บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 23 หน้า 5
ในใจเทศราชรุ่มร้อนด้วยความระแวง แต่ก็ยังทำปากแข็ง ยักไหล่ “เขาก็ไปเยี่ยมกันตามประสาเพื่อน ผมรู้อยู่แล้ว”
“แน่ใจนะว่ารู้” ภิรตีจ้องหน้า “ถ้างั้นบอกฉันมาสิว่านายพยสนี่ป่วยเป็นอะไร”
เทศราชอึกอัก ภิรตีจ้องคาดคั้น จับผิด เทศราชโมโหกลบเกลื่อน “ผมไม่รู้ ไม่เคยคิดจะสอดรู้สอดเห็นขนาดนั้น”
“นี่แกว่าฉันสอดรู้สอดเห็นเหรอ?!”
“ใช่ ผมอยู่กับตรีด้วยความไว้ใจ เราให้เกียรติซึ่งกันและกัน ต่อให้พี่เอาเรื่องอะไรมาเสี้ยม ก็ไม่มีวันสั่นคลอนความมั่นใจของผมได้”
“โธ่เอ๊ยนายเทศ แกนี่มันโง่!”
“ผมยอมโง่ในบางเรื่อง เพื่อที่จะรักษาความรักไว้ ดีกว่าทำตัวฉลาดแล้วก็อยู่ขึ้นคานก็แล้วกัน”
“อ๊ายยยย ไอ้น้องบ้า! ฉันอุตส่าห์หวังดีมาเตือนแก จำไว้เลยนะ!!”
“ขอบคุณนะพี่ แต่ทีหน้าทีหลังไม่ต้องยุ่งจะดีกว่า มันไม่ดีหรอก คอยจะมาทำให้ความรักเขาแตกแยกกันน่ะ มันบาป”
“เออ ! ฉันจะคอยดู อยากจะรู้นักว่ารักของแกตอนจบจะเป็นยังไง !” พูดจบ ภิรตีก็ปึงปังออกไปอย่างหัวเสีย
เทศราชถอนใจเฮือก แต่แล้วก็ฉุกคิดขึ้นมาได้
เช้าก่อนหน้านี้ คอนโดตรีประดับ ตรีประดับแปรงฟัน ล้างหน้า
เทศราชโกนหนวดอยู่หน้ากระจกเดียวกัน “เดี๋ยววันนี้เราจะไปเก็บของที่คอนโด ตรีไปด้วยกันไหม”
ตรีประดับชะงักนิดหนึ่ง “ไม่ล่ะ ตรีมีธุระที่บ้านสวน เทศเก็บคนเดียวไหวใช่ไหม”
เทศราชพยักหน้า แล้วโกนหนวดต่อ ไม่ได้คิดอะไร ตรีประดับหันไปยิ้ม ยื่นหน้าจูบคางเทศราชเบาๆ แล้วออกจากห้องน้ำไป
เทศราชกดโทรศัพท์ไปที่บ้านสวน พอภูมิรับก็แกล้งถาม “สวัสดีครับคุณพ่อ คือ...ผมติดต่อตรีไม่ได้น่ะครับ สงสัยแบตจะหมด ไม่ทราบว่าตรีอยู่แถวนั้นหรือเปล่าครับ” เทศราชฟังภูมิพูด ชะงัก “ตรีไม่ได้ไปที่นั่นเหรอครับ” เทศราชอึ้ง “ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับ”
เทศราชวางสาย ดูอึ้งๆ เมื่อรู้ว่าตรีประดับปิดบัง
เทศราชเดินทางมาที่โรงพยาบาล ด้วยสีหน้าเครียด ตรงไปหาพยาบาล “ผมจะมาเยี่ยมเพื่อนน่ะครับ ชื่อพยส พัฒนโสภณ แต่ไม่ทราบอยู่ห้องไหน”
“ซักครู่นะคะ” พยาบาลคีย์ข้อมูลหา ขณะที่เทศราชเริ่มเครียด ใจคอไม่ดี ลึกๆ ก็ไม่อยากเจอตรีประดับที่นี่ “คุณพยสกลับไปบ้านแล้วค่ะ ญาติมารับไปเมื่อตอนบ่าย”
เทศราชอึ้งไป ค่อยๆ ถอยออกมา พยายามปลอบใจตัวเอง “อาจจะไม่ใช่ตรีก็ได้”