บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 10 หน้า 5
ทางเดินแถวหน้าโรงแรม ผักกาดกับนักรบเดินมา ผักกาดหิ้วของพะรุงพะรัง ส่วนนักรบมีแค่ถุงเสื้อพจน์ถุงเดียวคล้องแขนอยู่ นักรบเดินพิมพ์แชทในมือถือตลอดเวลา
“โอ๊ยเหนื่อยเป็นบ้า เออ..นางเป็นไงบ้างก็ไม่รู้เนอะ ไม่รู้กลับมาหรือยัง นี่ฉันว่าเรา…”
ผักกาดหันไปเห็นนักรบยังง่วนอยู่กับแชทอยู่
“เฮ้ยแก จะติดแชทอะไรขนาดนี้เนี่ย แกคุยกับใครน่ะทั้งวันเลย อย่าบอกว่าพี่พจน์นะ”
“เออน่า แป๊ปนึงๆ”
แชทในมือถือนักรบ “วันนี้ชวนพี่คุยนานมากแล้ว เกรงใจจัง”
“ไม่เป็นไรครับ เพลินดี แต่เดี๋ยวพี่คงต้องขอทำงานแล้ว พอดีมีงานด่วนเข้ามา”
“งั้นให้พี่ทำงานก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่”
“โอเคคับ” นักรบส่งสติกเกอร์หวานๆส่งไปให้พจน์ เสร็จก็ยิ้มตาเป็นประกาย
ห้องพักไวน์ในโรงแรม ไวน์กำลังมองตัวเองในชุดเดรสสายเดี่ยวเข้ารูปสุดเซ็กซี่ แล้วค่อยๆ เลื่อนมือไปปลดสายเดี่ยวลงข้างหนึ่งจนเห็นไหล่เปลือยเปล่า ไวน์มองเงาตัวเองอย่างมั่นใจ “แซ่บขนาดนี้ ทนไหวก็ให้มันรู้ไป”
ห้องพักคะนึงนางในโรงแรม คะนึงนางในชุดใหม่แล้ว หยิบโทรศัพท์ในห้องกดหาห้องนักรบกับผักกาดแต่ไม่มีใครรับสาย “สองคนนี้ยังไม่กลับกันมาอีกเหรอเนี่ย เอาวะลุยเองก็ได้” คะนึงนางตัดสินใจเดินออกไป
ทางเดินหน้าห้องพักในโรงแรม คะนึงนางกำลังเดินมาที่ลิฟท์ พอดีเห็นไวน์กำลังออกจากห้องมา คะนึงนางรีบหลบทันที “แต่งตัวอ่อยซะขนาดนั้น มันต้องไปห้องพี่ปฐพีแน่ๆ”
คะนึงนางรีบถอดรองเท้าส้นสูงออกแล้ววิ่งลงบันไดใกล้ๆไปทันที
คะนึงนางวิ่งลงจากบันไดได้ก้รีบวิ่งไปกดเรียกลิฟท์ลงทุกชั้น
ที่หน้าห้องปฐพี นางยืนหอบแฮ่ก พยายามหายใจ ยืดตัว ทำสวยแล้วเคาะประตู “พี่ปฐพีคะ นางเองค่ะ”
ในลิฟท์ในโรงแรม ไวน์กดปุ่มชั้นห้องปฐพี แล้วก็ทำเก๊กสวยอย่างหมายมาด แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเพราะลิฟท์จอดแวะหยุดทุกชั้น แต่ไม่มีใครขึ้น ไวน์งงๆว่าลิฟท์หยุดทำไม “อะไรเนี่ย”
หน้าห้องพักปฐพีในโรงแรม คะนึงนางยืนชะเง้อรอหน้าห้อง แต่ปฐพีก็ไม่เปิดประตูสักที
“หรือว่าเขาออกไปข้างนอก...”
คะนึงนางได้ยินเสียงลิฟท์แล้วรีบวิ่งไปหลบทันที เห็นไวน์เดินออกมาจากลิฟท์แล้วตรงดิ่งมาที่หน้าห้องปฐพี
ไวน์เคาะประตูห้อง “พี่ปฐพีขา..ไวน์เองค่ะ”