บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 20 หน้า 3
เท็นเท็นลุกพรวดสะดุ้งตื่นจากฝันเมื่อครู่ เท็นเท็นนั่งปิดหน้าพักใหญ่ มองไปรอบๆ ห้อง ก่อนจะหยุดมองรูปตะหลิวกับมาสคอตที่วางบนโต๊ะอย่างเศร้าๆ แล้วเท็นเท็นก็ตัดสินใจลุกออกไป
เท็นเท็นเดินลงจากรถมายืนหน้าร้านคิง ยืนมองหน้าร้านก่อนเดินเข้าไป ในมือมีรูปอยู่ด้วย
คิงนอนหลับที่พื้นร้าน กระป๋องเบียร์วางเกลื่อนรอบตัว
เท็นเท็นชะโงกหน้าดูงงๆ มองว่าสภาพมันไม่น่าจะใช่คนสมหวัง ก่อนจะตัดสินใจเคาะกระจกเบาๆ ก่อนเปิดประตูเข้ามา
คิงสะดุ้งหันซ้ายหันขวาค่อยๆ ขยับตัว ท่าทางดูปวดหัวสุดๆ พอตั้งสติได้ก็เห็นเท็นเท็นมานั่งนิ่งๆ ที่เดียวกับตะหลิวเมื่อวาน
คิงหน้าตาจะเหวี่ยงๆ แต่ไม่มีแรงและปวดหัวสุดๆ เลยได้แต่ยันตัวลุกนั่ง
เท็นเท็นอึกอักก่อนจะ เริ่มต้นพูดช้าๆ “ฉันอิจฉานายมากที่ทำทุกอย่างให้ตะหลิวได้ดี ดูแลเขาได้ดี ดีมากด้วย... อิจฉามากที่นายทำให้ ตะหลิวหัวเราะได้เสมอๆ...อิจฉาที่นายทำได้ดีกว่าทุกอย่างในเรื่องที่ฉันทำไม่เป็นเลยสักอย่าง” คิงเหลือบตามองอย่างเคืองจัด เท็นเท็นยังไม่รู้เรื่องอะไร เข้าใจว่าตะหลิวกับคิงลงเอยกันด้วยดี รีบพูดต่อ “ฉัน...ตั้งใจเอารูปนี้มาให้ ดีใจกับนายสองคนด้วยนะ” เท็นเท็นยื่นรูปให้ คิงชะงักรับมาแล้วหัวเราะ เบาๆ ส่ายหัวก่อนจะเหวี่ยงรูปไปอย่างไม่สนใจ รูปภาพแตกกระจายเกลื่อนพื้น เท็นเท็นงงๆ “เฮ้ย คืออะไรอ่ะ ..”
คิงมองหน้าเท็นเท็นหมิ่นๆ “ตกลงฉลาดจริงป่ะวะเนี่ย” เท็นเท็นงงๆ คิงปราดเข้าไปกระชากคอเสื้อ ตะโกนใส่หน้า “เค้าเลือกมึงไอ้โง่ เค้าเลือกคนที่ไม่ดีกับเค้าเลยสักอย่าง ทำให้หัวเราะอะไรก็ไม่ได้เลย...กูไม่รู้ทำไม แต่เค้าเลือกมึง...” คิงผลักเท็นเท็นออกอย่างแรง เท็นเท็นยังงงๆ อยู่ คิงเดินงุ่นง่าน ด้วยอารมณ์หลายอย่างที่ประดังเข้ามา ก่อนจะเหมือนเย็นลง คิงชี้ไปที่ประตู “ออกไปเหอะ...ขอร้อง”
เท็นเท็นพยายามจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็นึกไม่ออกจริงๆ จึงเดินออกไปเงียบๆ คิงมองรูปที่แตกนั้นสักพัก ก่อนจะลุกไปเก็บและนั่งมองมันเงียบๆ ก่อนจะร้องไห้อีกครั้ง
ภายในร้านของห่าน ตะหลิวเดินหน้านิ่งเรียบราวกับหุ่นยนต์เดินลงมาจากห้อง ห่านมองอย่างเป็นห่วง ก่อนจะอดถามไม่ได้ “ตะหลิว...เป็นไงมั่งลูก”
ตะหลิวหันมาเหงาๆ “ก็ ค่ะ .. หนูออกไปข้างนอกหน่อยนะพ่อ”
ห่านมองห่วงๆ ทำท่าจะพูดอะไร ก็ไม่รู้จะพูดอะไร“เออๆ ไปเถอะ...”
ตะหลิวหันหลังจะเดินไป“อ้อ พ่อคะ...ถ้าพ่อไม่ยุ่งมาก พ่อไปดูคิงให้หนูหน่อยได้มั้ย”
ห่านพยักหน้า "ได้ๆ พ่อก็ห่วงมันอยู่" ตะหลิวหน้าเศร้า จะเดินออกไป“เอ้อ ตะหลิวเอ๊ย”
“คะ” ตะหลิวหันมา