บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 19 หน้า 4
“ช่างมัน!!!ไม่ต้องรอ ที่อั๊วะเรียกประชุมวันนี้ ก็เพื่อจะบอกพวกลื้อว่า งานครั้งนี้สำคัญสำหรับแก๊งมังกรดำมาก ลื้อต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ถ้าทุกอย่างผ่านไปด้วยดี อั๊วะจะแบ่งเงินให้พวกลื้อและจะให้พวกลื้อกลับไปเยี่ยมครอบครัว 1 เดือน” ทุกคนแอบสบตากันดีใจที่จะได้กลับไปอยู่กับครอบครัว..เสี่ยเล้งไม่เคยใจดีอย่างนี้มาก่อน “แต่ถ้าพวกลื้อทำงานพลาด นั่นหมายถึงลื้อจะไม่มีโอกาสกลับมาเจอลูกเมียอีก ถ้าอยากกลับมาหาคนที่ลื้อรัก ต้องไม่มีคำว่าพลาด แก๊งมังกรดำต้องผงาดเหนือทุกแก๊ง จำไว้!!!!”
ระหว่างที่เสี่ยเล้งพูด ลูกน้องตั้งใจฟัง โบตั๋นแอบฟังอยู่มุมหนึ่ง..คิดหนัก
เสี่ยเล้งเดินเข้ามาหยุดยืนมองรูปเพื่อนๆ สุง เคี้ยง เช็ง ตง เซี๊ยะ เล้ง พ้งช่วงเป็นหนุ่มเพิ่งมาจากเมืองจีนใหม่ๆ ในยุคโล้สำเภา ซึ่งติดอยู่ที่ผนังห้อง
เสี่ยเล้งเดินเข้ามาจ้องรูป “เพราะพวกลื้อปฏิเสธอั๊วะ พวกลื้อทำให้อั๊วะเป็นอย่างนี้เอง” เสี่ยเล้งย้อนนึกถึงความหลัง
ตอนโล้สำเภา สุงไม่ให้เสี่ยเล้งเข้ากลุ่ม
เสี่ยเล้งขโมยอาหารมาให้ทุกคน แต่ไม่มีใครเอาเพราะเป็นของที่ขโมยมา
เสี่ยเล้งขบกรามขึ้นเป็นสันนูน กัดฟันกรอด “ในเมื่อทำดีแล้วไม่ได้ดี อั๊วะจะทำทำไม พวกลื้อก็ไม่ต่างจากอั๊วะ มือเปื้อนเลือดมาแล้วทุกคน อั๊วะขึ้นเป็นใหญ่เมื่อไหร่ จะเหยียบหัวพวกลื้อให้จมดิน พวกลื้อจะได้รู้รสชาติของความต่ำต้อยว่ามันเป็นยังไง!!!!”
เสี่ยเล้งหยิบเหรียญทองคำขนาดใหญ่กว่าเหรียญสิบนิดหนึ่งขึ้นมาดู เห็นตราจินหยงประทับที่เหรียญชัดเจน ย้อนนึกบางอย่าง
ตั้งเช็งเอี๊ยงกำลังดูเหรียญทองในมืออย่างพินิจพิเคราะห์ พลิกเหรียญทองแต่ยังไม่มีตราประทับร้าน โดยมีเสี่ยเล้งนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงกันข้าม “น้ำหนักใกล้เคียง สีก็ใกล้เคียง ลื้อเอากรดเกลือกับดินปะสิวทดสอบดูรึยัง แต่ให้อั๊วะดูจากประสบการณ์ อั๊วะว่ามันไม่ใช่ทองแท้”
เสี่ยเล้งหัวเราะอารมณ์ดี “ลื้อนี่สมกับเป็นเถ้าแก่ ร้านทองอันดับหนึ่งจริงๆ”
“เราอยู่วงการนี้มาเป็นสิบๆปี จับทองทุกวันทำไมจะไม่รู้ แต่..นี่เรียกว่าปลอมได้ใกล้เคียงของจริงนะ ลื้อไปเอามาจากไหน”
“ไม่ต้องรู้หรอก รู้แค่ว่าถ้าเราทำทองแบบนี้ออกมาขาย ก็ลดต้นทุนได้เยอะ”
ตั้งเช็งเอี๊ยงชักเสียงแข็ง “ลื้อหมายความว่ายังไง”
“แค่ทำทองที่มีเปอร์เซ็นต์ทองน้อยลงมานิด ผสมเงินเข้าไปหน่อย ไม่ได้ไปฆ่าใครตาย ที่สำคัญใครจะรู้”
ตั้งเช็งเอี๊ยงฉุน “ตัวลื้อไงที่รู้ ลื้อไม่ได้ฆ่าใครตาย แต่ลื้อทำลายศรัทธาของลูกค้าที่มีต่อลื้อ นั่นยิ่งกว่าฆ่าตัวเองอีกนะ ลูกหลานลื้อจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน จะทำมาหากินอะไรถึงจะเรียกศรัทธาคืนมาได้ ลื้อจะเอาอย่างนั้นเหรอ!!!!”