บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 12 หน้า 3
ย่าหยาเดินกลับเข้ามาที่ฉั่วเทียนเหลา พร้อมกับหยกมณีที่ตอนนี้กระฉับกระเฉงเป็นปกติแล้ว
“จะร้องเพลงไหวเหรอแจ้”
“ไม่เป็นไรน่า ซินแสให้กินยาถ้วยเดียว..หาย บอกแล้วไงไม่ต้องไปโรงพยาบาล”
ทั้งคู่เดินมาเห็นเสี่ยเล้งนั่งดื่มเหล้าอยู่กับเกี๊ยง
เสี่ยเล้งหันมาเห็นย่าหยา “อาหยา”
“อ้าว..เสี่ย นึกว่าจะไม่กลับมาแล้วซะอีก”
ธามเดินเข้ามากับจิว ทั้งคู่กวาดตามองหาเฉียงกับโบตั๋น
เสี่ยเล้งยิ้มกริ่ม “อาธาม ลื้อก็กลับมาด้วยเหรอ”
“ครับ ไม่คิดว่าเสี่ยจะมีแรงพาใครไปเที่ยวบางปูได้อีก นี่มันดึกมากแล้วนะครับ”
“เปล่า อั๊วะไม่ได้มารับอาหยา แค่กลับมาหาอีแค่นั้น” เสี่ยเล้งอ้อนย่าหยา “ฉันขอโทษด้วยนะที่คืนนี้พาเธอไปเต้นรำไม่ได้ แต่พรุ่งนี้ฉันจะไม่ผิดคำพูดอีก ฉันมารับเธอแน่ ฉันสัญญา”
ย่าหยายิ้มหวาน “ค่ะ ฉันจะรอนะคะ”
หยกมณียิ้มหวานแต่แอบเหน็บ “หวานไปมั้ยคะเสี่ย” หยกมณีแซวธาม “แล้วเฮียกระทิงสุดหล่อล่ะคะ มีนัดกับใครรึเปล่า”
“อาเฉียงอยู่ไหน”
“ก็ไปส่งโบตั๋นไง อ้าว..นึกว่าเฮียสั่ง”
“ตอนอั๊วะนั่งรถมาเห็นพากันไปที่โรงบิลเลียดลื้อ คง..ไปส่งที่นั่น..มั้ง” เสี่ยเล้งลาย่าหยา “ฉันกลับก่อนนะย่าหยา ราตรีสวัสดิ์” เสี่ยเล้งดึงมือย่าหยาขึ้นมาจูบเย้ยธาม แล้วเดินยิ้มสะใจออกไปกับเกี๊ยง สีหน้าธามไม่พอใจ
โบตั๋นเดินเหมือนสะบัดร้อนสะบัดหนาวขึ้นมาที่ชั้นบนโรงบิลเลียด สักครู่หญิงสาวก็สะดุ้งตกใจเมื่อเฉียงโผเข้ามาสวมกอดจากทางด้านหลัง
เฉียงกระซิบเสียงกระเส่า “คุณออกไปจากที่นี่..เร็ว.. ก่อนที่..ผมจะห้ามตัวเองไม่ได้”
โบตั๋นหันไปหาเฉียงแล้วประสาทหลอนเห็นเฉียงเป็นธาม ที่กำลังมองมาด้วยสายตากรึ่มสุดฤทธิ์ โบตั๋นโผเข้าหาเฉียงโน้มเฉียงลงมาจูบอย่างดูดดื่ม เฉียงพยายามต้านความต้องการของตัวเองแต่ไม่สำเร็จ โบตั๋นถาโถมใส่เฉียงเต็มที่ เพราะคิดว่าเป็นธาม เฉียงขยับผละออกมาแต่ก็ห้ามใจตัวเองไม่ไหว เมื่อโบตั๋นโผเข้ามากอดหลัง ทั้งคู่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างเร้าร้อน จนมาถึงหน้าประตูห้องธาม
โบตั๋นกอดจูบเฉียง ขณะใช้มือเปิดประตู ดึงเฉียงเข้าห้องไป เฉียงอุ้มโบตั๋นวางลงบนเตียง ก่อนจะก้มลงไปจูบอย่างเร่าร้อน เสื้อผ้าเฉียงกับโบตั๋นถูกเหวี่ยงลงบนพื้น