บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 15
ย่าหยาเปิดประตูเข้ามาในห้องท่ามกลางความมืด ย่าหยาเอื้อมมือเปิดไฟ เมื่อหันกลับมาก็ต้องตกใจเพราะธามนั่งรออยู่บนเตียง “คุณ!!!มาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ตั้งแต่เธอออกตัวกับหมอว่าเป็นคู่หมั้นเสี่ยเล้ง”
“คุณไปที่โรงพยาบาลมา”
ธามเจ็บหนึบ “ตกลงเธอจะหมั้น จะแต่งงาน จะอยู่กับมันให้ได้ใช่มั้ย”
“คุณก็รู้ว่าโอกาสเข้าถึงตัวมันทำได้ยากขนาดไหน ไม่ใช่แค่อาเกี๊ยงหรืออาเฉียงที่ตามประกบมัน ที่แฝงตัวอยู่รอบนอกมีอีกเป็นสิบ วิธีนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว”
ธามพุ่งมาหาย่าหยา “เธอคิดว่ามันจะนั่งนิ่งๆ รอให้เธอมาเชือดงั้นเหรอ เธอไว้ใจอะไรมันนักหนา!!”
“ฉันไม่ได้ไว้ใจมัน ฉันไว้ใจตัวเอง”
ธามหงุดหงิด “แต่เธออาสาไปดูแลมันอย่างนั้น ถ้ามันทำอะไรเธอขึ้นมาจะว่ายังไง”
“ก็แค่ยอมตาย”
ธามชะงักกึก “อย่าพูดอย่างนี้”
“ฉันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ไม่มีอะไรต้องห่วง”
ธามกระชากแขน “เห็นแก่ตัว!!!แล้วคนที่ห่วงเธอล่ะ เธอไม่คิดถึงใจเขาบ้างเหรอ!!!!”
ย่าหยาค้นหาคำตอบจากสายตาธาม “ใคร”
ธามอยากจะพูดความในใจแต่ปากแข็ง “ก็..คนรักของเธอไง เธอรอเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ”
ย่าหยาหน้าชาเพราะใจคิดถึงธาม แต่ธามกลับตบหน้าย่าหยาด้วยการเตือนสติให้นึกถึงชลธี ย่าหยาทั้งเจ็บทั้งเสียใจ “ขอบคุณที่เตือน คุณกลับไปได้แล้ว ฉันอยากพักผ่อน” ธามอึ้งบ้าง ธามยังไม่อยากไป ธามอยากบอกว่าเขารู้สึกยังไงกับเธอ “ไปสิ บอกให้ออกไปไง!!!!”
ธามจำต้องออกไป ย่าหยานั่งหน้านิ่งที่เตียงด้วยหัวใจว้าวุ่น..ทำไมเธอนึกถึงธามก่อนชลธี..ทำไม!!! ย่าหยารู้สึกผิดมหันต์ “หยาขอโทษค่ะพี่ธี หยาขอโทษ”
สายวันต่อมา เสี่ยเล้งยกดัมเบลออกกำลังแขนทั้งสองข้าง ที่หลังมีผ้าก็อชปิดแผลถูกยิง
เกี๊ยงเดินเข้ามารายงาน “ของเรียบร้อยแล้วครับนายใหญ่”
“ดี ห่อแล้วยัดใส่เครื่องลายคราม ลื้อไปตามอาเฉียงมาช่วยขน แต่ห่อของให้เสร็จก่อนนะ อย่าให้มันรู้ว่าข้างในเป็นอะไร อั๊วะยังไม่ไว้ใจมัน”