บทละครโทรทัศน์ พล นิกร กิมหงวน เดอะ มิวสิคัล ตอนที่ 4 หน้า 4
นิกรตอบ “สี่สิบห้าขอรับ”
“เอางี้ ชั้นยินดีรับแกกับเมียไว้ แล้วให้แกเป็นคนดูแลสวนของชั้นแทนคนเก่าที่ออกไป”
นิกรยิ้มแทบปริ ก้มลงกราบเท้า พลรีบคลานกระโดกกระเดกเข้ามาข้างๆ ประนมมือกราบแทบเท้า แล้วยื่นมือมาบีบนวดเจ้าคุณ “ส่วนอิฉันก็พอจะนวดพระเดชพระคุณได้บ้างเจ้าค่ะ”
เจ้าคุณแอบยิ้ม “เฮ่ย ไม่ต้อง ชั้นขี้จั๊กกะจี้ ไม่ชอบนวด”
พลยิ้มแห้งๆ “เท่าที่ท่านกรุณาชุบเลี้ยงคราวนี้ อิฉันกับผัวจะไม่ลืมพระเดชพระคุณเลยเจ้าค่ะ จริงๆ นะเจ้าคะ อิฉันตั้งใจว่าถ้ามากราบเท้าท่านไม่สำเร็จ จะให้พี่ก้อนไปสมัครแผนกขนส่งอุจจาระของกรมโยธาเทศบาลเจ้าค่ะ”
เจ้าคุณมองพล “ท่าทางของเมียแกน่าจะเป็นกะเทยมากกว่าผู้หญิงนะ”
สองคนสะดุ้ง นิกรรีบกลบเกลื่อน “โอ๊ย เต็มทีขอรับ มันไม่มีมารยาทเลย”
พลค้อนขวับ “อย่ามาว่าแม่นา เดี๋ยวแม่เตะชัก”
เจ้าคุณ และสาวใช้สะดุ้ง “หา! แกนี่เอาการแฮะ ท่าตาก้อนคงกลัวหงอละซี”
“กลัวสิขอรับ มันเคยเตะผมบ่อยๆ พ่อนังพันมันเป็นครูมวยอยู่โคราชนะขอรับ”
“ดีแล้ว ชั้นพอใจมาก นังพัน ชั้นจะให้แกเป็นคนคอยระวังลูกสาวชั้น ป้องกันไม่ให้หนุ่มๆ มาลามปาม”
“ไว้พนักงานอิฉันเถอะเจ้าค่ะ พะแผ่ซีคะ อิฉันกล้าอินชัวร์รัน ถ้าอ้ายหนุ่มคางใสคนไหนกล้า อิฉันจะกระชากคอเอาเข่าตีหน้ามันให้ดิ้นปั้ดๆ เชียวค่ะ หนุ่มๆ เดี๋ยวนี้ไม่ใช่เล่นนะเจ้าคะ แต่งตัวโก้เก๋เป็นฝรั่งมังค่า แต่ไม่มีอัฐติดกระเป๋าเลยก็มีเยอะเจ้าค่ะ”
เพลงสงครามเพศ
พลร้องนำ “นึกถึงผู้ชายฉันล่ะละอายแก่ใจหนักหนา”
นิกรร้องรับ “เบา! เดี๋ยวเขาจะว่าหญิงน่ะนินทาผู้ชาย”
พลร้องต่อ “จะว่าก็ว่า.............”
นิกรร้องโต้ “อย่าดีกว่า”
พลร้องตาม “แหยละซีท่า........ชั่วช้าน่าอาย เรื่องผู้ชายสันดานชั่วร้ายบัดสี”
เจ้าคุณปัจจนึกร้องบ้าง “ฉันเห็นบางคนมักเอารถยนต์ขับวนเรื่อยไป”
พลร้องรับ “รถของเขาเมื่อไหร่ ขอยืมใครๆ น่ะซีเจ้าคะ”
นิกรร้อง “จริงๆ รึเธอ”
พลร้อง “จริงซิเธอ”
เจ้าคุณปัจจนึกร้อง “มิน่าเล่าเออปั้นเจ๋อเต็มที่”
พลและเจ้าคุณปัจจนึกร้องตอบโต้กัน “นั่นน่ะซี ฉันว่าไม่ดีสักสิ่ง”
“บางคนอวดรวย”