บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 5
ธามวิ่งถือผ้าเช็ดหน้าออกมาหน้าศาลเจ้า ธามหันไปมองรอบๆบริเวณแต่ไม่เห็นใคร จึงตัดสินใจวิ่งออกไปทางหอสวดมนต์
ย่าหยาพูดกับซินแสหน้าสลด “หยาฝากของทุกชิ้นที่ส่งมาให้พี่ธีกับซินแสก่อนนะคะ เผื่อวันไหน ซินแสได้เจอพี่”
ซินแสตัดบทฉับ “อั๊วะบอกแล้ว ลื้อจะไม่ได้เจออาธีอีก ตัดใจซะอาหยา”
ย่าหยาอึ้ง..หน้าสลดแต่ไม่ยอมรับคำ “หยาลานะคะซินแส แล้วหยาจะมาเยี่ยมใหม่ค่ะ” ย่าหยาเดินออกไปทางถนนหน้าศาลเจ้า
ธามถือผ้าเช็ดหน้าเข้ามาอีกทาง ธามหันมาเห็นซินแส “ซินแส”
ซินแสแปลกใจ “อาธาม”
“ซินแส..ผู้หญิงคนนั้น เอ่อ..เมื่อกี้มีผู้หญิงเข้าไปไหว้พระในศาลเจ้าใช่มั้ยครับ”
“ใช่”
“เธอน่าจะยังอยู่ที่นี่เพราะธูปไหว้มอดยังไม่ถึงครึ่ง ซินแสเห็นเธอบ้างมั้ยครับ”
“เห็น”
ธามดีใจ “อยู่ไหนครับ”
“ไปแล้ว อีเพิ่งไป”
ธามหน้าเจื่อน “เดี๋ยวผมมานะครับซินแส” ขอตัวเสร็จ ธามก็วิ่งตรงรี่ไปที่ประตูด้านหน้า
ย่าหยายืนรอรถลากอยู่ริมถนน รถลากคันหนึ่งผ่านมา ย่าหยาเรียกให้จอด ธามวิ่งออกมาจากศาลเจ้า มองหาผู้หญิงปริศนาทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเธอคนนั้นหน้าตาเป็นยังไง ในขณะที่ย่าหยาบอกจุดหมายปลายทางเจ๊กลากรถ ธามควรจะได้เห็นย่าหยา แต่ก็ไม่เห็นเพราะเป็นจังหวะที่ย่าหยาก้าวขึ้นรถลากพอดี
รถลากเคลื่อนผ่านหน้าธาม ในขณะที่ธามขยับมายืนอยู่ริมถนน ธามหมุนคว้างไปรอบตัว และถูกกลืนไปโดยผู้คนที่เดินไปมาแถวนั้น
ซินแสง้วงกำลังกวาดลานรอบศาลเจ้า ธามเดินคอตกเข้ามา
“อีเป็นใคร”
“ผู้หญิงที่เคยช่วยชีวิตผม”