บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 12
บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 12
บทประพันธ์ ชมจันท์ / บทโทรทัศน์ กังสดาล
ออฟฟิศสุขสยาม ที่จอคอมของชมพูนิษฐ์ เห็นเป็นภาพข่าวที่มีรูปของเหมราชเป็นพรีเซ็นเตอร์สุขสยาม ชมพูนิษฐ์ดูรูปแล้วยิ้มขำมีความสุข คุยโทรศัพท์กับอิงขวัญ “ขอบใจมากนะไอ้ขวัญ ถูกใจฉันที่สุด”
ชมพูนิษฐ์วางสายแล้วมองรูปเหมราชยิ้มสมใจอีกครั้ง
ส่วนโบนิตานั่งที่โต๊ะทำงานกำลังเหม่อครุ่นคิดเรื่องธามันและชมพูนิษฐ์อยู่
ธามันทำแผลให้ชมพูนิษฐ์ โบนิตามองเห็นสายตาที่ธามันมองชมพูนิษฐ์ ก็รู้เลยว่าธามันชอบชมพูนิษฐ์จริงๆ
โบนิตามองเอกสารหนังสือมอบอำนาจที่เจอในมือลังเลใจ แล้วจู่ๆชมพูนิษฐ์ก็โผล่พรวดเข้ามา “ไอ้โบ”
โบนิตาตกใจ รีบเอาหนังสือมอบอำนาจซ่อน ชมพูนิษฐ์เข้ามาเห็นโบนิตาหน้าซีด
“แกเป็นไรเปล่าวะ ทำไมหน้าซีดๆ ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า”
โบนิตารีบส่ายหน้า “ไม่เป็นไร แกมีอะไรรึเปล่า”
“อ๋อ...จะบอกแกว่า ฉันออกไปตรวจรอบๆสวนสนุกหน่อยนะ”
“อืมๆ...”
“ไอ้โบ แกไม่เป็นไรแน่นะเว่ย ไหนดูสิมีไข้เปล่า” ชมพูนิษฐ์ยังเป็นห่วงเข้าไปจับหน้าผากโบนิตา ดูวัดไข้
โบนิตามองหน้าชมพูนิษฐ์เห็นเพื่อนดีกับตัวเองก็เหมือนจะใจอ่อน “ไอ้นิด”
“ว่าไง ?”
“คือฉัน...” โบนิตากำลังจะพูดบางอย่าง แต่แล้วเสียงมือถือของชมพูนิษฐ์ก็ดังขึ้น
“แป๊บนะแก” ชมพูนิษฐ์หยิบมือถือมากดรับสาย “หวัดดีค่ะคุณธาม”
โบนิตาได้ยินชื่อธามันก็หันขวับไปมอง
ธามันคุยโทรศัพท์กับชมพูนิษฐ์ “ยังเจ็บแผลอยู่ไหมครับ”
ชมพูนิษฐ์คุยมือถือกับธามัน โบนิตายืนมองตาโตเคียดแค้น ชิงชัง ชมพูนิษฐ์มองที่แผล
“แผลเล็กแค่นี้ทำอะไรนิดไม่ได้หรอกค่ะ แล้วคุณธามล่ะคะยังเจ็บอยู่มั้ย”
“แหม...คุณนิดพูดขนาดนี้ผมไม่กล้าเจ็บแล้วล่ะครับ”
“ผู้ชายก็คนนะคะ เจ็บได้ร้องไห้ได้ค่ะ” ทั้งคู่หัวเราะโบนิตามองกำมือแน่น ชมพูนิษฐ์คุยกับธามันเสร็จวางสายหันมา “โบ...” โบนิตาหายไปไม่อยู่แล้ว ชมพูนิษฐ์มองแปลกใจหายไปไหน