บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 5 หน้า 5
“ครับ จริงด้วยค่าเรือหนึ่งบาท”
เจ้าคุณวิจิตรถามต่อ “เรือผ่านบ้านแพนตอนกี่โมง”
นิกรอึกอัก “เอ้อ อ้า ห้าโมงครับ”
เจ้าคุณหันไปทางพล “พลแกว่าไง”
“เหมือนนิกรครับ มาเรือลำเดียวกัน”
“เรือชื่ออะไร เดินจากไหนถึงไหน พล”
“เรือเขียวบริษัทพิทักษ์พานิชครับ แต่ชื่ออะไรจำไม่ได้”
เจ้าวิจิตรสั่นหัว แล้วหัวเราะ “ไอ้จอมกะล่อน มึงสองคนโกหกเก่งที่สุดในโลก แกนึกว่าชั้นโง่เหรอ มีอย่างที่ไหน ชะชะ เรือจากลพบุรีไม่ผ่านบ้านแพนเว้ย ข้าจะบอกให้ เรือมาทางกรุงเก่า”
“นั่นละครับ ผมเรียกบ้านแพน” พลกะล่อนไปเรื่อย
“ยังจะโกหกอีก ชั้นรู้นะว่าแกสองคนไม่ได้ไปลพบุรี แกคงอยู่ในกรุงเทพใช่มั้ยละ”
นิกรทำขรึม “โธ่คุณพ่อ ผมกับพลจะกล้าโกหกคุณพ่อเชียวหรือครับ ส้มฟักนี่ก็เป็นพยานอยู่”
“ให้มึงตายโหงตายห่า”
พล นิกรตอบพร้อมกัน “ครับ”
“ให้พระแก้วพระกาฬหักคอมึง”
พล นิกรตอบพร้อมกัน “ครับ”
“ให้มึงรากเลือดลงแดงตายก้าวไปธรณีสูบ”
พล นิกรตอบพร้อมกัน “ครับ”
เจ้าคุณวิจิตรอึ้งไป มองสองคนด้วยความประหลาดใจที่กล้าสาบาน พอดีสาวใช้คลานเข้ามา “ท่านคะ คุณพระโกศลขอพูดด้วยค่ะ”
เจ้าคุณวิจิตรทวนชื่อ “พระโกศล ..”
เจ้าคุณวิจิตรเดินออกไปรับโทรศัพท์ที่ห้องโถง “คุณพระหรือครับ มีอะไร”
เจ้าคุณปัจจนึกแอบมอง เห็นพล และนิกรท่าทางเลิ่กลั่ก
“ยังไงซะแล้วเว้ย หรือว่าอีตาเจ้าคุณกบาลเหน่งมาหาคุณพ่อ”
“นั่นสิ กันรู้สึกเหมือนได้กลิ่นเหม็นเขียวในห้องนี้”
เจ้าคุณปัจจนึก สะดุ้งด้วยความแค้น
“จริงว่ะ ได้กลิ่นจริงๆด้วย เหม็นเขียวชวนคลื่นไส้ราวกับแพ้ท้องเชียว”
พลหัวเราะก๊าก “หัวแกล้านผิดกับคนอื่นนิ มันแผล็บราวกับลูกแก้วใสเขียวแกลองนึกสิว่าเจ้าคุณอยู่ในหัวล้านประเภทไหน”