บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ รักเร่ ตอนที่ 15 (2/2) หน้า 2
วายูนวิ่งพอแน่ใจแล้วว่ารามิลไม่ตามมา วายูนก็หยุดยืนพิงผนังแล้วร้องไห้ การได้เห็นหน้ารามิลอีกครั้ง ทำให้แผลใจวายูนถูกเปิดออกอีก เธอยังรักเขาอยู่แต่ก็เกลียดไปในเวลาเดียวกัน วายูนยืนร้องไห้ด้วยความสับสนว้าวุ่นในใจ
วายูนเปิดประตูห้องเข้ามาหน้าซีดๆ อาพร้อมจิตไม่ทันมองเพราะมัวแต่ล้างจานอยู่ “กลับมาแล้วเหรอวา.. นิโคไลมาส่งรึเปล่าล่ะ”
“เปล่าค่ะนิโคไลเขายังต้องทำงานต่อ วาเลยกลับมาเอง” วายูนรีบเปลี่ยนเรื่อง “แล้วนี่ยายตัวซนเข้านอนแล้วเหรอคะ”
“เข้านอนตั้งแต่หัวค่ำแล้วจ้ะ วาเหนื่อยไหม ช็อคโกแลตร้อนๆสักถ้วยไหม อาจะชงให้”
“ไม่เป็นไรค่ะอา วาแวะเข้าไปดูลูกก่อนดีกว่า”
วายูนเปิดประตูห้องเข้ามายืนมองดูลีล่า ที่นอนหลับสนิทอยู่ วายูนค่อยเดินมานั่งที่เตียง ก้มลงจูบลูกอย่างบรรจง
“หนูเป็นลูกของแม่..ของแม่คนเดียว..” วายูนร้องไห้กับลีล่า โดยลีล่าหลับไม่รู้เรื่องเลย สักครู่วายูนก็เงยหน้าขึ้น แล้วชะงัก เห็นกรอบรูปรามิลที่อาพร้อมจิตเอามาวางไว้ที่หัวเตียงของลีล่า ตั้งแต่เมื่อครั้งย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ เธอเอื้อมมือไปจับกรอบรูปให้คว่ำหน้าลง
รามิลมาคุยกับดามพ์และเพียงเพ็ญ
“ถึงยุคนี้..การเป็นซิงเกิ้ลมัมจะเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วก็จริงอยู่นะคะ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดาสำหรับผู้หญิงอย่างวายูน”
“แล้วแกทำกับเขาไว้ซะเจ็บแสบขนาดนั้น เขาคงไม่ยอมให้อภัยแกง่ายๆหรอกวะไอ้มิล”
“แล้วฉันควรจะทำยังไงดี”
“ตัดใจ”
“ไม่ ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า..ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันไม่เคยตัดใจจากวายูนได้เลย ยิ่งตอนนี้มารู้ว่า..ฉันมีลูกกับเขา..”
แล้วรามิลก็ชะงักไป ท่าทางเหมือนคิดอะไรได้ สีหน้ามีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง
นิโคไลเองก็มานั่งคุยกับไฮดี้และคาร์ลเรื่องวายูนอยู่เหมือนกัน
คาร์ลออกความเห็น “ไอว่า..ตอนนี้ยูกับวายูนก็มีงานที่ดีทำแล้ว ทำไมยูไม่ขอวายูนเขาแต่งงานสักทีล่ะนิโคไล ยังมัวรออะไรอยู่”
“ไอก็อยากจะขอวายูนเขาแต่งงานมาตั้งนานแล้วนะ แต่กลัวว่าถ้าขอเขาแต่งงานแล้วเขาปฏิเสธ ไอจะทำยังไง”
ไฮดี้ให้กำลังใจ “แต่ตอนนี้วายูนเขาก็ไม่ได้มีใครไม่ใช่เหรอนิโคไล ส่วนนักการทูตคนนั้น..ฉันคิดว่าวายูนคงจะเจ็บจนไม่คิดหวนกลับไปหาเขาอีกแล้วละ”
นิโคไลทุกข์ใจ “แต่การที่เขายังเจ็บ มันแปลว่าเขายังไม่ลืมน่ะสิ”