บทละครโทรทัศน์ ทรายสีเพลิง ตอนที่ 19 หน้า 5
บุรีพูดเสียงเยาะ เหมือนผู้ใหญ่จับโกหกเด็กได้ “คุณตั้งใจมาสัมมนา แต่สัมมนาผ่านไปหลายชั่วโมง จนเรือเกือบจะถึงภูเก็ตอยู่แล้ว ผมยังไม่เห็นคุณเข้าร่วมกิจกรรมสักนิด”
ทรายรู้สึกน้อยใจบุรีที่รู้ว่าตัวเองคือ “น้องทราย”แล้ว แต่บุรีกลับไม่แสดงตัวกลับจ้องจับผิด ทรายหันมามองบุรีด้วยแววตาตัดพ้อ “นี่คุณไม่เข้าใจจริงๆ เหรอว่าฉันอยากมาเพราะอะไร ?”
บุรีพยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้หวั่นไหว บุรีหลบตาทราย แล้วมองไปทางอื่น ก็เห็นพาสเตอร์ปิดแผลที่หน้าผาก “นั่นหัวคุณโดนอะไร ?” บุรีเผลอแสดงความเป็นห่วงอย่างลืมตัว
ทรายมองบุรีที่แสดงความห่วงใยทำให้รู้สึกอบอุ่นใจ“อุบัติเหตุนิดหน่อย”
บุรีเผลอแสดงอาการคาดคั้นเพราะห่วง “อุบัติเหตุอะไร ? “
ทรายเอามือจับแผล คิดถึงสิ่งที่เสาวนีย์ทำ “แค่คนสติแตกขับรถเบียดรถฉัน”
“แล้วคุณเป็นอะไรมากรึเปล่า?”
“ก็แค่หัวแตกนิดเดียว ทำแผลเองได้ ไม่มีปัญหา”
“คุณทำแผลเองเหรอ?! ..ไหนขอผมดูสิ! ...” บุรีเอื้อมมือไปเปิดผมทรายเบาๆ เพื่อมองแผลให้ชัดเจน ทรายชะงักกับสัมผัสที่อ่อนโยนของบุรี ทรายเหลือบมองใบหน้าบุรี
บุรีเผลอบ่นราวกับเป็นพี่ชายดุน้อง “ทำไมไม่ไปหาหมอ? ...คุณนี่น่าตีจริงๆ”
ทรายฟังบุรีพูดแล้วแอบยิ้ม
ส่วนพัชระเดินตามหาทรายเข้ามาเห็นบุรีกำลังปัดผมทรายอยู่ พร้อมกับยื่นหน้าเข้าใกล้หน้าทรายเพื่อดูแผล พัชระจะเดินเข้าไปโวยวายแล้วชะงักคิดบางอย่าง แล้วหยิบมือถือมาถ่ายรูป
บุรีมองหน้าผากทรายอย่างเป็นห่วง ทรายเห็นแววตาบุรีที่ดูเป็นห่วงตัวเองจริงๆ แล้วรู้สึกอุ่นใจจนเผลอยิ้ม “ขอบคุณนะคะที่ห่วงฉัน”
บุรีชะงักนิดนึงที่ตัวเองแสดงว่าห่วงทรายชัดเจนไป บุรีค่อยๆ ถอยห่างจากทราย พยายามปรับสีหน้าให้ปกติแล้วอ้างถึงฌาน “ฌานรู้รึเปล่า ?”
ทรายมองบุรีที่ควบคุมไม่ให้เพลี่ยงพล้ำ ก็รู้สึกน้อยใจที่บุรีอยากผลักตัวเองให้ฌาน“สมมุติว่าถ้าไม่มีฌาน ..คุณจะห่วงฉันแบบนี้ไหม ?”
บุรีมองทราย แล้วเปลี่ยนเรื่อง “ตกลงคุณชวนพัชระมาใช่ไหมทราย ?”
“ต่อให้ฉันยืนยันว่าไม่ ..คุณก็คงไม่มีวันเชื่ออยู่ดีใช่ไหม ?”
ทรายเดินหนีบุรี บุรีเดินตาม พัชระตามทั้งสองคนไป
“คุณจำเรื่องจิ๊กซอว์ที่ผมบอกได้ไหม?”
ทรายชะงัก “ฉันจำได้สิคะ” ทรายมองบุรีอย่างมีความหมาย “ฉันจำทุกเรื่องของคุณได้ “
“ถ้าจำได้ ..ก่อนคุณทำอะไร อยากให้คุณคิดดีๆ อดีตก็คืออดีต ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงแก้ไขหรือล้มล้างไปได้ สิ่งที่เราควรทำกับอดีตคือเรียนรู้และลืมมันไปซะ แล้วสร้างชีวิตใหม่”