บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 17 หน้า 3
“ก็จะไปพยายามทำอะไรล่ะ เธอก็เป็นตัวของตัวเองนั่นแหละดีที่สุดแล้ว”
ชะเอมลังเล “ก็เขาไม่สนฉันเลยน่ะ แสดงว่าเขาไม่ชอบในสิ่งที่ฉันเป็นไง”
“ก็ปล่อยเขาไป แสดงว่าเขาไม่แมทช์กับเธอ ทำไมจะต้องประดิษฐ์ต่างๆนานาเพื่อให้ได้เขาวะ”
ชะเอมไม่เก็ทผักกาด “หรือว่าลิปสีนี้มันเข้มไป ฉันเปลี่ยนเป็นสีชมพูดีมั้ยจะได้ดูใสๆขึ้น ดีป่ะๆ”
ผักกาดขึงขัง “แล้วอย่างงี้เธอต้องเปลี่ยนลิปสติกอีกกี่สีเพื่อจะเอาใจผู้ชาย”
ชะเอมหน้าจ๋อย เริ่มเข้าใจที่ผักกาดพูด
“ผู้หญิงน่ะจะมีเสน่ห์สุด ก็เวลาที่เธอมีความมั่นใจในตัวเอง ผู้ชายน่ะอย่าไปตามใจมันมาก เราต้องเป็นตัวของตัวเองแล้วก็ต้องวางฟอร์มให้ดี–จำไว้” ชะเอมกลอกตาไปมา พยายามคิดตามแต่ไม่มั่นใจในตัวเองเลย
บนถนนเชียงใหม่ คะนึงนางอยู่บนมอเตอร์ไซค์ ไล่ปฐพีไปไม่ทัน ได้แต่พยายามมองหาตามร้านข้างทางแต่ก็ไม่มีเงาปฐพีและไวน์ “ฮาร์เลย์คันนั้นหายไปไหนแล้วล่ะพี่ หนูบอกให้ตามเขาติดๆไง”
“ก็พยายามมองหาจะได้ตามให้ติดๆอยู่นี่ไง” คะนึงนางทำหน้าเซ็ง แล้วชะเง้อคอยาวมองหาต่อไป
บนถนนเชียงใหม่ ไวน์หน้าพริ้มซบหลังปฐพีที่ขี่มอเตอร์ไซค์ มือที่จับเอวค่อยๆเลื่อนไปกอดเอวปฐพี
ปฐพีหน้าอิหลักอิเหลื่อแต่ไวน์หน้าดูฟินมาก
คะนึงนางอยู่บนมอไซค์ เห็นด้านหลังชายหญิงคู่หนึ่งแต่งตัวคล้ายปฐพีกับไวน์กำลังลงจากฮาร์เลย์ที่หน้าร้านเหล้า “เฮ้ย! นั่นไง!” ชายหญิงคู่นั้นโอบกันเดินเข้าไปในร้าน
“พี่จอดๆ! จอดตรงนี้เลย!” พี่วินรีบจอดเอี๊ยดตรงหน้าร้าน “หกสิบบาทครับ”
“โห แอบแพงนะเนี่ย วิ่งแป๊บเดียวเอง”
“ค่าเร่งเครื่องไง เห็นปะ พี่อุตส่าห์ไล่มาจนทันนะเนี่ย”
คะนึงนางส่งแบงค์ร้อยให้ ขณะรอเงินทอนอยู่ มีหนุ่มสองคนที่เพิ่งมาถึงและกำลังจอดบิ๊กไบท์อยู่หน้าร้าน ต่างก็สะดุดตาในความสวยของคะนึงนาง จ้องมองคะนึงนางไม่วางตา
ในร้านเหล้า คะนึงนางเดินเข้ามาในร้านกวาดตามองหาคู่รักคู่นั้น คนยังบางตาอยู่ ส่วนใหญ่จะเป็นหนุ่มนักบิดเหลียวมองคะนึงนางกันเป็นแถว คะนึงนางเหลือบไปเห็นคู่ชายหญิงที่ตามมากำลังนั่งหันหลังอยู่ที่เคาน์เตอร์คะนึงนางตั้งท่าจะเดินเข้าไปหาแต่แล้วก็ชะงักลังเลว่าควรจะเอาไงดี คะนึงนางสูดลมหายใจยาวๆแล้วตัดสินใจลุย! “อ้าว..พี่ปฐพี มาเที่ยวเหมือนกันเหรอคะ”