บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 20 หน้า 5
“แหม พี่สิงคารเอาดาราใหม่มาเล่นกับผมเหรอเนี่ย จะไหวเหรอ” พระเอกยักคิ้วหลิ่วตากับพัดชา พัดชาก้มหน้าประหม่า
“เถอะน่า” สิงคารหันไปบอกพัดชา “ ทำตามบทที่ซ้อมไว้นะครับ เดินมาตรงนี้ ทิ้งสายตา แล้วก็ขยับเข้ามาใกล้ๆ วางมือตรงนี้” สิงคารเล่นให้ดูคร่าวๆ พัดชาพยักหน้า “งั้นเริ่มซ้อมคิวก่อนนะครับ แต่เอาแอ็คติ้งจริงเลย”
พัดชากลับไปเตรียมตัวที่มุม
หน้าเซ็ทพร้อมเตรียมถ่ายทำ พระเอกนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ
สิงคารอยู่หน้ามอนิเตอร์ “1 2 3 แอ็คชั่น”
ทุกคนในซีนเงียบสนิท พัดชาเดินออกมา สลัดความประหม่าทิ้งไปหมด พัดชาเดินมาถึงตรงที่พระเอกนั่ง แล้วทำตาชะม้อยชม้ายตามบทจนพระเอกเผลอเคลิ้ม “ดิฉันมีเอกสารให้ผู้จัดการเซ็นค่ะ” พัดชายิ้มพลางส่งสายตา “ผู้จัดการเซ็นตรงนี้นะคะ”
พระเอกรวบพัดชาเข้ามากอด “ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากคุณ”
“อย่าค่ะ ผู้จัดการ”
ตรงหน้ามอนิเตอร์ สิงคารดูอย่างพอใจ “คัท !”
ทีมงานรีบเอาน้ำมาให้พระเอก ช่างแต่งหน้ามาซับหน้าให้พัดชา สิงคารยังมองพัดชาผ่านมอนิเตอร์
ผู้ช่วยกระซิบกระซาบ “เยี่ยมเลยพี่ เด็กคนนี้มีแววว่ะ”
สิงคารไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มกระหยิ่ม อยากสนับสนุนพัดชา
พัดชาเปลี่ยนเสื้อผ้าเปลี่ยนเสื้อผ้า เอาชุดมาคืนฝ่ายเสื้อผ้า
“น้องนี่ฝีมือดีนะ มาวันแรกก็เล่นได้ขนาดนี้ ได้ข่าวว่าพี่สิงคารถูกใจใหญ่เลย”
พัดชายิ้มเขินๆ แอบพอใจเมื่อรู้ว่าสิงคารสนใจ “แต่หนูยังต้องพยายามอีกมาก ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” พัดชายกมือไหว้ทีมงาน ท่าทางนอบน้อม แล้วเดินออกมา
สิงคารขับรถมาดักหน้าพอดี รีบเปิดกระจกบอก “ขึ้นรถสิพัดชา เดี๋ยวผมไปส่ง”
พัดชาแอบดีใจ แต่ก็ทำเป็นเกรงใจ “พัดไปเองดีกว่าค่ะ ปากซอยคงมีแท็กซี่”
“ถ้าคุณไม่ได้มีธุระที่ไหน ผมอยากจะเชิญไปคุยเรื่องบทตอนต่อๆ ไปด้วย”
พัดชาทำท่าลังเล แต่ก็ยอมขึ้นรถไปด้วยกัน
ร้านอาหาร สิงคารนั่งอยู่กับพัดชา พัดชากำลังเปิดบทอ่าน
“อ่านบทแล้วเป็นยังไงบ้าง ไม่เข้าใจตรงไหนหรือเปล่า บทมันอาจมีไม่เยอะนะ เพราะคุณเพิ่งเข้ามา อาจจะออกแค่เล็กๆน้อยก่อน”
“พัดเข้าใจค่ะ แค่พัดได้มีโอกาสขนาดนี้ ก็ดีใจมากๆแล้วค่ะ”