บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 23 หน้า 2
บ้านเช่าชีพเป็นบ้านเล็กๆ เฟื่องฟ้าเพิ่งคลอดลูกอุ้มลูกเล็กกลับมาจากโรงพยาบาล ชีพประคองดูแลไม่ห่าง วิ่งเอาอกเอาใจ จนเฟื่องฟ้าหัวเราะขำ
เวทีเล่นดนตรี คลับลีลาศ ชีพเป่าทรัมเป็ตอยู่บนเวที เฟื่องฟ้าอุ้มปฐพีวัยห้าขวบมองมาด้วยความชื่นชม
บ้านเช่าชีพ เฟื่องฟ้ากำลังป้อนข้าวปฐพีอยู่ ชีพเดินเข้ามาหอมแก้ม เฟื่องฟ้ายิ้มอย่างมีความสุข
“ฟ้า.. มีคนจ้างผมไปเล่นดนตรีที่เพชรบูรณ์น่ะ เงินดีมากเลย”
“จริงเหรอ เขาให้เท่าไหร่”
“เจ็ดพันแน่ะ ไปพรุ่งนี้มะรืนก็กลับแล้ว ให้ผมไปนะ” เฟื่องฟ้าพยักหน้า ชีพเข้ามาหยอกล้อกับลูก
ปัจจุบัน เฟื่องฟ้าระบายความในใจ
“แต่จากวันนั้นเขาก็ไม่เคยกลับมา แม่ไปถามเพื่อนเขาในวง ไม่มีใครจ้างไปเล่นดนตรีอะไรทั้งนั้น แม่ไม่รู้ว่าแม่ทำผิดอะไร ทำไมเขาถึงทิ้งเราไป” เฟื่องฟ้าน้ำตาไหล “มันเจ็บมากนะดิน ที่อยู่ๆคนที่รักกันก็ทิ้งกันไป..ไม่มีแม้แต่คำบอกลา”
“แม่...” ปฐพีกอดแม่ สงสารแม่จับใจ
ฟิตเนส ออฟฟิศ ผักกาดกับนักรบกำลังออกกำลังกายเดินบนสายพานกันอยู่
“เฮ้อ..เวรกรรมของพี่ปฐพีแท้ๆเชียวที่ดันไปเจออีตาแจสเปอร์ที่โน่นน่ะ”
“แต่เขาก็เป็นแค่บอสนางมันเองไม่ใช่เหรอ หรือว่า..เขาเริ่มปิ๊งปั๊งกันแล้ว”
“ไม่รู้ว่ะ แต่นางมันเล่นแรง มันบอกพี่ปฐพีว่าแจสเปอร์เป็นแฟนมัน”
“เฮ้ยยยย” นักรบตกใจ ผักกาดถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เฮ้อ..มันก็เลยจบไม่สวย ฉันว่าคราวนี้กู่ไม่กลับแล้วด้วย ไม่มีสิทธิ์ดีกันแล้วละ”
“เซ็งว่ะ ทำไมมีความเวิ่นเว้อขึ้นมาได้ เออ..แล้วนางมันว่าอะไรมั้ยที่พวกเราไปเผยเรื่องมันน่ะ”
“ไม่เห็นมันว่าอะไรฉันเลย...เพราะฉันบอกมันว่าแกเป็นคนเผย ฉัน–ไม่–รู้–เรื่อง”
ผักกาดพูดพลางก็ทำท่าลอยหน้าลอยตาน่าหมั่นไส้ ทำเอานักรบปรี๊ดเล็กๆ
“นังผัก! ทำไมแกชิ่งทิ้งระเบิดให้ลงฉันคนเดียวล่ะ”
“อ๊าว ก็มันเรื่องจริงนี่ แกเป็นนางเอกเป็นคนเผยทุกสิ่งอัน ฉันมันตัวประกอบแค่คอยยักหน้ายักตา”
“นังบ้า นังแพนด้าหน้าด๋อย นังหอยสารพัดพิษ”
“แบร่!!” นักรบวิ่งไล่ล่าผักกาดที่ทำหน้าหลอกล่อกิ๊กกั๊ก ชะเอมเดินเข้ามา