บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 6 หน้า 2
“ปากหวานจังเลยค่ะพี่”
“ตามใจพี่เถอะนะไวน์ พี่สัญญาจะดูแลน้องไวน์ไปตลอดชีวิตเลย”
ไวน์หลบตาด้วยความเอียงอาย พิมานค่อยๆก้มต่ำลงมา
ปัจจุบัน พิมานสีหน้าไม่อยากเชื่อ “พี่พูดแล้วก็ทำแบบนั้นจริงๆหรอ”
“จริงสิคะ... แล้วเราก้อ...” ไวน์ทำท่าเขินอาย
พิมานส่ายหัวแรงๆ เหมือนจะพยายามเรียกสมองให้กลับมาทำงานหน่อย
“พี่พิมานไม่เชื่อไวน์เหรอคะ ไวน์เป็นผู้หญิง ไวน์ไม่ได้อยากเป็นคนเสียหายนะคะ”
“เอ่อ.. ไม่ใช่อย่างนั้น พี่ขอโทษ..พี่คงดื่มมากไป”
“ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ มันเป็นเรื่องธรรมดา เดี๋ยวไวน์ขออาบน้ำแป๊บนึงนะคะ”
ไวน์เข้าห้องน้ำไป พิมานยังไม่หายงง
“เรื่องธรรมดาเหรอ...ธรรมดายังไงวะเฮ้ย นี่เราเสียตัวให้น้องไวน์จริงๆเหรอเนี่ย”
ตอนเช้า คะนึงนางพาผักกาดกับนักรบมาตรงจุดริมถนนที่เคยเจอดินตอนขายปาท่องโก๋
“ตรงนี้ๆ แหละ – พวกแกต้องเห็นผู้ชายคนนี้คนขายปาท่องโก๋อะไรไม่รู้หล่อโฮ่ก”
“ฉันล่ะอยากเห็นจริงจริ๊ง ดูสิจะหล่อสู้พี่ปฐพีได้รึเปล่า”
“เออ..ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ยังไม่เคยได้เจอพี่ปฐพีสักที”
“หล่อตับดิ้นแหละแก ขอบอก-นาตาลีคอนเฟิร์ม”
“แล้วไอ้รถปาท่องโก๋มันอยู่ตรงไหนล่ะนาง” ผักกาดดูลุกลี้ลุกลน
“ใจเย็นๆสิตรงนี้แหละเดี๋ยวเขาก็มา ผักกาด..นี่แกอยากเห็นผู้ชายขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ป่าว – ฉันหิวอยากกินปาท่องโก๋”
“นังนี่คิดแต่เรื่องกินตลอด”
ลุงเข็นรถขายปาท่องโก๋เข้ามาพอดี คะนึงนางพยายามมองหาว่ามีดินเดินตามหลังลุงมาด้วยรึเปล่า แต่ก็ไม่เห็น
“เอิ่ม...นางนี่เหรอที่แกว่าหล่อ สเป็คแกเหี่ยวตึ๋งหนืดแบบนี้เหรอ”
“บ้าไม่ใช่สิทำไมวันนี้เขาไม่มาล่ะ” ผักกาดไม่สนอะไรทั้งสิ้น ตรงไปสั่งของกินก่อนเลย
“ชุดใหญ่พิเศษเอ็กซ์ตร้า-ราดนมโลดเลยค่ะลุง”
“ขอโทษนะคะลุงวันนี้ดินไม่มาเหรอ”
“ดินไหนดินอะไรหนู”