บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 3
“เจ้าพี่จะทำอะไรเจ้า”
“พี่จะซุ่มรอหาทางเด็ดหัวไอ้ศุขวงศ์ให้ได้เสียก่อน ถ้าไม่ได้ฆ่ามันกับมือให้หายแค้น พี่คงไม่มีแก่ใจจะทำอะไรทั้งนั้น” แม้นเมืองรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว หน่อเมืองชะงักเองทันทีประสาทสัมผัสทั้งหมดฟ้องว่ากำลังมีผู้บุกรุกสอดแนมอยู่ข้างนอก ดาบในมือถูกดึงออกพร้อมสังหารพร้อมๆ กับการทะยานออกจากประตูเพราะศัตรูอยู่นอกห้อง ฟองจันทร์ถูกจู่โจมล็อคตัวและพร้อมจะถูกปาดคอด้วยคมดาบ ฟองจันทร์ตั้งตัวไม่ทันไม่มีเวลาแม้แต่จะหวีดร้อง แม้นเมืองรีบตามออกมาทันควัน “ฟองจันทร์เจ้าพี่...ฟองจันทร์เองไม่ใช่ใคร”
“ฟองจันทร์” หน่อเมืองผลักร่างฟองจันทร์ออกจากตัวเพื่อดูให้เต็มตา
“ข้าเจ้าเอง เจ้าอุปราช”
“เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงฟองจันทร์ เจ้าได้รับมอบหมายให้ไปดูแลมิ่งหล้าที่เมืองมัณฑ์ไม่ใช่รึแล้วมิ่งหล้าอยู่ไหน” ฟองจันทร์ไม่ทันได้ตอบ เพราะหน่อเมืองรุกเข้าเค้นคออีกครั้ง
ย้อนเหตุการณ์ หน่อเมืองบอกแม้นเมืองว่า ทันทีที่พร้อมเป็นอิสระจะกลับมารับแม้นเมืองกลับเชียงเงินด้วยกันและแม้นเมืองรับปาก
ทางแยกกลางป่า ศุขวงศ์ยังยืนนิ่งอยู่มุมหนึ่งในความมืด จักรคำ อินทรและทุกคนเตรียมขึ้นม้าเพราะพร้อมสำหรับการเดินทางต่อแล้ว “เจ้าพี่...ทุกคนพร้อมแล้ว” ศุขวงศ์หันกลับมาและเดินกลับมาที่ม้า
“จักรคำ...อินทรนำทางไปเชียงเงิน เมื่อถึงเชียงเงินรีบแจ้งให้เจ้าผาคำกับบุญสูงรับรู้เรื่องนี้”
“แล้วเจ้าพี่เล่า”
“พี่จะแยกกลับไปเชียงพระคำ”
“เจ้า...”
“เราสังหรณ์ใจว่าหน่อเมืองจะไปที่นั่น แยกกันตรงนี้...ถึงลางสังหรณ์ของเราผิดไปก็จะได้ไม่เสียงาน”
ศุขวงศ์ขึ้นม้าและตวบออกไปทันที
เรือนเล็กคุ้มเจ้าศุขวงศ์ มิ่งหล้าค่อยๆ ลืมตาขึ้นแต่ในความมืดสลัว เพราะมีตะเกียงเพียงดวงเดียวมิ่งหล้าก็เห็นชัดเจน “เจ้าพี่” หน่อเมืองยืนตระหง่านก้มลงมองมิ่งหล้า
“ข้าเจ้าพยายามสุดความสามารถแล้ว ข้าเจ้าปกป้องเจ้ามิ่งหล้าได้เพียงเท่านี้ หากเจ้าอุปราชจะลงทัณฑ์ข้าเจ้าก็น้อมรับโทษนั้นด้วยความยินดี” ฟองจันทร์กราบ
“เจ้าพี่...ฟองจันทร์ไม่รู้เรื่องนี้” หน่อเมืองนิ่งมองมิ่งหล้าอย่างแทบไม่เชื่อสายตา มิ่งหล้าเหมือนพยายามจะยันกายลุกขึ้นนั่งแม้นเมืองต้องเข้าพยุงช่วย ฟองจันทร์ตามเข้ามาช่วยอีกคน