บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 16 หน้า 5
ตรีประดับตัวชา ทำอะไรไม่รู้ ไม่เข้าใจว่าพัดชาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เหลือบไปมองพยสก็เห็นพยสทำหน้าซีดอยู่ข้างหลังแบบทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน เทศราชขับรถเข้ามาจอดอยู่นอกรั้วบ้าน มองไปที่ตัวบ้านอย่างอาลัยอาวรณ์ คิดว่าทั้งสองคงอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขแฮปปี้เอนดิ้งแล้ว
ตรีประดับยืนอยู่กลางบ้าน มองทั้งสองคนด้วยความไม่เข้าใจ
พยสรีบเข้ามาหาจับมือ “ตรี...อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ ผมไม่รู้ว่าเขาจะมา” พยสมองพัดชาอย่างไม่พอใจ
“พัดไม่ทราบว่าคุณพยสกับพี่ตรีนัดกันไว้ก่อน ไม่งั้นก็คงจะไม่มาขัดจังหวะ”
“เธอมีธุระอะไร”
พัดชายิ้มกับพยส “พัดเอาข่าวดีมาบอกคุณพยสค่ะ”
ตรีประดับได้ยินแค่นั้นก็ขนลุกซู่ ลางสังหรณ์เริ่มมา
เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ พัดชารับของจากเด็กเป็นเครื่องตรวจครรภ์ พัดชานั่งอยู่ในห้องน้ำ กำลังลุ้นดูผล พัดชาแกะลองเทสต์หมดทุกยี่ห้อเพื่อความแน่ใจ แล้วยิ้มออกมาทั้งน้ำตา
พัดชาเปิดกระเป๋าหยิบซองกระดาษสีขาว ส่งให้ “พัดไม่ค่อยสบาย เมื่อเช้าก็เลยไปเช็คร่ายกายที่โรงพยาบาล คุณหมอยืนยันว่าพัดท้องค่ะ”
ตรีประดับอึ้งมองซองกระดาษที่พัดชายื่นมาให้ สีหน้าพัดชายังยิ้มอยู่
“ตรีไม่ต้องอ่าน” พยสกระชากไป
“ไม่อยากให้พี่ตรีดีใจกับพวกเราเหรอคะคุณพยส”
“ดีใจงั้นเหรอ ลูกฉันหรือเปล่าฉันยังไม่รู้เลย”
“คุณพยส ! ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะคะ พัดไม่เคยมั่วกับใคร พัดมีแต่คุณคนเดียว!” พัดชากับพยสพูดใส่กัน ขณะที่ตรีประดับยังคงยืนนิ่ง เหมือนถูกความจริงตบหน้าไม่หยุด น้ำตาค่อยๆ ซึมออกมาที่ขอบตา แล้วท่วมท้นขึ้น “คุณหมอบอกว่าพัดท้องได้เดือนกว่าๆ แล้ว ก็เท่ากับช่วงเวลาที่พัดอยู่กับคุณพอดี! คุณพยสไม่ได้ยุ่งกับพัดแค่ครั้งเดียวนะคะ”
สิ้นคำพูดพัดชา ตรีประดับก็น้ำตาร่วง เหมือนรู้ความจริงเพิ่มขึ้นอีกข้อ พยสอึ้ง ทำท่าเหมือนอยากจะบีบคอพัดชาให้ตายคามือ พัดชารีบหันไปอ้อนตรีประดับ “พี่ตรีคะ พี่ตรีจะด่าประณามพัดว่าเป็นผู้หญิงใจง่ายก็ได้ แต่ตอนนี้มันไม่สำคัญเท่ากับที่ลูกพัดต้องมีพ่อ พี่ตรีให้ความเป็นธรรมกับพัดด้วยนะคะ”
พยสกระชากแขนพัดชาออกไป “อย่ายุ่งกับตรี”
พยสเข้ามากระชากแขนพัดชา พัดชาร้องโอดโอยเรียกร้องความสนใจ
ตรีประดับรีบห้าม“ยส !”
“ผู้หญิงคนนี้พยายามทำลายครอบครัวเรา ตรีอย่าไปฟัง” พยสผลักพัดชาออกไป “เธอออกไปซะ คิดออกว่าอยากได้เงินเท่าไรก็ติดต่อมา แล้วก็จบกันแค่นี้”
“พัดไม่ได้ต้องการเงิน พัดต้องการพ่อให้ลูกของพัด”
“ลูกของฉันต้องเกิดจากภรรยาฉันคนเดียว ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีสิทธิ์เอาเด็กในท้องมาอ้าง”
พัดชาร้องไห้โฮ โวยวายขึ้น “พัดด้อยกว่าพี่ตรีตรงไหน พัดก็เป็นคนเหมือนกันนะคะ คนที่คุณลากขึ้นเตียงในวันที่พี่ตรีไม่อยู่ แล้วทำไมพัดถึงไม่มีสิทธิ์”
“ก็เพราะ...”