บทละครโทรทัศน์ เด็ดปีกนางฟ้า ตอนที่ 7
บทประพันธ์โดย ลินิน
บทโทรทัศน์โดย แดน ซิวิไลซ์และพราว พิสุทธิ์
เช้ามืด ห้องนอนคะนึงนาง นาฬิกาปลุกส่งเสียงร้องกังวาล มือของคะนึงนางเอื้อมมากดปิดเสียงทันทีแบบไม่มีอ้อยอิ่ง คะนึงนางกระเด้งลุกจากเตียงอย่างว่องไว – วันนี้เป็นวันสำคัญที่จะได้ปฏิบัติงานจริงบนเครื่องแล้ว –
คะนึงนางแต่งตัวแต่งหน้าที่พิถีพิถัน วาดคิ้วเรียวสวย ปาดอายแชโด้ว ทาลิปสติก ปัดมาสคาร่า ตรวจดูเล็บสีที่ทาไว้แล้ว ติดป้ายชื่อ คลุมสูทตัวนอกทับ กระเป๋าสัมภาระของแอร์ที่เปิดอ้าอยู่ มือคะนึงนางกดฝาลงมาปิดและรูดซิปพร้อมเดินทาง
ตอนเช้า หน้าตึก Crew Centre – Vow Airlines คะนึงนางในชุดสูทยูนิฟอร์มอย่างเก๋กำลังลากกระเป๋าเดิน ผักกาดโผล่มาจากมุมหนึ่ง “นางงง...”
“เฮ้...ผักกาด วันนี้สวยนะเนี่ย”
“อ้าว ไม่ได้สิ วันนี้ฉันต้องจัดเต็ม เอาฤกษ์เอาชัยซะหน่อย”
“เออ แล้วนาตาลีล่ะยังไม่มาเหรอ”
“ยังไม่เห็นเลย คงมัวแต่โบกหน้าอยู่แหละ กลัวไม่กริ๊บ”
เสียงนักรบกระแอม สองสาวหันไปดู เห็นนักรบในมาดเคร่งขรึมเดินลากกระเป๋าอย่างเท่มาสมทบ
“นาตาลี วันนี้แซ่บอยู่นะแกดูเท่มากเลย” นักรบยิ้มรับด้วยมาดแมนสุขุม “เฮ่ย วันนี้เป็นไรอ้ะ องค์ผู้ชายลงเหรอ”
นักรบกระแอม “วันนี้ฉันชื่อนักรบนะ เรียกชื่อกันให้ถูกต้องด้วย” คะนึงนางกับผักกาดหันมามองหน้ากัน
ผักกาดกระซิบเม้าธ์กับคะนึงนาง “โหย..แมนลงแรงวุ้ย”
คะนึงนางขำ “ได้ค่ะคุณนักรบ”
นักรบหันมามองอย่างพอใจ แล้วพยักหน้าให้สัญญาณเดิน สามสหายเดินลากกระเป๋าเรียงหน้ากระดานอย่างสวย สง่า และแอ๊บแมน สามคนเดินเข้าด้านในตึกไป
สามสหายเดินเข้ามาที่โถงทางเดินหน้า แล้วทั้งหมดก็ต้องหยุดกึก เพราะเห็นไวน์นั่งชิลๆ เปิดนิตยสารอ่านอยู่แถวนั้นแล้ว ไวน์หันมาสบสายตาคะนึงนางอย่างเย็นชา ก่อนจะกราดมองเรียงตัวไปที่ผักกาดและนักรบ ไวน์เบะปากเชิดใส่แล้วสะบัดหน้าหันกลับไป ผักกาดกระซิบ “เซ็งว่ะ อากาศหมองเลยเนี่ย”
“อีนี่เล่นใหญ่มากก แผ่รังสีอำมหิตไปซะทั่วเลย”