บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 13 หน้า 2
“เออจริง แกว่ามั้ยถ้าเราจัดห้องนอนกันใหม่ ให้แกนอนห้องเดียวกับพี่ปฐพี ป่านนี้เรื่องพนันของแกคงเรียบร้อย..ชนะนังไวน์ไปใสๆแล้วเนี่ย”
“บ้า จะทำแบบนั้นได้ไง ฉันเป็นผู้หญิงนะ ถึงจะหัวสมัยใหม่แต่ก็ยังรักนวลสงวนตัวอยู่ย่ะ แล้วอีกอย่างหนึ่งถ้าฉันชนะมันแบบที่ไม่ต้องเอาตัวเข้าแลก จะไม่ดีกว่าเหรอ”
“ก็ถ้าแกซี(เรียส)เรื่องแบบนี้มันก็ดี เดี๋ยวนี้ฉันเห็นชะนีอ้าซ่ากล้ากันเสียเยอะ แต่ถึงยังไงโอกาสก็มาแล้วนะแก พรุ่งนี้เช้ายังพอมีเวลา แกจะเคลียร์จะคุยอะไรกับเขาก็รีบๆเสีย”
“นาตาลี ถามจริงๆ..นี่แกพูดมาเนี่ย แกคิดเผื่อฉันหรือแกกำลังคิดถึงเรื่องตัวเองอยู่”
นักรบมองหน้านางแล้วทำหน้าเศร้า ถอนหายใจ
“ฉันคิดอะไรแบบนั้นไม่ได้หรอกแก พี่พจน์เขาเป็นสามีพี่ปริยา ฉันคงต้องทำใจน่ะ”
คะนึงนางฟังอย่างสงสารเพื่อน ถอนหายใจ แล้วสองคนก็ลืมตาโพลงอยู่ในความเงียบกันต่อไป
ห้องพักปฐพี–พจน์ สองหนุ่มในห้องนี้นอนตาค้างอยู่เหมือนกัน นึกย้อนภาพเชื่อมความรู้สึกของคะนึงนาง-ปฐพี และพจน์-นักรบ
บรรยากาศยามเช้า เห็นทิวทัศน์สวยงาม คะนึงนางตื่นออกมาสูดอากาศยามเช้านอกบ้าน หันมาเห็นปฐพีนั่งคุยจิบชาร้อนอยู่กับป้าเจ้าของเรียวกังอยู่ตรงที่นั่งมุมหนึ่ง คะนึงนางจึงเดินเข้าไปหา
“Good Morning. (สวัสดีค่ะ)”
ป้าหันมาพร้อมปฐพี “โอะฮาโย โกไซอิมัส (สวัสดียามเช้าค่ะ) / Slept well last night? (เมื่อคืนหลับสบายมั้ยหนู)”
“Very good. Thank you. (สบายมากเลย ขอบคุณค่ะ)”
“You’re welcome. I gotta go. ชิสึเรอิเตะชิมัส (ยินดีค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ เชิญตามสบาย)”
ป้าลุกเดินออกไป คะนึงนางหันมาสบตาปฐพี “ตื่นแต่เช้าเลยนะนาง”
“ค่ะ ต้องรีบตื่นมาสูดอากาศค่ะ ที่นี่บรรยากาศดีมาก ถ้าไม่ติดว่าเป็นห่วงที่บ้าน นางคงอยากจะมาพักต่ออีกสักวันสองวัน”
“คงเป็นห่วงคุณพ่อล่ะสิ อาการท่านเป็นยังไงบ้าง”
คะนึงนางเจื่อนๆ “พี่รู้เรื่องพ่อนางด้วยเหรอคะ”
“ก็ดูจากในรายการทีวีไงครับ”
“อ่อ..ก็...กำลังรักษาอยู่น่ะค่ะ” คะนึงนางเปลี่ยนเรื่อง “แล้วพี่ล่ะคะ คุณพ่อคุณแม่เป็นยังไงบ้างคะ”