บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 4 หน้า 3
บุศยายิ้มชอบใจ คนอื่นๆ ฟังแล้วก็พอใจคำตอบแยกย้ายกันไปทำงาน“ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ...ขอตัวนะครับ” นาวินเดินผ่านทุกคนไปทางห้องพักบุศยามองช่อฟ้ายิ้มๆ ช่อฟ้ายิ้มตอบบุศยา ส่วนเจษฎาคอยสังเกตท่าทางของช่อฟ้าตลอด
ขณะเดียวกัน พวกของมงคล ปรีชา และบอยเดินเข้ามามองไปรอบๆ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ซึ่งผู้คนวุ่นวายเดินกันขวักไขว่“โรงพยาบาลนี้แน่เหรอพี่...” ปรีชาสงสัยมงคลยืนยัน “ก็สายกูมันบอกอย่างนั้น...ฮอ.ลงที่ค่ายทหาร แล้วมีรถพยาบาลรับออกมา...โรงพยาบาลนี้มันใกล้ที่สุด”บอยซัก “แล้วสายพี่เค้าไม่บอกเหรอว่าอยู่โรงพยาบาลอะไร...อย่างนี้ก็ไม่แน่สิครับพี่...”“มันรู้แค่นั้น ถามใครก็ไม่มีใครบอก...” มงคลเอ่ยอย่างหงุดหงิดมีพยาบาลเดินผ่านมา บอยรีบเข้าไปถาม “ขอโทษครับ...เมื่อวันก่อนมีคนเจ็บที่ฮอ. มาส่งอยู่ที่นี่หรือเปล่าครับ”พยาบาลงง “คนเจ็บชื่ออะไรคะ..”บอยหันไปมองหน้ามงคลไม่รู้จะตอบยังไงดีมงคลเดินเข้ามายิ้มๆ “เอ้อ...เพื่อนผมมันเปลี่ยนชื่อใหม่ครับ...ผมเองก็ไม่รู้ว่าเปลี่ยนเป็นชื่ออะไรเหมือนกัน...คุณพยาบาลพอจะทราบไหมครับ ผมเป็นห่วงเพื่อนมาก...อยากมาเยี่ยม”พยาบาลเดินไปไม่ตอบ มงคลมองอย่างไม่ค่อยพอใจ
ที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ของโรงพยาบาล มงคล ปรีชา และบอยกำลังยืนสอบถามเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลซึ่งเป็นหญิงสูงวัยสีหน้าบึ้งตึง“ถ้าไม่รู้ชื่อคนป่วยก็หาไม่ได้หรอกค่ะ”มงคลพยายามใจเย็น“เค้าเป็นเพื่อนรักของผม...บ้านอยู่ต่างจังหวัด พ่อแม่เค้าเป็นห่วงมากขอให้ผมมาดู ฮอ.มาส่งที่กรมทหาร แถวนี้ แล้วมีรถพยาบาลรับมาก็น่าจะมาที่นี่นะครับ...”“ฮอ. มารับไม่นะ...ไม่รู้เรื่องนะคุณ...ถ้ามีเคสพิเศษอย่างนั้นฉันก็ต้องรู้” เจ้าหน้าที่ก้มลงตรวจในจอคอม “ไม่มี...ถ้าคุณไม่รู้ชื่อจะหาได้ไงคะ..”“น้องช่วยกรุณาสอบถามคนที่เกี่ยวข้องหน่อยได้ไหมจ๊ะ...ช่วยพี่หน่อยเถอะจ้ะ...นะจ๊ะ...พี่รู้ว่าเสียเวลา...แต่...ถ้าน้องไม่ช่วยพี่ก็คงหาเพื่อนรักของพี่ไม่เจอ” บอยหันไปแอบทำหน้ากระอักกระอ่วน กับปรีชา เพราะเจ้าหน้าที่ที่มงคลเรียกน้อง แก่คราวแม่ “ถือว่าช่วยๆ กันนะจ้ะ...เป็นค่าเสียเวลา” มงคลค่อยๆ เอาแบงก์ใบละพัน 2-3 ใบค่อยๆ แอบวางให้เจ้าหน้าที่พนักงานจ้องหน้ามงคลเขม็งอย่างไม่ค่อยพอใจ...