บทละครโทรทัศน์ ระบำไฟ ตอนที่ 2 หน้า 3
วัดนาริตะซัง เทศราชกลายเป็นตากล้องถ่ายรูปให้ตรีประดับกับพยส ตรีประดับพยายามคะยั้นคะยอให้เทศราชถ่ายรูปด้วย เทศราชเออออไม่กี่รูป
“มาถ่ายด้วยกันสิ ให้ยสเป็นตากล้องให้บ้าง”
“ไม่เป็นไร เราเป็นตากล้องนะ ถ่ายให้ตรีกับพยสได้อยู่แล้ว”
ตรีประดับไม่ยอม “มาด้วยกัน ก็ต้องถ่ายด้วยกัน...ดื้อนัก งั้นเอาอย่างนี้” พยสกับเทศราชยืนคู่กัน ตรีประดับเป็นตากล้อง ตรีประดับสนุก บังคับให้พยสกับเทศราชทำท่าต่างๆ “ใกล้กันกว่านี้หน่อยสิ”
เทศราชแย้ง “ไม่ใช่คู่จิ้นนะตรี”
“ทำเป็นวางมาดเขม่นกันก็ได้” ตรีประดับหัวเราะ ก้มหน้าลงปรับโฟกัสกล้อง
จังหวะนั้นพยสกับเทศราชมองหน้ากัน ต่างคนต่างรู้ว่าอีกฝ่ายชอบตรีประดับ ทั้งคู่พูดขมุบขมิบในลำคอ ขณะที่ตรีประดับถ่ายรูปคู่ให้
“ฉันชอบตรี” พยสบอกความในใจ
เทศราชยังทำหน้ายิ้มกับกล้องได้ “แล้วไง”
“ฉันอยากให้นายช่วย”
ตรีประดับเล็งกล้อง “ยส....เทศ...ยิ้มหน่อยค่ะ”
พยสตัดสินใจ เทศราชกำลังยิ้มๆ ไม่คิดว่าจะเจอหมัดน็อค “เราจะขอตรีแต่งงาน”
พยสหันไปมองกล้อง เทศราชอึ้ง มองหน้าพยส
ตรงบริเวณที่ขายเครื่องราง เทศราชถ่ายรูปวิว แพนภาพจนไปเห็นพยสกับตรีประดับยืนอยู่คู่กัน คุยกันท่าทางสนิทสนม พยสเทคแคร์ตรีประดับดีมาก ลมพัดผมตรีประดับปลิว พยสทัดผมให้ เทศราชลดกล้องลง อึ้ง มือชาจนกดชัตเตอร์ไม่ลง พลางนึกถึงที่พยสเคยบอกไว้ “ฉันจะขอตรีแต่งงาน”
เทศราชละสายตาจากตรีประดับและพยส ครุ่นคิด พยสโบกมือให้ตรีประดับทำท่าว่าจะไปซื้อน้ำมาให้ ตรีประดับพยักหน้ายิ้มๆ ตรีประดับมองหาเทศราช เทศราชเหมือนไม่คิด ไม่แคร์ที่พยสพูด เล็งมุมภาพเพื่อถ่ายรูป ในวิวฟายเดอร์
ตรีประดับโผล่หน้าเข้ามาในกล้อง ยิ้มหวาน สวย ชนิดสะกดหัวใจเทศราช “เทศ”
เทศราชลดกล้องลง หัวใจเขาชา และช้าลง นึกถึงที่คุยกับพยส
ก่อนหน้านี้ พยสวัดใจเทศราช ดักคอและทำนองกันไว้ด้วย “นายกับตรีเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก”
“แล้วยังไง”
“ถึงจะสนิทกัน แต่นายคงไม่ได้ชอบตรีแบบที่ฉันชอบ” เทศราชแทบจะมองหน้า แต่เพราะนิสัยกวนอารมณ์ของเขา เขาจึงแค่พ่นลมหายใจหัวเราะหึๆ ทั้งๆที่อยากจะร้องด่า...กันท่าสินะมึง “เพราะงั้น..... “ พยสมองหน้าเทศราช เพื่อขอร้องเรื่องสำคัญ