บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 9 หน้า 2
พยสขับรถมองไปข้างหน้าอย่างมีสมาธิ ราวกับว่าไม่ได้สนใจว่ามีพัดชานั่งมาด้วย พัดชานั่งเบาะข้าง ดูท่านั่งตัวลีบ ไม่เพียงไม่คุ้นเคยกับรถหรูคันใหญ่ แต่ทำราวกับไม่กล้าส่งเสียงกลัวพยสจะรำคาญ พยสทำเหมือนไม่มอง แต่จริงๆ มีบางจังหวะแอบมองพัดชา พัดชาชักหนาวแอร์ กระชับเสื้อ แต่ยังไม่คลายหนาว พยสเหลือบเห็น พัดชายื่นมือจะปรับหน้ากากช่องแอร์ พยสยื่นมือมาจะปรับเช่นกัน มือโดนกัน ต่างคนต่างวาบ ดึงมือกลับ
“ขอโทษค่ะ”
“ไม่ต้องขอโทษ....หนาวทำไมไม่บอก” พยสปรับแอร์ให้เบาลง อุณหภูมิสูงขึ้น “แปลกนะ เธอมาจากประเทศหนาวกว่าเมืองไทย น่าจะชิน...หรือว่าไม่สบาย”
พัดชาอึกอัก ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกัน พยสเผลอตัวจะยื่นมือแตะหน้าผาก แต่แล้วนึกได้ ชะงักมือกลางอากาศ กลับมาจับพวงมาลัยรถเช่นเดิม พัดชาจับแก้ม คอตัวเองเบาๆ รู้ว่าร้อนหน้าร้อนอกวูบวาบไปหมด แต่ไม่ใช่หนาวตัวร้อนเพราะพิษไข้แน่นอน
บ้านพยส ชิงฉัตรกินข้าวอย่างหิวโหย พลางมองตรีประดับอย่างซาบซึ้ง
“หิวโหยเชียวแหละ เมื่อกี้ทำไมพูดอย่างนั้น” ชิงฉัตรยักไหล่ รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป แต่เห็นว่าสิ่งที่พูดกับพยสและพัดชาเป็นเรื่องที่ไม่ได้เป็นความผิด “อาไม่พอใจที่ฉัตรพูดแบบนั้นใส่พัดชา ที่สำคัญ ฉัตรทำกิริยาไม่น่ารักกับอาพยส”
“ถ้าผมทำให้อาตรีไม่สบายใจ ผมขอโทษ” ชิงฉัตรขอโทษจากใจ ดูเทิดทูนและรักตรีประดับจริงๆ รักมากกว่าพยสอาแท้ๆของตัวเอง
ตรีประดับปลอบประโลมความรู้สึกผิดของชิงฉัตรด้วยสัมผัสลูบผมอย่างอ่อนโยน “ถ้าฉัตรคิดได้ว่าทำผิด อาก็ดีใจ”
ชิงฉัตรอดไม่ได้จับมือตรีประดับกุมไว้ เรื่องที่จะให้คิดได้ หรือสำนึกได้ ไม่ “ตอนนี้อาตรีกับอายสยังโอเคกันอยู่หรือเปล่า”
ตรีประดับแปลกใจ “ถามทำไม”
“ผมรู้ว่าอายังรักกันดี แต่รักไม่พอ....ชีวิตคู่ มันไม่ต้องคนการคนที่ 3 อาอย่าไว้ใจผู้หญิงคนนั้น”
“พูดบ้าๆนะชิงฉัตร” ตรีประดับถอนมือออก
แต่ชิงฉัตรยังกุมไว้แน่น “ผู้ชายรักสนุกทั้งนั้นแหละอา”
ตรีประดับดึงมือออกอย่างแรง มองสายตาชิงฉัตรแล้วหน้าร้อนผ่าว ไม่หวั่นไปกับคำพูดของชิงฉัตร แต่ตกใจแววตาเด็กหนุ่มที่มองเธอ
พยสมาส่งพัดชาถึงหน้าอพาร์ทเมนท์ ทุกอย่างปกติดี ไม่มีอะไร พัดชาไหว้ขอบคุณ พยสขับรถออกไป พัดชาเดินเข้าอพาร์ทเมนท์ ชายที่เคยถ้ำมองพัดชาอาบน้ำ ตอนนี้มีผ้าปิดดวงตาข้างที่โดนพัดชาเอาของแหลมทิ่ม แอบมองจากมุมลับตา จังหวะปลอดคน พัดชาเดินเข้าอพาร์ทเมนท์ ชายถ้ำมองย่องจากมุมมืด เดินตรงไปยังอพาร์ทเมนท์