บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ลิขิตริษยา ตอนที่ 15 (ตอนจบ) หน้า 2
เจิมจัดอาหารบนโต๊ะ หลวงเดช เนตรและพิศนั่งอยู่
หลวงเดชหันไปถามเจิม “คุณโฉมล่ะเจิม ไม่มารับประทานมื้อเช้าด้วยกันเหรอ”
เจิมชะงักแปลกใจ “ปกติคุณโฉมท่านรู้เวลานะคะ หรือคุณโฉมจะไม่สบาย เดี๋ยวเจิมลองไปดูที่ห้องให้นะคะ”
เนตรลุกขึ้น “เดี๋ยวหนูไปดูแม่เองก็ได้ค่ะ”
“ไม่เป็นไรเนตร หนูรับประทานข้าวกับคุณหลวงไปเถอะ เดี๋ยวฉันไปดูคุณโฉมเองดีกว่า” พิศเอ่ยแล้วลุกขึ้นเดินออกไป
เจิมรีบตักข้าวให้หลวงเดช หลวงเดชบอกกับเนตร “กินข้าวเถอะลูก”
เนตรสีหน้าดูกังวลมาก
พิศเดินมาที่หน้าห้องนอนโฉมฉายพลันเคาะประตู “คุณโฉมคะคุณโฉม นี่ดิฉันพิศเองนะคะ” ไม่มีเสียงตอบกลับมา พิศรู้สึกกังวลเลยผลักประตูเข้าไป ภายในห้องเห็นว่าไม่มีใครอยู่ พิศครุ่นคิดแปลกใจ
โฉมฉายยืนมองเวิ้งน้ำพยายามรื้อฟื้นความหลังให้ได้ แต่ทำยังไงก็นึกไม่ออกสักที โฉมฉายทิ้งตัวนั่งลงด้วยความหงุดหงิดใจเหลือเกิน
โฉมฉายเดินเข้ามาในเรือน พิศเดินเข้ามาถามด้วยความสงสัย “คุณโฉมไปไหนมาคะ ดิฉันไปหาที่ห้องไม่เจอ เป็นห่วงแทบแย่”
“พี่ไปเดินเล่นมา ต้องขอโทษด้วยนะที่ทำให้คุณพิศเป็นห่วง”
หลวงเดชลุกขึ้นเดินเข้ามาหา “น้องมาก็ดีแล้ว รับประทานอาหารเช้าด้วยกันเลยสิ”
“น้องยังไม่หิวค่ะ รู้สึกเพลียมากกว่า”
เนตรรีบลุกมาหาโฉมฉายด้วยความเป็นห่วง “แม่ไม่สบายหรือเปล่าจ๊ะ”
โฉมฉายจับแขนเนตรยิ้มๆ “แม่ไม่เป็นไรหรอก หนูกินข้าวต่อเถอะ” เธอเอ่ยเรียกเจิม “เจิม..”
เจิมชะงักรับคำสั่ง “ขาคุณโฉม”
“พาฉันไปที่ห้องหน่อยสิ”
“ค่ะ” เจิมรีบเดินมาประคองโฉมฉาย เดินออกไปด้วยกัน
หลวงเดช เนตร และพิศมองตามโฉมฉายด้วยสีหน้าเป็นห่วง
พิศหันไปบอกหลวงเดช “คุณพี่รับประทานเถอะค่ะ เจิมอยู่เป็นเพื่อนคุณโฉมแล้วคงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วล่ะค่ะ”
“จะไม่ให้พี่เป็นห่วงได้ยังไง พี่รู้สึกว่าสีหน้าคุณโฉมดูซีดๆ ไป น้องไม่สังเกตเหรอ”