บทละครโทรทัศน์ หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 20

หนึ่งด้าวฟ้าเดียว ตอนที่ 20

บทประพันธ์ วรรณวรรธน์ / บทโทรทัศน์ เอกลิขิต

ทิมมหาดเล็ก  ท่านเจ้าคุณกำแหงกำลังอ่านข้อความที่แมงเม่าแก้กลบทออกมาด้วยสีหน้าตะลึงบวกตกใจโดยมี แมงเม่าอยู่ใกล้ๆ ท่านเจ้าคุณกำแหงอ่านจบก็หน้าถอดสีทำอะไรไม่ถูกเพราะร้ายแรงกว่าที่คิดเอาไว้มาก แมงเม่า เอาม้วนกระดาษที่เป็นสาส์นลับออกมา

“นี่เป็นใบบอกที่ฉันได้จาก ออกญาสีหราชเดชะเจ้าค่ะ แลเพราะใบบอกนี้ ทำให้ครอบครัวฉันต้องเดือดร้อนมากมายนัก” แมงเม่ายื่นม้วนกระดาษให้ท่านเจ้าคุณกำแหง

ท่านเจ้าคุณกำแหงรับม้วนกระดาษมาดู  อึ้งกับสิ่งที่เห็น

“ล้ำเลิศจริงๆ  อักษรเพียงแถวเดียว กลับถอดความได้มากถึงเพียงนี้”

“หากออกญาคิดว่าฉันพูดปด จะให้ฉันแก้กลบทให้ดูอีกรอบก็ได้นะเจ้าคะ”

ท่านเจ้าคุณกำแหงรีบพูด กลัวแมงเม่าโกรธ “พูดกระไรอย่างนั้นเล่า มีหรือฉันจะกล้าคิดว่าแม่แมงเม่าปด ฝีมือถอดกลบทของแม่เป็นที่ล่ำลือไปทั่ว”

แมงเม่ายิ้มดีใจ “เช่นนั้น  ออกญาจะเอาเรื่องนี้ขึ้นฟ้องร้อง แลจับตัวเหล่าผู้ทุรยศมาลงโทษใช่หรือไม่เจ้าคะ”

แมงเม่าสีหน้าเสียดายมาก “เสียดายนักที่ในรายชื่อไม่มีเจ้าจอมเพ็ญ กลักลายผีเสื้อที่เป็นสัญลักษณ์ประจำตัวเจ้าจอมเพ็ญก็ไม่มีแล้ว  แต่เพียงเท่านี้ ก็คงช่วยบ้านเมืองได้โขอยู่”

ท่านเจ้าคุณกำแหงหน้าเครียด “ฉันคงฟ้องร้อง แลจับตัวตอนนี้ไม่ได้ดอก ยิ่งพระยาพลเทพ ยิ่งทำไม่ได้”

แมงเม่าตกใจปนโมโห “ทำไมเล่าเจ้าคะ หรือจะต้องรอให้บ้านเมืองล่มสลายเสียก่อน”

ท่านเจ้าคุณกำแหงค่อยๆปลอบ “ใจเย็นก่อนเถิดแม่แมงเม่า ที่ทำไม่ได้เพราะพระยาพลเทพเพิ่งคุมทหารหกหมื่นไปเมืองนนทบุรีเมื่อรุ่งสางนี้เอง” แมงเม่ามีสีหน้าตกใจ “ทหารหกหมื่นเชียวหรือเจ้าคะ”

ท่านเจ้าคุณกำแหงพยักหน้ารับด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “หากข่าวเรื่องนี้แพร่ออกไป ก็เท่ากับบีบให้พระยาพลเทพนำทหารไปเข้าฝ่ายอังวะเสียเท่านั้น” แมงเม่าคิดตามอย่างเห็นด้วย ท่านเจ้าคุณกำแหงดูรายชื่อในกระดาษอีกที “แลรายชื่อขุนนางในนี้ ล้วนมีอำนาจวาสนาทั้งสิ้น ใช่จะจัดการได้โดยง่าย”

แมงเม่าหน้าเสีย “แล้วเราจะทำอย่างไรดีเจ้าคะ หรือต้องปล่อยให้คนพวกนี้ลอยนวล”

ท่านเจ้าคุณกำแหงสีหน้าหนักใจ “ขอฉันวางแผนก่อนเถิด แต่แม่แมงเม่าวางใจ” ท่านเจ้าคุณกำแหงขึงขังเอาจริง “ฉันไม่มีวันยอมให้อ้ายคนขายชาติขายแผ่นดิน อยู่เย็นเป็นสุขไปได้เป็นอันขาด”