บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 6 หน้า 4
“นังไวน์มันทำขนาดนี้ได้ยังไงเนี่ย”
“เออ..ไม่โลว์จริง คิดมุกแบบนี้ไม่ได้นะเนี่ย ไหนๆ ขอฉันดูอีกทีซิ..”
ผักกาดหยิบโทรศัพท์จากคะนึงนางมาถือดูกับนักรบ นักรบเอามือปิดตา เว้นช่องนิ้วให้มองลอดได้
“อุบาทว์ว่ะ..ทนดูไม่ค่อยได้เลย” นักรบบ่นไปแต่นิ้วก็ซูมขยายรูปรัวๆ
“นี่ นาตาลี แกกะจะซูมให้เห็นถึงเส้นขนเลยหรือไง”
“อ๊าว.. ฉันก็อยากเช็คควอลิตี้ของพี่วิมานอะไรเนี่ยมั่งสิ”
“เค้าชื่อพิมานเว่ย”
“กล้ามอกก็โออยู่นะ อุ๊ย..รูปนี้แสงตอนเช้าขาวเนียนมาก ว้า..เสียดายย เสร็จนังไวน์ไปซะแระ”
คะนึงนางหยิบโทรศัพท์มาเก็บ “เฮ่ย..พอแล้วๆ ดูไปก็หยะแหยงเปล่าๆ”
“เออว่ะ นึกๆไปมันสองคนนี้ก็เน่าสมกันเนอะ ก็ดีอย่างนะนางแกก็ไม่ต้องไปเสียเวลากับผู้ชายพรรค์นี้อีก”
คะนึงนางพยักหน้าหงึกหงัก
“ช่าย เอาเวลามาดี๊ด๊าฮี้ฮ้ากับพี่ปฐพีของพวกเรากันดีกว่าคนนั้นน่ะน่าจะเทพบุตรผุดผ่องของจริง”
“แต่ฉันยังไม่เจอเขาเลยน่ะ ทำไงดีว้า”
“ว่าแต่ว่า..ถ้าแกโอกับพี่ปฐพีเขาได้ แกก็ยกตาปาท่องโก๋ให้ฉันแล้วกันนะ”
“แกต้องข้ามศพฉันไปก่อนแล้วมั้งนาตาลี เพราะถ้าหล่อจริงก็ต้องมีกันซีกันบ้างหละ”
นักรบกับผักกาดหัวเราะกันใหญ่ คะนึงนางหวนนึกถึงดิน ในอารมณ์นี้ดินเหมือนจะมาแรงแซงโค้งปฐพีเสียแล้ว
คอนโดไวน์ ไวน์เปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ ไวน์แต่งชุดใหม่สวยงาม หยิบกระเป๋าถือมาเปิดแล้วหย่อนลิปสติกกับตลับแป้งลงไป ส่วนพิมานยังนอนเพลียๆ แฮงค์ๆอยู่บนเตียง
“น้องไวน์เรื่องเมื่อคืนพี่อยากจะบอกว่า...”
ไวน์ไม่ยี่หระ “ไวน์ก็มีเรื่องอยากจะบอกเหมือนกันค่ะ เมื่อคืนมันก็พอได้อยู่นะคะ ถ้าพี่ไม่เมามากไปหน่อย”
“ไวน์หมายความว่าไง”
“ตรงๆเหรอคะ ไวน์ว่ามันก็เกือบจะโอเคละค่ะเพียงแต่มัน...รวบรัด..แล้วก็เร็วไปหน่อย
พิมานหน้าเสีย “คือ..มัน..ไม่ดีเหรอไวน์”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไวน์เข้าใจว่านี่เป็นครั้งแรก” พิมานอึ้ง
“พี่พิมานอย่ากังวลเลยนะคะ เดี๋ยวไวน์ให้โอกาสพี่แก้ตัววันหลัง” พิมานหน้าจ๋อย– เสียเซลฟ์อย่างแรง
“ไวน์ต้องไปแล้วค่ะมีอาหารพวกสำเร็จรูปในตู้เย็นนะคะ อุ่นไมโครเวฟทานได้เลย”