บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 5
“เกิดอะไรขึ้นข้างบนเหรอครับ?”
แสงเดือนตีหน้าซื่อ “ดิฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เราขึ้นไปดูกันดีกว่า...”
แสงเดือนรีบทำทีนำนักข่าวเข้าไปในโถงบ้าน ล้วนรีบฉวยโอกาสปลีกตัวออกจากไชโย ล้วนตะโกนบอกแสงเดือน “ผมไปด้วยๆๆ” ทุกคนกำลังจะกรูขึ้นบันไดไป ไชโยมองตามงงๆ ทันใดนั้นทุกคนก็ต้องชะงัก เพราะชยุติจ้ำลงมา โดยมีวลีวิ่งไล่ตามมาลงมาติดๆ ขณะที่ยิ่งจันทร์ค่อยๆก้าวตามลงมาอย่างกลัวๆกล้าๆ
วลีคว้าแขนชยุติไว้ “ตาติ!! อย่าไปนะลูกตาติ!! ม้าขอโทษ!!”
“มันสายเกินไปแล้วละครับอาม้า” ชยุติหันมาประกาศลั่น “แขกผู้มีเกียรติและสื่อมวลชนทุกท่านครับ ขอให้รับรู้ทั่วกันเลยนะครับว่าต่อไปนี้... ผม...นาย ชยุติ คนนี้ ไม่ใช่คนของตระกูลเกียรติกำจร อีกต่อไป!! สิ่งใดที่ผมจะทำหลังจากนี้ ไม่ว่าจะดีหรือร้าย จะไม่เกี่ยวข้องใดใดกับเกียรติกำจรและบ้านหลังนี้!!”
ทุกคนตกใจทั้งอึ้งทั้งช้อค โดยเฉพาะวลีกับไชโย ไชโยไม่เข้าใจ “มันเกิดอะไรขึ้นไอ้ตี๋?!”
“ผมพูดไปหมดแล้ว ที่เหลือ ป๊าก็ถามม้าเองแล้วกันครับ!!”
ชยุติจ้ำออกไปอย่างไม่สนใจใคร วลีโผจะทำแต่หมดแรงนั่งกองลงกับพื้น
“ตาติ!! อย่าทำกับม้าแบบนี้นะ...ตาติ!!” วลีร้องไห้อย่างหนัก นักข่าวรุมถ่ายรูปรัวๆ
ไชโย จี๊ด จ๊าด ชูดวงมองอย่างสังเวชใจ ครอบครัวยิ่งจันทร์สบตากันเซ็งๆ แผนไม่สำเร็จอีกแล้ว!!
ประตูรั้วหน้าบ้าน บ้านชยุติ ไหมฟ้ากำลังปีนรั้วบ้านเป็นตุ๊กแก
“เอาวะ!งานนี้โดนจับก็ยอมวะวิ่งซะเหนื่อย ยังไงคืนนี้ก็ต้องมีคนไปช่วยนังบัว!”
ชยุติจ้ำออกมาพอดี ไหมฟ้าหันมาเห็นชยุติก็ดีใจ ตะโกนลั่น “ไอ้คุณตี๋! คุณจริงๆ ด้วย”
ชยุติมองไหมฟ้าที่คาอยู่บนกำแพงบ้านตัวเองอย่างแปลกใจ
ภายในกระท่อมท้ายสวน แส้ถูกเหวี่ยงเข้าผนัง ผั้วะๆ บัวหลบ หวืดๆ ส่งเสียงร้อง ว้ายๆ เพราะตกใจแต่ไม่โดนสักนิด เสียงธานีดังลั่นแทรกเข้ามา “ไงจะยอมอั้วได้หรือยังอาบัว?!!”
บัวร้องหวาดกลัว “เสี่ยพอเถอะ!!” ธานีหน้าเป็นรอยแดงจากแส้เป็นริ้วๆ เพราะแส้ที่เหวี่ยงออกไป เสี่ยควบคุมไม่เป็นเด็งกลับมาฟาดหน้าฟาดตัวตัวเองจนแสบแดงไปหมด ธานีจะร้องไห้
“ใช่ ต้องพอแล้วเพราะอั้วแสบไปหมดแล้ว!!...ง่า!!!” ธานีทิ้งแส้ด้วยความโกรธ
“อาบัว อั้วเอาจริงแล้วนะ!! อั้วจะไม่ทนแล้ว!!!” ธานีพูดจบก็พุ่งเข้าหาบัวอีกครั้ง บัว กรี๊ดดดด!!
หน้ากระท่อมท้ายสวน ตรึงจิต นกขมิ้น และขวดเอาหูแนบประตูกระท่อม