บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ Kiss Me รักล้นใจ นายแกล้งจุ๊บ ตอนที่ 20 หน้า 4

“สุดท้ายแล้ว...อะไรๆ มันก็จะเป็นอย่างที่มันต้องเป็นนะลูกนะ” 

 "ค่ะพ่อ..." ตะหลิวหน้าเศร้าเดินออกไป 

ห่านมองตามหน้าเศร้าไปด้วยเช่นกัน

ตะหลิวเดินช้าๆ เศร้าๆ ไปตามถนนเส้นที่เป็นความทรงจำเกือบทั้งหมดของเธอ เดินมาได้สักพัก ก็เห็นเท็นเท็นนั่งอยู่ที่พื้น  ตะหลิวชะงักก่อนตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ๆ จึงเห็นว่าเท็นเท็นนั่งนิ่งพร้อมบางอย่างในมือ เมื่อเธอเดิน ไปใกล้ เท็นเท็นพูดอย่างช้าๆ ว่า “รับจดหมายของฉันด้วยนะ”

“ห๊ะ” ตะหลิวมองเหวอๆ

เท็นเท็นยืนจดหมายให้ “รบกวนอ่านหน่อยเถอะนะ” 

ตะหลิวค่อยๆ หยิบมาอ่าน

“สวัสดีทีรภัชร์...วันนี้ฉันมีเรื่องสำคัญจะมาบอก ก็คือว่านะ หลังจากที่ฉันใช้ชีวิตมาได้หกปีเต็มแล้ว ...ฉันก็พบว่า คนที่ฉันอยากแต่งงานด้วยมากๆ ก็คือเธอนั่นเอง...เพราะเธอมีคุณสมบัติที่เหมาะกับฉันมาก ฉันได้คิดเรื่องนี้อย่างดีที่สุดแล้ว เธอไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น แค่เตรียมพร้อมที่จะเป็นเจ้าสาวของฉันก็พอ ขั้นตอนมีง่ายๆ นะ หนึ่งคือ ทานข้าวเยอะๆ จะได้เติบโตดีๆ สองหัดทำไก่ชุบแป้งทอดนะ เพราะฉันชอบทานมาก สามห้ามรักคนอื่นเด็ดขาด ขอย้ำเด็ดขาด สี่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จำไว้แค่ว่า ฉันรักเธอที่สุด... คนเดียว 

ปอลอ จำช้างที่เขาดินตัวนั้นได้มั้ย เธอบอกว่ามันตัวใหญ่มาก เธอไม่เคยเห็นอะไรใหญ่อย่างนี้มาก่อน ...ฉันน่ะรักเธอมากกว่าช้างตัวนั้นอีกนะ... ลงชื่อ เท็น เท็นเท็น” 

ตะหลิวอ่านไปขำไป น้ำตาไหลไป  ตะหลิวมองดูกระดาษที่เก่าจนแทบจะขาด กับลายมือเด็กๆ ของ เท็นเท็น เห็นวันที่เขียน ภาพช้างตัวใหญ่ในกระดาษ ตะหลิวเงยหน้ามองเท็นเท็นน้ำตาคลอๆ

“ฉันน่ะตั้งใจจะเอาไปให้เธอ แต่เธอดันรู้ซะก่อนว่า ฉันไม่ใช่เด็กผู้หญิงอย่างที่เธอเข้าใจ เธอโกรธมาก จนฉันเผลอผลักเธอไปจนล้มนั่นแหละ” ตะหลิวร้องไห้ออกมา เท็นเท็นเอ่ยเศร้าๆ "ฉันแค่อยากบอกให้เธอรู้  ถึงฉันจะไม่ได้เขียนจดหมายเป็นสิบๆ ฉบับ แต่ฉันก็เคยเขียน ไม่เคยพับดาว ให้เธอเป็นร้อยเป็นพัน...แต่ฉันก็ไม่เคยลืมเรื่องราวระหว่างเราทั้งสองคนเลยแม้แต่วันเดียว" ตะหลิวเอามือปิดหน้าร้องไห้ “ที่เธอชอบถามว่าทำไมฉันต้องผ่านทางนี้ตอนไปโรงเรียนทั้งที่มันอ้อม...ก็เพราะมันเป็นถนนที่เราเคยเดินเล่นด้วยกันบ่อยๆ" ตะหลิวเงยหน้ามองเท็นเท็นตะลึงๆ ก่อนหันไปมองรอบๆ แล้วร้องไห้อีก “เธอเคยหกล้มตรงไหน เคยหัวเราะเรื่องอะไร ฉันจำได้หมด...วันที่เธอบอกว่าจะไม่เล่นกับฉันอีก ฉันเจ็บมากตรงนี้” เท็นเท็นชี้ที่หัวใจ “เป็นความเจ็บแบบเดียวกับตอนที่ฉันเห็นคิงจูบเธอ" 

ตะหลิวยังร้องไห้อยู่ เหมือนจะพยายามจะพูดอะไรแต่ยังพูดไม่ออก ตะหลิวยกมือขึ้นประมาณว่า พอแล้วไม่ต้องพูดแล้ว..ก่อนจะหันหลังแล้วเดินไป 

"ตะหลิว.." เท็นเท็นเรียกเสียงเศร้า