บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 13 หน้า 4
“ขอบคุณมากนะคะคุณลิม ถ้าไม่ได้คุณเราสองคนคงไม่มีชีวิตรอด”
“น่าเสียดายนะครับ ที่พวกมันหนีไปได้ คุณนิดพอจะเดาออกไหมครับ ว่าพวกมันเป็นพวกไหน”
ชมพูนิษฐ์ส่ายหน้า “เดาไม่ออกเลยค่ะ” ลิมเปงเชียงสีหน้าครุ่นคิด
“ดูจากท่าทาง ผมว่าพวกมันเหมือนมืออาชีพ มากกว่าจะเป็นแค่ขโมยธรรมดาๆ ยังไง ผมจะให้คนของผมไปเฝ้าที่หน้าบ้านคุณนิดไว้นะครับ เผื่อพวกคนร้ายมันย้อนกลับมาอีก”
“ทางตำรวจบอกว่าจะส่งเจ้าหน้าที่ไปเฝ้าให้แล้วค่ะ” ชมพูนิษฐ์นึกได้ “เอ่อ...จริงสิ..ทำไมตอนนั้น จู่ๆ คุณลิม ไปหาพวกเราที่บ้านล่ะคะ มีธุระอะไรรึเปล่า”
ลิมเปงเชียงชะงัก ไม่รู้จะตอบยังไงดี “เอ่อ... ปะ..เปล่าครับ..คือ ผมผ่านไปแถวนั้น พอดีน่ะครับ”
ชมพูนิษฐ์ตาโต เชื่อ “โห..จริงเหรอคะ..ถ้างั้นก็คงจะเป็นโชคดีของนิดกับพี่นกจริงๆ”
ลิมเปงเชียงยิ้มเจื่อนๆ รู้สึกผิดที่บอกไม่ได้ ลิมเปงเชียงคิด
ลิมเปงเชียงวิ่งเข้ามาในบ้าน เห็นเหมราชเป็นคนยิงปืนใส่คนร้าย ปัง ! ลิมเปงเชียงชะงักอึ้ง
“คุณนิดแน่ใจนะครับว่า จะไม่กลับไปพักผ่อนที่บ้านจริงๆ”
“กลับไปนิดก็นอนไม่หลับอยู่ดี คุณลิมกลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงนิด นิดอยากอยู่เฝ้าพี่นก”
“ผมก็คงนอนไม่หลับเหมือนกันครับ ถ้างั้นผมกลับไปเอาของใช้มาให้คุณนิดดีมั้ย”
“ขอบคุณค่ะ งั้นนิดจะโทรไปสั่งให้ละออเตรียมอาหารเช้าให้นะคะ”
ชมพูนิษฐ์เดินออกไป ลิมเปงเชียงหันไปมุมหนึ่งเห็นใครบางคน เหมราชยืนอยู่ ลิมเปงเชียงเดินเข้ามา
“ผมรู้เหตุผลสิ่งที่คุณทำทั้งหมดแล้วเหมราช” เหมราชมองนิ่ง
“แต่ทำไมคุณถึงต้องทำเลวในสายตาคุณนิดด้วย ทั้งๆที่คุณคอยช่วยเธออยู่”
เหมราชยิ้มขำๆ ส่ายหน้าน้อยๆ ทำเหมือนสิ่งที่ลิมเปงเชียงพูดไม่จริง เป็นเรื่องไร้สาระ
“ไม่นึกว่าคุณลิมจะมีความเพ้อได้เหมือนกัน จู่ๆก็มาจับให้ผมจิ้นกะยัยเด็กนั่น”
“คุณอยากเป็นซาตานในสายตาของคุณนิด อยากให้เธอเกลียดคุณจริงๆเหรอ ?!”
เหมราชนิ่งไป รอยยิ้มหายไป ไม่ตอบ
เช้าวันใหม่ บ้านไพศาล ไพศาลในชุดนอนโมโหหันไปตบจักรเป็นชุดไม่ยั้ง
“ไอ้โง่ ! แกเคยทำให้ฉันวางใจได้สักเรื่องไหมไอ้จักร เรื่องง่ายๆแค่นี้ก็ทำไม่สำเร็จ”
“ผมขอโทษครับ” ไพศาลไม่สนใจยังโมโหตบบ้องหูจักรไม่ยั้ง มนปรียาที่เพิ่งตื่นงัวเงียเดินหงุดหงิดเข้ามา
“เสียงดังอะไรกันคะคุณป๋า มันนี่จะนอน เมื่อคืนปาร์ตี้ดึกนะรู้ไหม”