บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 7 หน้า 3
“เอาคุณลิมไปซ่อนไว้ไหน ??!!”
“นี่เธอยังไม่เข็ดอีกเหรอ ลงมา!”
“ไม่ !คุณลิมอยู่ที่ไหน” ชมพูนิษฐ์จ้องเหมราชเขม็ง เหมราชจ้องกลับเขม็ง ชมพูนิษฐ์จ้องหนัก
ตลาดน้ำ ลิมเปงเซียงเดินเข้ามา เห็นบรรยากาศตลาดน้ำแล้วตื่นตาตื่นใจมาก ลิมเปงเซียงเดินตามร้านต่างๆในตลาดน้ำ ที่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวเรือ โจรล้วงกระเป๋ากินก๋วยเตี๋ยวอยู่ เห็นไกลๆ โจรเห็นไกลๆว่าลิมเปงเซียงแต่งตัวดีกำลังเดินมาทางนี้ก็สนใจ โจรวางเงินค่าก๋วยเตี๋ยวแล้วเดินไปทางลิมเปงเซียง โจรสวนทางแกล้งเดินชนลิม
โจรใช้จังหวะทีเผลอแอบล้วงกระเป๋าเงินของลิมเปงเซียงไป “ขอโทษครับ”
ลิมเปงเซียงยิ้มไม่ถือสา โจรเดินไป ลิมเปงเซียงเห็นร้านก๋วยตี๋ยวน่ากินเดินเข้าไป ชิดชนกกำลังจ่ายตลาดอยู่ได้ยินเสียงเอะอะของแม่ค้าร้านก๋วยเตี๋ยวเสียงดัง “ไอ้พวก 18 มงกุฎ !!! แต่งตัวก็ดีแต่ไม่มีเงินจ่ายได้ไงวะ”
ชิดชนกหันไปเห็นแม่ค้ากำลังด่าลิมอยู่
“กระเป๋าเงินผมหายไปจริงๆครับ”
“โกหก ! มามุกนี้ตลอด” แม่ค้าคว้าข้อมือหมับ “ไป!! ไปเล่นมุกี้ในคุก”
“เดี๋ยวนะครับ ใจเย็นๆครับ เดี๋ยวผมจะให้คนเอาเงินมาจ่ายคืนให้ 10 เท่าเลยก็ได้”
“นั่น อย่านึกว่ารูปหล่อแล้วจะสตอเบอรี่ ได้นะเว๊ย!!” แม่ค้ากระชากแขน “ไปเลย!! ไปหาตำรวจกัน”
ชิดชนกเห็นก็ตกใจรีบเดินเข้าไป “คุณคะมาอยู่นี่เอง” ลิมเปงเซียงท่าทางงงๆที่ชิดชนกมาทัก
ลิมเปงเซียงยิ้มดีใจสุดๆ “คุณชิดชนก!!”
ไซส์งานก่อสร้าง ชมพูนิษฐ์ยังไม่ยอมแพ้ เหมราชท่าทางโมโห
“ฉันถามว่าเอาคุณลิมไปซ่อนไว้ไหน”
“ทำไมฉันต้องซ่อนเค้าด้วย”
“ก็คุณมันขี้ขลาดกลัวฉันแย่งคุณลิมไปไง” เหมราชเบื่อจะต่อปากต่อคำ “ลงมาชมพูนิษฐ์มันอันตราย”
“คุณสิอันตรายกว่า ตกลงจะไม่บอกใช่ไหม” เหมราชเงียบไม่ตอบ
“เคร !ไม่บอกใช่ไหม”
“เธอเอาชนะฉันไม่ได้หรอก”
“ก็คอยดูจะเอาให้เละเลย” ชมพูนิษฐ์โยกคันโยก ชมพูนิษฐ์จะตักดิน แต่ตัวรถกลับแล่นออกตัว
ชมพูนิษฐ์ตกใจ “เฮ้ย !!” รถค่อยๆออกตัว
คนงานสะกิดกวินทร์ “เอ่อ..คุณกวินทร์ครับ”