บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 12 หน้า 5
“ปลา ผมก็แค่แสดงความคิดเห็นไปตามหน้าที่ เขาเป็นเด็กมีความสามารถ มีความเหมาะสมกับงานก็แค่นั้น คุณอย่าทำตัวเป็นคนใจแคบไปหน่อยเลย”
“แล้วต้องให้ฉันยอมรับมันมานอนร่วมเตียงกับคุณในบ้านฉันเลยมั้ย ถึงจะได้ชื่อว่าเป็นคนใจกว้างน่ะ”
“นี่เลิกพูดจาน่ารังเกียจแบบนี้เสียทีได้มั้ย ที่นี่ที่ทำงานนะ กรุณาให้เกียรติแก่คนที่เขาจ่ายเงินเดือนเราด้วย”
“คุณไม่ต้องเอาเรื่องงานมาบังหน้าเลย คนอย่างคุณถ้าให้เกียรติคนอื่นได้อย่างที่ว่าจริงๆ ก็คงไม่มาลักเล็กขโมยน้อยตอดกินลับๆเอากับไอ้ตุ๊ดนั่นหรอก”
“ปริยา!”
“โกรธเหรอ ตบฉันสิ ตบฉันเลยมั้ย” พจน์มองปริยาแล้วส่ายหน้า
“สมองและจิตใจคุณทำด้วยอะไร ทำไมมันถึงคิดได้แต่เรื่องต่ำทราม เอาเถอะ ถ้าคุณมีความสุขกับความคิดสกปรกแบบนี้ ผมก็คงต้องปล่อยคุณไปแล้วปริยา”
“เอาสิ..เลิกกันเลยมั้ยล่ะ” พจน์อึ้งไป ปริยาพูดไปแล้วก็อึ้งเช่นกัน ทั้งสองจ้องหน้ากัน
“ทำไมฉันไม่เห็นแบบนี้ตั้งแต่แรกก็ไม่รู้ ทุกอย่างในตัวคุณ..จริงๆมันก็บ่งบอกแหละว่าคุณเป็นอะไร ฉันเอง..ที่โง่เง่าตาบอดไปแต่งงานกับผู้ชายที่เป็นเกย์” ปริยาพูดจบก็เดินออกไป พจน์มองตามอย่างนิ่งงัน
ฟิตเนสในออฟฟิศ วิเวียนกำลังต่อยกระสอบทรายอย่างระบายอารมณ์ ต่อยไปได้ชุดหนึ่งก็หยุดแล้วก็ต่อยต่ออีกด้วยความแค้น เสียงทักของไวน์แว่วมาจากด้านหลัง “คุณวิเวียน... สวัสดีค่ะ”
วิเวียนหันไปมอง ก็เห็นเป็นไวน์ในชุดออกกำลังกายเหมือนกัน “อ้าว วรินยุพา”
“มาออกกำลังกายเหรอคะ”
“ก็งั้นสิ ที่เห็นอยู่ก็ออกกำลังกายอยู่หรือเปล่าล่ะ”
“เอ่อ..งั้นไวน์ไม่กวนแล้วนะคะ” ไวน์ขยับเดินไป แต่วิเวียนเรียกไว้ “ไวน์..”
ไวน์หันมา “คะ”
“ช่วยจับกระสอบทรายให้ฉันหน่อยได้มั้ย”
“....ได้ค่ะ...” ไวน์แอบเซ็งเพราะไม่ค่อยอยากจับให้เท่าไหร่ วิเวียนเริ่มต่อยกระสอบ ไวน์หน้าแหยๆที่ต้องต้านแรงน้ำหนักหมัดที่ปล่อยออกมาเต็มๆของวิเวียน “วันนั้นขอบใจนะที่ช่วยตามหาปฐพีในงานให้ฉัน”
“ยินดีค่ะ ไวน์เต็มใจรับใช้คุณวิเวียนค่ะ”
“เธอคงรู้แล้วสินะว่าปฐพีเขาเป็นคนสำคัญสำหรับฉัน”
ไวน์งงๆว่าวิเวียนจะมาไม้ไหน “คะ..ค่ะ”