รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 14 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 14 หน้า 2
Entertainment Report_1
19 มกราคม 2561 ( 12:58 )
1.7M
1
เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 14
20 หน้า

นกขมิ้นหยิกเอว “น้องตรึง พูดอะไรน่าเกลียด ไปแช่งเขาทำไม”

“ก็ฉันพูดความจริง” ตรึงจิตบอกกับบัว “พรุ่งนี้ก็สบายแล้วนะบัว”

ทุกคนพร้อมกัน “ดีใจด้วยนะบัว”

บัวยิ้มเจื่อน “ฉันขอบคุณพวกพี่ ๆ ทุกคนมากนะจ๊ะที่อุตส่าห์มาอวยพรให้ฉัน...”

“น้องบัวจะเป็นเจ้าสาวในวันพรุ่งนี้แล้ว พี่นกขมิ้นว่าน้องบัวรีบเข้านอนดีกว่านะ”

“ใช่ พรุ่งนี้ฤกษ์รับตัวตีสี่กว่าใช่มั้ย งั้นก็ต้องตื่นตีสามมาแต่งตัวน่ะสิ  เอางี้ เดี๋ยวฉันเสียสละตัวเอง มาแต่งหน้าแต่งตัวให้เองนะ รับรองงานสวยพริ้ง เจ้าบ่าวเห็นจะต้องตะลึง”

นกขมิ้นกระซิบ “ทำไมดีกับน้องบัวจังอ่ะ?”

ตรึงจิตกระซิบกลับ “ก็ฉันไม่ได้โง่เหมือนพี่ไง นังบัวมันกำลังจะสบายแล้ว เราจะได้สบายไปด้วยไง”

นกขมิ้นเข้าใจ “อ๋อ เราจะได้ไปสบายแล้ว” ตรึงจิตเซ็งนกขมิ้นมาก หันมองซ้ายขวา ไม่เห็นดำเกิงก็เอะใจ

“เออ...แล้วไอ้เกิ่งละ พักนี้มันหายหัวไปไหน ไม่ค่อยเห็นมันเลยเหงาหูชอบกล” ซินแสหลอได้ยินรีบหันมาสำทับ

“จริงด้วย คืนนี้อีต้องเป็นคนถือตะเกียงนำขบวนไปที่บ้านเจ้าบ่าวด้วยนะ ป่านนี้ยังไม่มาเตรียมตัวอีก”

“ไม่เป็นไร ไอ้เกิ่งไม่อยู่ ฉันถือตะเกียงแทนให้ก็ได้”

“อยากได้อั่งเปาเพิ่มละซิ เสียใจ ตะเกียงน้ำมันเป็นสัญลักษณ์ของการมีลูกชาย เพราะฉะนั้น ต้องใช้ชายแท้ถือเว้ย ผู้ชายปลอมๆอย่างลื้อถือไม่ได้!!!”

“จบเลย...” นกขมิ้นเซ็ง ขณะที่บัวกับเจียงสบตากัน กังวลใจเรื่องดำเกิง

 

หลังโรงงิ้ว ดำเกิงนั่งซึมอยู่ข้างรถเข็นขายก๋วยเตี๋ยวที่มีผ้าคลุมไว้ บัวก้าวเข้ามาแล้วนั่งลงข้างดำเกิง ดำเกิงพยายามปรับสีหน้าให้ดีขึ้น แต่ก็ยังเศร้าอยู่ดี

“เกิ่ง...”

“เกิ่งไม่อยากให้ถึงคืนนี้เลย ไม่อยากเลยจริงๆ”

“บัวรู้นะว่าเกิ่งเป็นทุกข์เรื่องบัว บัวขอได้มั้ย กลับมาเป็นหมือนเดิมเถอะนะ อย่าเป็นแบบนี้เลย...”

“จะให้เกิ่งยิ้มแย้มมีความสุข เกิ่งทำไม่ได้หรอกนะ”

“บัวไม่ได้บอกให้เกิ่งยิ้มแย้มมีความสุข แต่บัวไม่อยากให้เกิ่งเป็นทุกข์จนไม่เป็นอันทำอะไรแบบนี้ ยังไงชีวิตมันก็ต้องเดินหน้า” บัวพยายามเข้มแข็ง “เหมือนที่บัวกำลังทำ...”

“เกิ่งช่วยอะไรบัวไม่ได้เลย เกิ่งมันไม่เอาไหน ไม่เอาไหนๆๆๆๆ” ดำเกิงตีตัวเองรัวๆ ดัง อักๆๆๆ บัวคว้ามือดำเกิงพัลวัน “เกิ่ง! อย่าทำอย่างนี้เลย บัวขอให้เกิ่งหยุด!!!”


20 หน้า