...ผมก็อยากมาที่นี่อีกได้ไหมครับ...”
“ตอนนี้คุณก็อยู่ที่นี่แล้วนี่ ... วันนี้คุณมาหาฉันเรื่องอะไรล่ะคะ”
“เอ้อ...พอดีผมผ่านมาแถวนี้ครับ...” นาวินกลับเป็นฝ่ายเขินเองบ้าง
“เมื่อกี้คุณบอกว่าคุณไปซื้ออาหารมาฝากไม่ใช่เหรอ...” ช่อฟ้าทำหน้าล้อๆ
นาวินยิ่งเขินที่ถูกจับได้ “เอ้อ...ก็ผมรู้ว่าจะผ่านมาที่นี่ก็เลยแวะซื้อมาฝาก...เอ้อ...จะมาขอทานด้วย...แต่ผมอยากมาดูหิ่งห้อยด้วยครับ...คุณบอกว่าหิ่งห้อยจะออกมาตอนหัวค่ำผมก็เลยรีบมา”
“กลัวหิ่งห้อยมันจะหนีไปนอนเหรอคะ”
เจษฎาเดินมาตามทางเดินหน้าห้องคนไข้จะมาที่เคาน์เตอร์พยาบาล เจษฎาได้ยินบุศยากำลังคุยกับพิธาน และพยาบาลก็เลยหยุดฟัง
“บุศว่าพี่ช่อต้องนัดกับคุณผู้พันแน่ๆ เลย”