บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 6
“ฮัลโหล นาตาลีเหรอ เออๆฉันมาถึงแล้วกำลังจะเข้าไปหาเดี๋ยวนี้แหละ แค่นี้นะ” ผักกาดหันมาหาวิเวียน
“ขอโทษค่ะคุณวิเวียน พอดีเพื่อนโทรมาตามเราสองคน ต้องขออนุญาตก่อนนะคะ”
ผักกาดพูดจบก็รีบดึงแขนคะนึงนางเดินชิ่งหนีออกไป วิเวียนมองตามอย่างรู้สึกแปลกๆ
มุมหนึ่งในงานฉลองแต่งงานพิมาน คะนึงนางเดินใจเต้นโครมคราม ใจแม้จะผิดคาด แต่ลึกๆ ก็แอบโห่ร้องยินดี ผักกาดจ้องมองปฏิกริยาคะนึงนาง จนคะนึงนางรู้ตัว “มองไรแก”
“ปล๊าวว ฉันก็แค่อยากรู้ว่าแกรู้สึกยังไง”
คะนึงนางกลบเกลื่อน “ก็..แล้วจะให้รู้สึกยังไงล่ะ”
“ก็..รู้สึกงงเหมือนฉันไง ทำไมเจ้าบ่าวกลายเป็นพี่พิมานไปได้เนอะ”
คะนึงนางหันจ้องหน้าผักกาด “นี่แกไม่รู้เรื่องจริงๆเหรอ”
“ไม่รู้ ฉันจะไปรู้ได้ยังไงเล่า”
“อ้าว ก็แกไม่ได้การ์ดเค้าเหรอ”
“ได้ แต่ว่า..” ผักกาดอึกอัก “คือได้มาตอนยุ่งๆน่ะแล้วเลยไปวางไหนไม่รู้ ไม่ทันได้เปิดดูด้วยซ้ำนะ”
“ตลก?”
“ก็..แกขำปะล่ะ”
คะนึงนางมองผักกาดแบบสงสัย ผักกาดหลบตาแล้วเสเปลี่ยนเรื่องชี้ไปที่ป้ายชื่อคู่สมรส V&P ที่ติดอยู่ในงาน
“นู่นๆ วีแอนด์พี วรินยุพาแอนด์P พิมาน ไม่ใช่ P ปฐพีสักหน่อย”
คะนึงนางหันไปมองป้าย สีหน้าค่อยๆ ผ่อนคลาย – แอบยินดีอย่างไม่รู้ตัว “น้าง!!”
คะนึงนางตกใจ “อะไร”
“พี่ปฐพีอยู่ข้างหลังแกแน่ะ” คะนึงนางสะดุ้งสุดตัวรีบหันไปทันที แต่ก็มองไม่เห็นปฐพี คะนึงนางกวาดสายตาไปรอบๆ “ไหนล่ะผัก ฉันไม่เห็นเลย”
“จะเห็นได้ไงเล่า ก็ฉันล้อเล่น”
คะนึงนางหันมาเสียงเขียว “ไอ้บ้า ทำฉันตกใจหมดเลยนะนั่น”
“ตกใจหรือดีใจกันแน่จ๊ะ” คะนึงนางหลบตาไม่ตอบ “เขาคงอยู่แถวๆนี้แหละเนอะ”
คะนึงนางค่อยๆ มองหลุกหลิกไปมาอย่างระแวดระวัง ผักกาดแอบหัวเราะขำกิ๊กที่แกล้งเพื่อนได้
มุมหนึ่งในงานฉลองแต่งงานพิมาน นักรบ พจน์ สายฟ้า ยืนจิบเครื่องดื่มคุยกันอยู่ มีชะเอมที่ถือจานขนมอยู่ในมือ