บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 17 หน้า 2
“แจ้กับอาอันรักกันมาก แต่มีอันต้องจากกันไปไกล ตอนนั้นแจ้เสียใจแทบไม่เป็นผู้เป็นคน จนวันนี้อีกลับมาขอแจ้แต่งงาน แจ้ตอบตกลงทันที ความเจ็บปวดที่ผ่านมาสอนให้แจ้รู้ว่า อย่ารีรอที่จะมีความสุขกับคนที่เรารักเขา และเขาก็รักเรา”
“คนเราเกิดหนเดียวตายหนเดียวนะอาหยา ลื้อทำอะไรมีเหตุผลเพื่อคนอื่นทุกครั้ง ถ้าจะทำอะไรเพื่อตัวเอง
บ้างสักครั้งมันผิดมากมั้ย ลื้อถามใจตัวเองดู” ย่าหยาคิดหนัก
โรงงานทองเล่งเฮง จิวสวมชุดพรางตัวพรางหน้าลัดเลาะมาตามตัวตึก สักครู่เงยหน้าขึ้นดูที่ระเบียงชั้นบน ในมือจิวหิ้วถุงผ้าด้ายดิบใส่ทองรูปพรรณมา ที่ระเบียงชั้นบน เห็นมือจิวยึดราวระเบียง จิวโยนถุงทองลอยข้ามราวระเบียงมา ก่อนจะค่อยๆยันตัวเองขึ้นแล้วเทคตัวข้ามราวระเบียงมายืนด้านใน ลูกน้องเสี่ยเล้งถือปืนมาจ่อที่หลังจิว จิวชะงักกึก สักครู่ค่อยๆยกมือขึ้นเหมือนยอมแพ้ แต่เพียงเสี้ยววินาทีจิวก็พลิกตัวเอาสันมือฟาดใส่คนที่จ่อปืนอยู่ด้านหลังจิว คนที่อยู่ด้านหลังไวกว่าคว้ามือจิวไว้ได้ทัน เปิดให้เห็นว่าคนที่ยืนอยู่ด้านหลังจิวคือ เฉียง
จิวเบาๆ “อาเฉียง”
“เข้าไปตอนนี้ไม่ได้ ลูกน้องมันยังไม่กลับ ลื้อต้องรอ”
จิวพยักหน้า เมื่อมองเข้าไปในส่วนที่ทำทอง ก็เห็นคนงานเสี่ยเล้งยังทำงาน บางคนเดินไปเดินมา เฉียง จิว เร้นกายรออยู่ในความมืด
โบตั๋นยกถาดใส่จานและถ้วยกับข้าวเข้ามาจัดวางบนโต๊ะ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส โบตั๋นขยับถ้วยกับข้าวจัดมุมให้ดูดี ก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้ โบตั๋นวิ่งไป สักครู่โบตั๋นกลับเข้ามาพร้อมดอกไม้ในมือ โบตั๋นใส่ดอกไม้ในแก้วน้ำที่อยู่วางบนโต๊ะ โบตั๋นนั่งมองของทุกอย่างบนโต๊ะอย่างภาคภูมิใจ ก่อนจะเงยหน้ามองนาฬิกา
หน้าปัดนาฬิกาบอกเวลา 19.15 น.
โรงงานทองเล่งเฮง ที่นาฬิกาข้อมือจิว บอกเวลา 20.45 น. เฉียงพลิกนาฬิกาดู เฉียงพยักหน้า ให้สัญญาณจิวว่าเข้าไปได้แล้ว จิวพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะย่องตามเฉียงเข้าไป ลูกน้องเสี่ยเล้ง5-6 คน ทยอยเก็บงานและเครื่องมือ ก่อนจะเดินผ่านเฉียง จิวซึ่งแอบอยู่มุมหนึ่งไปจนหมด
“เดี๋ยวจะมียามขึ้นมาเฝ้าบนนี้ 3 คน เร็วเข้า”
“เอาไว้ที่ไหนดี”
“ใต้โต๊ะไอ้เล้งก็แล้วกัน ไม่ค่อยมีใครเดินไปทางนั้น”
จิวแบกถุงทองปลอมไปยัดไว้ใต้โต๊ะเสี่ยเล้ง เสียงมือปืน 3 คนเดินขึ้นบันไดคุยกันมา เฉียง จิวหันมามองหน้ากัน “มันขึ้นบันไดทางนี้แล้วเราจะกลับออกไปที่ระเบียงได้ยังไง ไปลงทางนั้นได้มั้ย”
“ขืนลงไป ลื้อก็ต้องเจอกับพวกที่อยู่ข้างล่างอีกเป็นสิบ”
“แล้วจะทำยังไงวะ” จิวหันมามองหน้าเฉียง เหงื่อแตกเพราะเสียงคุยใกล้เข้ามาทุกที