บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 15
ตรีประดับขับรถมาที่บ้านสวน คราบน้ำตายังคงติดแก้มอยู่ ตรีประดับปาดน้ำตา มองไปที่บ้าน สูดลมหายใจจนสุดแล้วถอนออกมา
แววเดินมาเห็นยิ้มดีใจรีบตะกอนบอกภูมิ “พ่อๆ ลูกมาแล้ว”
ตรีประดับเห็นแม่ยิ้มดีใจ รีบยิ้มรับแล้วลงรถไป แววพาตรีประดับเข้าไปในบ้าน
ตรีประดับนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารกับภูมิ แววทำอาหารมาให้ ตรีประดับฝืนยิ้ม “น่าทานจังค่ะแม่”
“แม่ได้ยินว่าจะมาก็อุตส่าห์ทำของโปรดตายสไว้ด้วย ทำไมตรีมาถึงคนเดียวล่ะลูก”
ตรีประดับแก้ตัวเจื่อนๆ “เขาติดงานค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวแพ็คกลับไปฝากตายสด้วยนะ”
“เอ่อ วันนี้ตรีไม่กลับหรอกค่ะ” แววกับภูมิชะงัก ตรีประดับพยายามยิ้มกลบเกลื่อน “ตรีคิดงานไม่ค่อยออก เลยว่าจะมานอนเล่นที่บ้านสวนซักพัก คุณแม่กับคุณพ่อจะอนุญาตมั้ยคะ”
แววแปลกใจหันไปมองภูมิ แต่ก็ไม่ว่าอะไร เพราะดีใจอยู่ที่ลูกกลับบ้าน แต่ภูมิกลับมองตรีประดับอย่างครุ่นคิด
ตรีประดับออกมานั่งเหม่อในสวน หลังกินข้าวเสร็จ
ภูมิเดินตามออกมานั่งข้างๆ “ตรียังไม่ได้คุยกับยสเหรอลูก”
ตรีประดับโกหก “คุยแล้วค่ะ แต่ตรีขอเวลาอยู่คนเดียวซักพักนึงค่ะพ่อ”
“แค่เรื่องเขาไม่กลับบ้านนี่ ตรีต้องใช้เวลาทำใจเชียวหรือลูก ลูกมีปัญหาอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่า” ภูมิเห็นตรีประดับสีหน้าลำบากใจ ก็พอรู้ว่ามี แต่ไม่อยากเซ้าซี้ “ถ้ายังไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร แต่พ่ออยากเตือนตรีว่าคนสองคนมาใช้ชีวิตด้วยกัน จะให้ราบรื่นทุกอย่างคงเป็นไปไม่ได้ เวลาปัญหาเกิด สิ่งแรกที่ต้องทำก็คือคุยกัน การหนีหน้ากันมันควรจะเป็นทางเลือกสุดท้าย เพราะผัวเมียลงถ้าทะเลาะกันถึงขั้นแยกกันอยู่ มันจะกลับไปมองหน้ากันเหมือนเดิมยากนะลูก”
ตรีประดับเห็นความห่วงใหญ่ของพ่อ ก็รู้ว่าภูมิกำลังไม่สบายใจไปด้วย เลยพยายามกลบเกลื่อน “ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณพ่อ ตรีหลบมาคิดงานจริงๆ เดี๋ยวก็จะกลับบ้านค่ะ” ตรีประดับยิ้ม กอดพ่อ แต่หลบตาเศร้า คิดว่าต้องหาที่อยู่อื่น ไม่อยากให้พ่อแม่กลุ้มใจ