บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 18 หน้า 5
อีนางงิ้วชั้นต่ำนั่น ฉันไม่นับว่าเป็นคุณผู้หญิงของฉันหรอกย่ะ คุณวลีอุตส่าห์ใจกว้าง ยอมรับเป็นสะใภ้แล้วนะ แต่ก็ยังไม่วายใฝ่ต่ำ แต่งงานไม่กี่วันก็เล่นชู้ซะแล้ว” อาโกเอาโอเลี้ยงมาส่งพอดีเข้ามาสำทับ
“ยัยหนูบัวน่ะเหรอมีชู้? เป็นไปไม่ได้ หนูบัวจะไปมีชู้กับใคร? วันๆเอาแต่ทำงานบ้าน แล้วก็เล่นงิ้ว”
“ก็กับคนในบ้านมันนั่นแหละ ไอ้เกิ่งไง”
“ไอ้เกิ่งเนี่ยนะ พูดซี้ซั้วฟ้าจะผ่านะ อีสองคนเป็นพี่น้องกัน”
“แต่ก็ไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ อาแปะก็บอกฉันเอง แถมไอ้เกิ่งนะยังทั้งรักทั้งหวงนังบัวอย่างกับอะไรดี ไม่เห็นกันเหรอ?”
แม่ค้าคิดๆคล้อยตาม “ก็จริงนะ...”
“หรือจะเป็นไปได้...”
“เป็นไปได้แน่นอน มันทำสำออยแกล้งป่วยเข้าโรงพยาบาล แล้วก็นัดไอ้เกิ่งไปพลอดรักกันถึงในห้องพัก ฉันกับคุณวลีนี่เห็นมาเต็มสองตา อย่างนี้ไม่เรียกชู้แล้วเรียกว่าอะไร?!!!!” ชาวบ้านฮือฮาเม้ามอยกันสนั่น
จังหวะนั้นจี๊ดก็ก้าวเข้ามา พูดแทรกทันที “เรียกว่าหมาเห่าเจ้านาย ระวังจะกลายเป็นหมาจรจัด!!”
“นังจี๊ด!”
“แกมันพวกกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา สักวันเถอะ..”
จ๊าดแทรกทันที “สักวัน ฉันจะได้ดีใช่มั้ยละ? บอกเลย คนอย่างนังจ๊าดน่ะอยู่เป็นโว้ย!! แกนั่นแหละนังจี๊ดที่ต้องระวัง เลือกข้างผิดระวังจะติดร่างแหความซวย!!”
จ๊าดเดินออกไปเลย จี๊ดมองตามอย่างไม่พอใจ เป็นห่วงบัวเบาๆ
บ้านเจียง เจียงและซินแสหลอกำลังซ่อมชุดงิ้วกันอยู่
“เมื่อไหร่จะมีคนมาจ้างเราบ้างเนี่ย อีกนิดเดียวจะต้องทำป๋องแป๋งขายละนะเฮีย!!!”
“อย่าบ่นไปเลน่าซินแส ถ้าคนเขาอยากจ้าง เขาก็มาจ้างเองแหละ”
“ป๊า!เกิดเรื่องใหญ่แล้ววววว!!!” ตรึงจิตรวิ่งหน้าตาตื่นนำนกขมิ้นเข้ามา แล้วหยุดเหนื่อยหอบตรงหน้าเจียงและซินแสหลอ “ไอ้สองตัวนี่มาทีไรไม่เคยเรื่องเล็ก มันต้องเรื่องใหญ่ทุกที”
“ก็มันเรื่องใหญ่จริงๆนี่นาซินแส”
“เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กเลยจ๊ะป๊า ป๊าทำใจดี ๆนะ”
“อะไรของพวกลื้อ?!!”
“ก็เรื่องนังบัวกับไอ้เกิ่งนะสิป๊า ตอนนี้คนเขาพูดกันทั้งตลาดแล้วว่าพวกมันเป็นชู้กัน !!!”