บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 3 หน้า 3
“ก็ผมยังส่งบัวไม่ถึงบ้านเลย แล้วทำไมบัวไม่เข้าบ้าน”
“นี่คุณ!!”
โดยไม่ทันสังเกต เสียงเฮฮาเจี๊ยวจ๊าวของเด็กๆ ร้องเรียกบัวอย่างคุ้นเคย วิ่งกรูเข้ามาไม่ขาดสาย “พี่บัวมาๆๆ”
เด็กๆเข้ามารุมล้อมบัว กอดรัดฟัดเหวี่ยง “พี่บัวร้องงิ้วให้พวกเราฟังหน่อย”
“เมื่อคืนแม่ผมบอกว่า พี่บัวร้องงิ้วเพราะมากเลย”
“ได้เลย” บัวยิ้ม “นอกจากร้องงิ้วแล้ว พี่จะเลี้ยงขนมพวกเธอต่างหากล่ะวันนี้วันเกิดพี่”
เด็กๆ รุมเข้ามาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ อวยพรให้บัวเซ็งแซ่แล้วเดินไปด้วยกัน ชยุติยืนทึ่งปนดีใจเมื่อรู้ว่าบัวเกิดวันเดียวกับเขา “บัวเกิดวันเดียวกับเราเหรอเนี่ย”
“พี่บัว ไม่พาแฟนไปด้วยเหรอครับ” เด็ก 3 ชี้ไปทางชยุติ เด็กหมดมองไปทางชยุติ ชยุติเขินทำหน้าไม่ถูก แต่ก็ยิ้มอย่างภูมิใจ “อ๋อ พี่ชายคนนั้นเค้าหลงทางมาน่ะ พี่ก็เลยอาสาพามาส่ง”
“พี่ชายตัวใหญ่มาด้วยแบบนี้ ก็มาแย่งขนมของพวกเราหมดสิ”
เด็กทั้งหมดพร้อมกัน “ใช่” บัวหัวเราะกับความใส่ซื่อของเด็กๆ “พี่เค้าโตแล้ว ไม่กินหรอกขนมน่า”
“งั้นถ้าพี่บัวเลี้ยงขนม เดี๋ยวพี่ชายเลี้ยงไอศกรีมต่อเลยละกัน โอเคมั้ย” เด็กๆ ดีใจเฮลั่น
“ขอบคุณนะคะ ที่มีน้ำใจกับน้องๆ เค้า”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เด็กๆ น่ารักนะครับ” นัยไม่ได้หมายถึงเด็กจริงๆ “อีกอย่างถือว่าเป็นการตอบแทน ที่พาผมมายังซอยใกล้บ้านได้ ผมดีใจนะครับ ที่ได้ตามคุณมาถึงที่นี่”
“ที่นี่ยินดีต้อนรับทุกคนอยู่แล้วค่ะ” บัวยิ้ม ชยุติตั้งตัวเป็นหัวโจกพาเด็กๆ ตามออกไป บัวยืนยิ้มมองชยุติ
บ้านชยุติ ห้องนั่งเล่น วลัยกำลังทาเล็บอยู่สีแดงแป๊ดให้วลี เตรียมรับแขกสำคัญคืนนี้ วลัยเงยหน้าขึ้นมาเห็นกนกวิภาเดินเข้าบ้านมาพอดี วลัยทัก “กลับมาแล้วเหรอคะลูกกนก”
วลีถาม “อ้าว แล้วตาติล่ะ วันนี้ไปรับลูกไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่กลับมาด้วย”
กนกวิภาทิ้งตัวนั่งบนโซฟา อ่อนระโหยโรยแรง
“รถพี่ติยางแบนค่ะหนกก็เลยต้องนั่งแท็กซี่กลับมาเอง นี่หนกสั่งให้นายชูไปเอารถพี่ติเข้าอู่แล้ว พี่ติเองก็ไม่รู้หายไปไหน เสียดาย หนกว่าจะพาพี่ติไปอวดเพื่อนๆ สักหน่อย”
“ว้ายตายแล้ว ! พี่ติเค้าหายไปไหนล่ะลูก เพิ่งกลับมาเมืองไทยด้วย ไม่รู้ป่านนี้หลงไปไหนต่อไหนแล้ว”
“เดี๋ยวพี่ติก็หาทางกลับบ้านได้เองนั่นแหละค่ะ ม่าม้าไม่ต้องห่วงเขาหรอก พี่ติเขาเก่ง ดูแลตัวเองได้ ห่วงหนกดีกว่า ตอนนี้หนกทั้งร้อนทั้งเมื่อย”