บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 19
บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 19
บทประพันธ์ ชมจันท์ / บทโทรทัศน์ กังสดาล
ริมป่า กวินทร์และอิงขวัญถูกสมุนเจ้าถิ่นจี้ พวกสมุนยึดปืนกวินทร์ อิงขวัญร้องกระซิกๆ
“ตายแน่เลย ตายแน่ๆ ทำไมฉันต้องมาตายกับคนหลอกลวงแบบนายด้วย นายจะพาฉันตกนรกด้วยมั้ยนายกะเวรฮือออ...”
“โธ่คุณใจเย็นๆสิ”
“ปืนจ่อพรึ่บแบบนี้ เย็นไงดีล่ะ”
“อ้าวคุณกวินทร์ !”
ทั้งสองชะงัก กวินทร์และอิงขวัญหันไปเห็นเลขาของมาดามเดินมายกมือให้พวกสมุนลดปืนลง กวินทร์ดีใจ
“คุณเลขา !!”
“นี่รู้จักกันเหรอ”
กวินทร์พยักหน้าให้อิงขวัญ แล้วหันไปถามเลขา “แสดงว่านี่คงเป็น...”
“เขตไร่ของมาดามเองค่ะ”
กวินทร์ดีใจ “โอ้วว...พวกเรารอดตายแล้วสเมิร์ฟ”
“จริงเหรอ” ทั้งคู่ดีใจสุดๆเผลอกอดกันแน่นสักพักรู้ตัว ต่างคนต่างรีบผลักกันออกอย่างแรง อิงขวัญนี่แทบกระเด็น
เลขาสงสัย “มาแถวนี้กันได้ยังไงคะ?”
“คือเรื่องมันยาวน่ะฮะ แต่ตอนนี้ผมว่ารีบเข้าไปข้างในกันก่อนดีกว่า”
เลขาพยักหน้า รีบพากวินทร์ อิงขวัญไป โดยมีพวกสมุนอารักษ์ขาและคอยยืนเฝ้ายามอยู่อีกบางส่วน คนร้ายที่วิ่งตามกวินทร์และอิงขวัญแอบซุ่มมองไม่กล้าบุก เพราะพวกสมุนมาดามมีคนเยอะกว่า
ในป่า เหมราชถูกยิงล้มลง ชมพูนิษฐ์รีบเข้าไปดู “คุณเหม คุณเป็นยังไงบ้าง”
เหมราชยังไม่ทันตอบ คนร้ายก็เข้ามากระชากตัว แต่เหมราชที่เตรียมตัวไว้อยู่แล้วหันไปยิงใส่คนร้ายร่วง แล้วหันไปดึงมือชมพูนิษฐ์วิ่งหนี “หนีเร็ว” ทั้งคู่วิ่งหนีไป คนร้ายอีกกลุ่มวิ่งตามมาเห็นเพื่อนถูกยิงนอนอยู่ มันชี้ไปทางที่ทั้งคู่วิ่งหนีไป พวกคนร้ายที่ไม่ได้บาดเจ็บรีบวิ่งตามไป
เหมราชพาชมพูนิษฐ์วิ่งหนีมาแล้วเกิดปวดแผลแทบทรุด ชมพูนิษฐ์รีบประคอง “คุณเป็นไงบ้าง”