บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 8 หน้า 6
ทั้งหมดนี้อยู่ในสายตาเสี่ยเล้งซึ่งเพิ่งเดินเข้ามาจากอีกด้านพอดี “อาธาม” ธามชะงัก หันไปมองเสี่ยเล้งเช่นเดียวกับย่าหยา “ไปเที่ยวไหนกันมา”
“ได้เที่ยวก็ดีสิครับ นี่ได้แต่วิ่งหลบลูกปืนไอ้พวกหมาลอบกัด พอดีย่าหยาอยู่ในเหตุการณ์ด้วย เลยต้องเชิญมาเป็นเกราะกันกระสุน”
“ฉันขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวจะเข้างานสาย” ย่าหยาเดินถือเสื้อผ้าเข้าฉั่วเทียนเหลา โดยที่พนักงานเสิร์ฟทั้ง 2 คน เข้าไปแล้วก่อนหน้านี้ ย่าหยาเดินสวนกับเฉียงที่เพิ่งเดินออกมาจากภัตตาคาร ทั้งคู่ยิ้มทักทายกัน
“นี่ลื้อโดนตามล่าอีกแล้วเหรอ”
“ครับ ถ้าผมไม่ตายพวกมันคงไม่เลิกจองเวร มันคงลืมไปน่ะครับว่า ผมก็ทำมันตายได้เหมือนกัน”
ทั้งคู่ยืนจ้องหน้ากันสักครู่..หมวดชานนท์เดินเข้ามา “สวัสดีครับเสี่ย ผมมีหมายมา ขออนุญาตค้นโรงฝิ่นเสี่ยนะครับ” เสี่ยเล้งยืนอึ้ง “เชิญคุณธามด้วยครับ ทางตำรวจได้เบาะแสมาว่าพวกอันธพาลที่ทำร้ายคุณเคยไปใช้บริการที่นั่น ถ้าเจอจะได้ชี้ตัวได้เลย”
ธามมองหน้าเสี่ยเล้ง แอบเย้ยหยันอยู่ในที..คราวนี้เสร็จแน่..ไอ้เล้ง!!!!
พนักงานเสิร์ฟสองคนเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว แล้วเม้ามอยกัน
“เธอเห็นเหมือนที่ฉันเห็นมั้ย เฮียกระทิงหยอกเย้าย่าหยาด้วย ไม่เคยเห็นเฮียอารมณ์ดีอย่างนี้กับใคร น่ารักดีนะ”
“นั่นสิ ซื้อเสื้อผ้าให้ด้วย สวยๆทั้งนั้นเลย คงจะแพงมาก อิจฉา”
“ที่เคยคิดเคยฝันว่าเฮียกระทิงจะชายตาแลฉันบ้าง เป็นอันฝันสลาย”
“เธอว่า โบตั๋นรู้เรื่องนี้จะเป็นยังไง”
พูดยังไม่ทันขาดคำ โบตั๋นก็โผล่ออกมาจากห้องแต่งตัว หน้าตาบึ้งตึง พนักงานเสิร์ฟทั้งคู่อ้าปากเหวอ จังหวะเดียวกันนั้น ย่าหยาก็หอบเสื้อผ้าเดินเข้ามาในห้องพอดี โบตั๋นเสียงเย็น “ไปเที่ยวกับเฮียกระทิงมาเหรอย่าหยา”
พนักงานเสิร์ฟทั้งคู่เห็นท่าไม่ดี บรรยากาศมาคุ รีบชักชวนกันเดินตัวลีบเลี่ยงออกไปทันที
“คือ..” ย่าหยาพยายามเรียบเรียงคำพูดให้ดูดี มีเหตุผล
“เฮียกระทิงไปกับเธอ ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันเกิดฉัน”
ย่าหยาใจหายวูบ “พี่โบตั๋นอย่าเข้าใจผิดนะคะ”
“หรือเธอจะปฏิเสธว่าไม่จริง เธอไม่ได้ออกไปกับเฮียกระทิงงั้นสิ”
ย่าหยาเถียงไม่ออก “หยายอมรับ ว่าหยาไปจริง”
“หน้าด้าน!!!” โบตั๋นพุ่งเข้ามาบีบแขนย่าหยาแน่น “เธอไปกับเขาทั้งๆที่รู้ว่าเขาเป็นอะไรกับฉัน!!!!”
ย่าหยาจำใจโกหก “เฮียกระทิงชวนหยาไปซื้อของให้พี่โบตั๋นนะคะ คงเห็นว่าเป็นผู้หญิงด้วยกัน น่าจะเลือกของได้ถูกใจกว่า”
โบตั๋นชะงักกึก..ค่อยๆปล่อยมือจากย่าหยา “หมายความว่า..เสื้อผ้าพวกนี้ เฮียซื้อให้ฉันงั้นเหรอ”
ย่าหยาเลยตามเลย “เอ่อ..ค่ะ”