บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 20 หน้า 4
“ฉันบอกตรงๆนะ ฉันชอบหนู ถ้าหนูให้โอกาสฉัน ฉันจะดูแลหนูทุกเรื่อง”
“ให้โอกาส.. หมายความถึง..”
“ไม่ต้องกลัว ฉันรู้หนูผ่านเรื่องร้ายแรงอะไรมาบ้าง ค่อยๆดูฉันไป ถ้าหนูชอบฉันเราก็ค่อยวางแผนอนาคตร่วมกัน ดีไหม”
“ค่ะ คุณอา”
พยางค์จับมือพัดชาอย่างสุภาพ พัดชายิ้มตอบด้วยความยินดี เสน่ห์ของพัดชามัดใจพยางค์อย่างแรง
ร้านกาแฟ สิงคารนั่งจิบกาแฟ เปิดดูหนังสือเรื่อยเปื่อย แล้วหยุดไปเจอภาพที่พัดชาถ่ายแบบ ก็ชะงักดู นึกถึงตอนสิงคารเจอพัดชาครั้งแรก สิงคารเจอกับพัดชาที่งานเลี้ยง สิงคารไล่ดูรูปจนไปเห็นชื่อพัดชา ในเครดิต ก็มั่นใจว่าเป็นคนเดียวกัน “พัดชา คุณนี่เอง” สิงคารมองพัดชาอย่างสนใจ ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นเสียก่อน “สวัสดีครับพี่พยางค์ ไม่ได้คุยกันนานเลยนะครับพี่” เขาฟังพูดแล้วหัวเราะ “ผมก็ยังมีงานอยู่เรื่อยๆ ล่ะครับ พี่พยางค์ถามแบบนี้ คงจะมีดาราใหม่มาแนะนำผมแน่ๆ” สิงคารชะงักไป “ชื่ออะไรนะครับ” สิงคารอึ้งเมื่อรู้ว่าที่แท้ก็คือพัดชาคนเดียวกันนี่เอง สีหน้ามีความมุ่งหวังขึ้นมาทันที “ได้สิครับพี่ พามาได้เลยครับ ผมจะรอนะครับ” สิงคารวางสายแล้วกระหยิ่มพอใจที่ได้เจอกับพัดชาที่รอคอยมานานสักที “พัดชา...”
วันใหม่ พัดชานั่งแท็กซี่มาถึงหน้ากองถ่าย เห็นทีมงานเช็ตฉากกันวุ่นวาย พัดชาลงมาจากรถ ยืนงง ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะทำยังไง พยายามเดินเข้าไปหาทีมงาน “ขอโทษค่ะ ฉันมาหา...”
ทีมงานมองพัดชาเฉยๆ เพราะเห็นพัดชาแต่งตัวธรรมดา “เอ็กซตร้าใช่ไหม ยังไม่ถึงเวลานี่ ทำไมมาเร็ว ไปเดินเล่นก่อนไป๊”
พัดชายืนงง ไม่รู้จะไปไหน ทีมงานยกของผ่านมาอีก “ถอยไปสิน้อง อย่าเกะกะ”
พัดชาถอยหนี แล้วเสียหลักจะล้ม “อุ๊ย!” พัดชาหงายหลังไป แต่มีคนเข้ามาประคองรับไว้พอดี พอหันไปก็เป็นสิงคาร “คุณ !”
“ยินดีต้อนรับสู่กองถ่ายของเราครับคุณพัดชา” สิงคารประคองพัดชาให้ยืนขึ้น “พี่พยางค์โทรมาบอกผมเมื่อวานแล้วว่าให้ช่วยดูงานให้คุณด้วย นี่บทของคุณสำหรับวันนี้ ไม่ยากมากหรอกครับ” พัดชารับบทมา ยังงงๆ ทำตัวไม่ถูก สิงคารยิ้มกริ่ม “เดี๋ยวผมจะพาคุณเข้าไปแต่งตัว เราจะได้เริ่มถ่ายกันเลย เชิญครับ” สิงคารรีบพาพัดชาเข้าไปในตึกสำนักงาน
เซ็ทห้องทำงาน พัดชาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วบทเลขา ยืนท่องบนอยู่มุมหนึ่ง ขณะที่ทีมงานก็เตรียมงานกันไป
สิงคารเดินมาเรียก “คุณพัดชาครับ เชิญครับ”
พัดชาหันไปมองที่หน้าเซ็ท เห็นพระเอกนั่งรออยู่ที่โต๊ะทำงาน ทุกคนมองพัดชาเป็นตาเดียว