บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 7 หน้า 3
ย่าหยาเดินมาตามซอย สักครู่หยุดนิ่งแล้วตัดสินใจหันหลังกลับ แต่เดินกลับมาได้ไม่กี่ก้าว ย่าหยาก็ชะงักแล้วนหมุนตัวเดินกลับไปทางเดิม วนอยู่อย่างนี้หลายรอบ
ธามมายืนด้านหลังย่าหยา “เดินกลับไปกลับมาแบบนี้แล้วจะถึงบ้านเหรอ” ย่าหยาชะงักกึก พยายามปั้นสีหน้าให้เป็นปกติ ก่อนจะหันกลับมาเจอธามยืนตรงหน้า “มาทำอะไรแถวนี้”
“ฉัน..ฉันก็จะกลับบ้านไง”
“บ้านเธอไม่ได้มาทางนี้ ทางนี้ทางมาบ้านฉัน”
“ฉัน..ก็ได้ ฉันแวะเอาผ้าพันคอมาคืนคุณ” ย่าหยาปลดจากคอยื่นให้ “ขอบคุณนะ”
ธามคล้องคอให้ย่าหยาเหมือนเดิม “ฉันให้เธอ”
ทั้งคู่ยืนจ้องหน้ากัน ท่ามกลางท้องฟ้าที่มีพระจันทร์เต็มดวงอยู่ชั่วขณะ
“ขอบคุณ..คุณออกมาทำไม มีเรื่องอะไรอีกรึเปล่า”
“มาซื้อขนมไหว้พระจันทร์ แต่มันหมดแล้ว”
ธามเดินผละออกมาจากย่าหยา สักครู่ย่าหยาหันมาตะโกนบอกชายหนุ่ม “ฉันมี”
ธามหันกลับมา ย่าหยายกขนมไหว้พระจันทร์ในกล่องเล็กๆซึ่งอยู่ในถุงกระดาษขึ้นมา..ยิ้มให้ธาม
ที่โต๊ะเล็กๆหน้าบ้านธาม ย่าหยาหยิบขนมไหว้พระจันทร์ที่มีอยู่ 1 ก้อนวางใส่จานเล็กๆ ธามง่วนจัดผลไม้ใส่จานอยู่อีกด้าน ก่อนจะหันมาเห็นขนมไหว้พระจันทร์ของย่าหยา “มีอันเดียวเหรอ”
“อือ..เหลือแค่นี้ คุณสุ่ยให้ฉันมา ก็ยังดีกว่าไม่มี..จริงมั้ย”
ธามพยักหน้า แล้วจัดของไหว้อย่างคล่องแคล่ว ขณะที่พูดไปด้วย “ดีนะที่อาเฉียงซื้อผลไม้มา แล้วก็โชคดีที่มาเจอเธอ ไม่งั้นปีนี้คงไม่ได้ไหว้”
ธามจุดธูปแล้วส่งให้ย่าหยา ทั้งคู่ลงนั่งคุกเข่าข้างกันแล้วต่างคนต่างอธิษฐานในใจ
“ผมคิดถึงม้ากับป๊านะครับ เราสามคนมีกันและกันไม่ใช่แค่วันนี้วันเดียวแต่ตลอดไป ทุกคำที่ผมสัญญา ขอให้ป๊ากับม้าเชื่อใจ ผมจำได้ไม่เคยลืม”
“หยาคิดถึงพ่อกับแม่ทุกวัน อยากจัดการกับคนชั่วให้จบสิ้นสักที หยาอยากกลับบ้าน กลับไปอยู่ในที่ของเรา พ่อกับแม่ช่วยให้ถึงวันนั้นเร็วๆนะคะ”
ทั้งคู่ปักธูปลงกระถางพร้อมกัน มือโดนกันโดยไม่ได้ตั้งใจ
ธามเก้อๆ “เธออธิษฐานอะไร”
“ขอให้พ่อแม่ช่วยให้ฉันทำงานเสร็จไวไว ฉันอยากกลับไปอยู่กับท่าน”
“พูดเหมือนเธอกับท่านอยู่ไกลกันมาก”
ย่าหยาสะท้อนใจ “แล้วคุณล่ะ”
“ไม่ได้อธิษฐานอะไร แค่บอกป๊ากับม้าว่า ฉันจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้..เท่านั้น” ธามพูดจบก็เงยหน้ามองพระจันทร์เช่นเดียวกับย่าหยา..ทั้งคู่มีจุดหมายปลายทางที่ต้องไปให้ถึงเช่นกัน