บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 17 หน้า 4
แม่เห็นพ่อหยิบเงาะกินอีก แม่ตีมือพ่อ “กินช้าๆหน่อยสิพ่อ คนคว้าน ..คว้านไม่ทันแล้ว”
“งั้นแม่ก็ไม่ต้องคว้านก็ได้นี่ครับ” บุรีท้วงขี้น
“นั่นสิครับ เรากินแล้วคายเม็ดเองก็ได้” ฌานก็คิดเหมือนกัน
“ไม่ได้สิ ..ถ้าแม่ไม่คว้านเม็ดให้พ่อ แปลว่าแม่ไม่รักพ่อแล้ว” พ่ออุทธรณ์
“เกี่ยวอะไรด้วยน่ะครับพ่อ” ฌานถามด้วยความสงสัย
“เกี่ยวสิ ..เพราะผู้หญิงทำให้เราขนาดนี้ ก็แปลว่าผู้หญิงรัก ถ้าไม่รักเขาไม่นั่งคว้านให้เราแบบนี้หรอก ..จริงไหมจ๊ะแม่”
ฌานนึกถึงภาพอดีต คำพูดของแอน ทำให้ฌานชะงัก วางช้อนที่จะตักข้าวต้มลงทันที
ลูกศรเหลือบมองฌานถามด้วยความเป็นห่วง “พี่ฌานอิ่มแล้วเหรอคะ? ..กินเงาะไหมคะ จะได้กินยา ศรคว้านเม็ดไว้ให้หมดแล้ว”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่กินยานอนเลยดีกว่า”
มือถือฌานดัง ฌานหยิบมือดูหน้าจอว่าใครโทรมา ฌานทำหน้าเซ็ง จะไม่รับสาย แต่เสียงโทรเข้าดังไม่หยุด ฌานจึงกดรับ “มีอะไรลิซ่า?”
ลูกศรเหลือบมองฌานคุยมือถือกับลิซ่า
ลิซ่ายืนคุยมือถือกับฌานด้วยสีหน้ามีความสุขที่เห็นทรายมากับบุรีจริง “เหงาไหมชาร์ลส์ ?”
“ถ้าคุณไม่มีอะไรพูด ผมจะได้วาง..”
“ฉันก็แค่เป็นห่วงคุณ ผู้หญิงของคุณไม่อยู่ไม่ใช่เหรอ ? ....คุณนี่มัน LUCKY IN GAME แต่ UNLUCKY IN LOVE นะ อุตส่าห์อวดว่าผู้หญิงคนนั้น ไม่มีวันหลอกคุณ แต่สิ่งที่ฉันเห็น ..มันไม่ใช่เลย”
“นี่ลิซ่า ไม่ว่าคุณจะพูดยังไง ..ผมไว้ใจทราย”
ลูกศรฟังฌานพูด แล้วก้มหน้าเก็บความรู้สึกเจ็บที่รู้ว่าฌานมีใจให้ทราย
“ฉันก็อยากรู้ว่าคุณยังไว้ใจอยู่ไหม ..ถ้าคุณรู้ว่า ..แม่ทรายของคุณส่งน้องสาวไปปรนนิบัติคุณเพื่อถ่วงเวลามาดูหนังกับเพื่อนรักคุณ ..ฮัลโหลชาร์ลส์ ! ชาร์ลส์!“
ลิซ่ามองมือถือที่ฌานกดวางสายกะทันหันอย่างหงุดหงิด “ถึงคุณไม่ฟังฉัน แต่คุณก็หนีความจริงไม่ได้หรอกชาร์ลส์”
ฌานกดวางสาย พอดีกับที่ลูกศรเดินถือแก้วน้ำส้มมา “งั้นพี่ฌานดื่มน้ำส้มหน่อยนะคะ ศรคั้นไว้เมื่อกี้นี้เอง”
ฌานมองน้ำส้ม รู้สึกไม่อยากรับน้ำใจลูกศรคิดว่าตัวเองต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม “พี่ไม่ชอบดื่มน้ำส้ม”
ลูกศรหน้าเหวอ