บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 4 หน้า 2
5 ปีที่แล้ว จันทร์ชมพูไต่ปืนเขาสูงชันที่เต็มไปด้วยหินแหลมขึ้นมา ระหว่างที่ไต่ก็พร่ำย้ำตัวเอง “ฉันไม่ได้ชื่อจันทร์ชมพู ไม่ได้ชื่อจันทร์ชมพู ฉันชื่อย่าหยา”
จันทร์ชมพูไต่มาจนแตะที่ยอดเขา เตรียมจะเทคตัวขึ้นมา พ้งเข้ามาเหยียบมือ พ้งขยี้เท้าที่มือทั้งสองข้างของจันทร์ชมพูจนเลือดซึมออกมาตามง่ามนิ้ว จันทร์ชมพูกัดฟันแต่ทนไม่ไหว มือซ้ายหลุดจากยอดเขา ห้อยต่องแต่งอยู่ที่หน้าผาสูงชัน
จันทร์ชมพูหันมามองพ้งทั้งน้ำตา แล้วกัดฟันพูดอย่างเด็ดเดี่ยว “ฉันไม่ใช่จันทร์ชมพู!!!!!”
4 ปีที่แล้ว ย่าหยาถูกจับแช่อยู่ในลำธารที่น้ำกำลังจะกลายเป็นน้ำแข็ง ท่ามกลางหิมะโปรยปราย พ้งเอามือจับหัวย่าหยากดน้ำ ผมยาวสยายปรกหน้า ย่าหยาดูกร้าวและแกร่งขึ้นจนน่ากลัว “ฉันชื่อย่าหยา!!!!!”
ย่าหยาพูดเสียงหนักแน่นกับธาม ด้วยหน้าตาจริงจัง แววตากร้าว “ฉันไม่ใช่จันทร์ชมพู!!!! คุณจะฆ่าฉันให้ตาย ฉันก็ยังยืนยันคำเดิม ฉันไม่ใช่จันทร์ชมพู!!!!”
ธามอยากจะบีบคอย่าหยาให้ตายคามือ เพียงแค่คิด เสียงปืนก็ดังสะนั่นขึ้นพร้อมกระจกรถที่แตกกระจาย ธามกดย่าหยาให้หมอบลง แล้วคว้าปืนที่คอนโซลหน้ารถ
ย่าหยาตกใจ “เกิดอะไรขึ้น”
“หนี..เร็ว” ธามดึงมือย่าหยา ถีบประตู กระโดดลงจากรถแล้วพาวิ่งลัดเลาะเข้าสวนข้างทาง มือปืนลงจากรถตามไล่ยิงทั้งคู่
สวนกล้วยข้างทางย่านฝั่งธน ธามพาย่าหยาหลบหลังต้นกล้วย แล้วยิงสวนกลับไป
“มันเป็นพวกไหนกัน” ย่าหยาสงสัย
“ถามตัวเองดูสิ
“ถ้าคุณคิดว่าฉันเป็นศัตรู ก็อย่ามาวุ่นวายกับฉัน” ย่าหยาจะวิ่งหนีออกไปอีกทาง
แต่ธามซึ่งกำลังเล็งปืนไปที่กลุ่มมือปืน กลับรวบตัวย่าหยาไว้ได้ทันควันโดยไม่ได้หันมามอง เท่โคตรๆ ลูกปืนผ่านแขนย่าหยาไปโดนต้นกล้วยด้านหลัง ซึ่งถ้าธามไม่รวบตัวไว้ ย่าหยาโดนลูกปืนเจาะแขนแน่ๆ
“อยากเป็นผีเฝ้าสวนรึไง” ธามลากย่าหยาวิ่งลึกเข้าไปในดงกล้วย ทีมมือปืนยังตามไล่ล่าทั้งคู่ ธามหันมายิงใส่มือปืนคนหนึ่งล้มลง มือปืนอีกคนโผล่มาอีกมุม เล็งปืนมาที่ย่าหยา ธามหันมาเห็น รวบเอวย่าหยาแล้วเอี้ยวตัวมายิงมือปืนล้ม ทั้งคู่กลิ้งพันกันไปมา ตกลงไปในท้องร่อง หน้าต่อหน้าแนบกัน ทั้งคู่นิ่งไปชั่วอึดใจ แล้วต่างฝ่ายต่างก็ผละออกจากกัน
ธามเก้อๆ “ลุกไหวมั้ย”
ย่าหยาพยักหน้า อารมณ์เก้อๆเหมือนกัน