บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 12 หน้า 2
โบตั๋นตื่นจากอดีต สำนึกผิดชอบชั่วดีแล่นวูบขึ้นมา จะหันมาห้ามเฉียง “อาเฉียง”
แต่ไม่ทัน..เฉียงกระดกเหล้าหยดสุดท้ายเข้าปากแล้ววางถ้วยลงบนโต๊ะ “แด่ความเป็นเพื่อนของเรา ลาก่อน” เฉียงเดินออกมาอย่างคนที่เพิ่งเฉือนหัวใจตัวเองทิ้ง..มันร้าวรานสิ้นดี
เฉียงเดินออกมา โบตั๋นวิ่งตาม..รู้สึกผิด “อาเฉียง ฉัน..ขอโทษ”
“ไม่เป็นไร ผมแค่ไปโกดังช้านิดหน่อย คุณกลับเข้าไปข้างในเถอะ”
โบตั๋นลังเลแต่แล้วก็ตัดสินใจเดินหน้าต่อ “ฉัน..จะไปที่โรงบิลเลียด”
“อาจิวปิดที่นั่นแล้ว ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ คุณจะไปทำไม”
“ฉัน..พกยาไว้ในกระเป๋า ฉันลืมกระเป๋าไว้ที่นั่น ฉันจำเป็นต้องกินยา”
เฉียงนิ่งคิด “ถ้างั้น..ผมไปเปิดประตูให้ ผมมีกุญแจ เชิญ”
เหมือนนัดไว้ รถลากวิ่งผ่านมาพอดีเป๊ะ ย่าหยาประคองหยกมณีซึ่งยังมึนยาออกมาจากฉั่วเทียนเหลา เห็นโบตั๋นขึ้นรถลากแล้วตามด้วยเฉียง
หยกมณีไม่วายอยากรู้อยากเห็น “เขาไปไหนกัน”
“ช่างเขาเถอะค่ะ แจ้ไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่า” ย่าหยาพาหยกมณีเดินไป
รถลากเคลื่อนผ่านหน้าเสี่ยเล้ง เกี๊ยงซึ่งยืนอยู่ในเงามืดมุมหนึ่ง
เกี๊ยงพอใจ ที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน “อาเซ้งอีลากรถมาตรงเวลาดีจริงๆ”
“อยากรู้ว่าตอนที่มันเห็นเขางอกบนหัว หน้าตามันจะเป็นยังไง” เสี่ยเล้งยิ้มมีความสุข เมื่อนึกถึงเขาบนหัวธาม
หน้าโกดังข้าว ธาม จิวเดินเข้ามาถามเสมียนซึ่งเดินเกร่ไปมาหน้าโกดัง “อาเฉียงล่ะ”
“ยังไม่เห็นมาเลยครับเฮีย อาเจ็กฟงโทรศัพท์ให้อั๊วะมารอเคลียร์บัญชีกับเฮียเฉียง อั๊วะมารอร่วมชั่วโมงแล้วแต่เฮียยังไม่มา”
“ลื้อจัดการเคลียร์บัญชีไปก่อน แล้วส่งให้อาฟงดูอีกที”
“ครับเฮีย” เสมียนเปิดโกดังเข้าไปด้านใน
จิวไม่พอใจ “อั๊วะว่ายังอยู่ที่ฉั่วเทียนเหลาแน่เฮีย อาโบตั๋นอยู่ที่นั่น”
ธามหน้านิ่ง
โรงบิลเลียดธาม เฉียงเปิดประตูเดินนำโบตั๋นเข้ามา ทั้งคู่อยู่ในอาการเดียวกันคือ รู้สึกหนาวสลับร้อน วูบๆวาบๆ เฉียงพยายามสูดลมหายใจตั้งสติเหมือนจะข่มความต้องการอะไรบางอย่างที่จู่ๆก็ปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง เช่นเดียวกับโบตั๋นที่ฝืนสะกดอารมณ์กระเจิดกระเจิงที่จู่ๆก็พุ่งขึ้นมาแบบไม่หยุด เฉียงเดินขึ้นบันได สักครู่ชะงักหันมามองโบตั๋นที่ตามมาข้างหลัง เป็นจังหวะเดียวกับที่โบตั๋นเงยหน้ามองเฉียง สายตาทั้งคู่ที่มองกันเต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างแรงกล้า เฉียงฮึดแล้วหมุนตัวกลับไปที่ประตู